Αγροτικό εορτολόγιο

Τώρα που τελειώνουν οι εορτασμοί της Πρωτοχρονιάς, μη στενοχωριέστε, έχουμε ακόμα Θεοφάνια, μετά όλο και κάποιο Γιάννη, Αντώνη, Θανάση θα έχετε και τέλος όλο και κάποια πίτα θα χρειαστεί να κοπεί με την παρουσία σας. Μέχρι το… Μάρτη έχουμε να κόβουμε αν δεν μας πιαστεί το χέρι! Αλλά η πιο μεγάλη επέτειος που έχουμε μπροστά μας είναι ο ετήσιος εορτασμός των αγροτικών αγώνων.

Ελπίζω φέτος οι συμπαθείς αγρότες μας να μη μας χαλάσουν την παράδοση κι εμένα το χατήρι.

Όλοι ξέρουμε τι φάση έχει αυτός ο εορτασμός. Επειδή οι άνθρωποι κάθε μέρα είναι στο φρέσκο χώμα, αυτές τις ημέρες τις γιορτάζουν στην άσφαλτο. κατασκηνώνουν τα τρακτέρ τους σαν τους πρώτους μετανάστες στην Αμερική με τις άμαξές τους. Μπάρ μπε κιού, κρασί, τσίπουρο και χοροί έχουν την τιμητική τους. Τα ΜΜΕ, κάθε χρόνο καλύπτουν τις εκδηλώσεις ως την τελευταία του λεπτομέρεια. Γνωστή λοιπόν αυτή η γιορτή ως τις εσχατιές της πατρίδας μας, κατακλύζεται από επισκέπτες από όλη τη χώρα. Άλλοι για συμπαράσταση, άλλοι για παρέα, άλλοι απλώς περνούσαν από την εθνική στράτα κι αναγκάστηκαν να… παρακολουθήσουν.

Ένα έθιμο που έχει καθιερωθεί πλέον είναι το Πατακόχαρτο, ή εσχάτως Κοκκινουλόχαρτο. Σύμφωνα μ' αυτό δεν επιτρέπεται κανείς ακάλεστος καλεσμένος να φύγει, παρά μόνο αν έχει μπάρμπα ΣΤΟ κόμμα. Οι άλλοι υποχρεούνται να μείνουν χαμογελώντας, για την τιμή που είχαν να παρευρίσκονται σ' αυτό το πανελλήνιο γεγονός του έτους. Πάντα οι πανηγυρίζοντες αγρότες ξεκινούν με την πρόθεση να ψήνουν αρνιά μέχρι το Πάσχα, αλλά συνήθως, δεν αντέχει το στομάζι τους τόσα αρνιά και βαρυστομαχιασμένοι το διαλύουν κατά τις απόκριες.

Το τέλος της μεγαλύτερης αυτής εορτής της αγροτιάς επισφραγίζεται με μήνυμα του αρμόδιου υπουργού, ο οποίος για την περίσταση, κάθε φορά τάζει μια ευχή κι όλοι πάνε στο σπίτι τους ευχαριστημένοι και χορτασμένοι, λέγοντας -για το έθιμο μόνο- ότι είναι έτοιμοι αν η ευχή δεν πιάσει, να γυρίσουν στους χορούς, καταπίνωντας και την υπόλοιπη κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας, με κίνδυνο το Πάσχα να γίνουμε χορτοφάγοι.

Τι λέτε αγαπητοί κοντοχωριανοί,τα τελευταία χρόνια ο εορτασμός έχει γίνει ολίγον προβλέψιμος κι έχει χάσει την πρωτινή φρεσκάδα. Μήπως φέτος να το καταργήσουμεή μήπως να βρούμε άλλο μέρος κι άλλες εκδηλώσεις για να τιμήσουμε τη χειμερινή περίοδο αγροτοανάπαυσης.

Μια ιδέα λέω, σκεφτείτε το. Αλλιώς θα γελούσε και το παρδαλό κατσίκι αν δεν είχε γίνει θυσία στα δίκαια αιτήματα.