Μελαγχολία γιορτών

Θεέ μου τι θέλουμε επιτέλους;

Όλο κάτι αναζητάμε, κάτι θέλουμε, που δεν έχουμε και δεν φτάνουμε. Μέρες γιορτών και η μελαγχολία κάνει θραύση. Είναι φυσικό λένε οι ειδικοί. Η μελαγχολία πάει με τις γιορτές. Βλέπετε η ευτυχία είναι πάντα για τους άλλους κι όχι για εμάς. Η ευτυχία είναι για τους νέους που μπορούν να βγαίνουν τα βράδια και να διασκεδάζουν με τις παρέες τους, ενώ εσύ που έχεις οικογένεια δεν μπορείς βέβαια να κάνεις ό,τι θα ήθελες. Κι όμως κι εκείνοι δεν νιώθουν την ευτυχία, η κοπελίτσα γιατί την άφησε το αγόρι της ή επειδή όλη τη νύχτα εκείνος ο κούκλος δεν της έριξε ούτε μια ματιά.

Ο επιχειρηματίας με τα ακριβά ρούχα και τις πολλές επισφάλειες λόγω οικονομικής κρίσης βλέπει την ευτυχία στο πρόσωπο της νεαράς Ρωσίδας, του strip bar της βραδινής του εξόδου, ενώ εκείνη τη βλέπει στα ακριβά του ρούχα, στην επαγγελματική του επιτυχία και το ακριβό αυτοκίνητο που τον περιμένει απ’ έξω.

Οι αγρότες ζηλεύουν τους της πόλης με όλα τους τα καλά και τις πολλές ανέσεις κι οι αστοί στην ύπαιθρο και στην αγνότητα του φυσικού περιβάλλοντος. Οι μικροί αποβλέπουν στην εξουσία και τις κατακτήσεις των μεγάλων κι οι μεγάλοι στη θεοποιημένη δικτατορία της νεότητας, που έχει πέραση παντού. Οι επώνυμοι λαχταρούν να έκαναν διακοπές χωρίς να τους ενοχλήσουν οι θαυμαστές κι οι παπαράτσι, ενώ οι ανώνυμοι, ζηλεύουν το μύθο των επωνύμων και τις ανοιχτές πόρτες που εκείνοι βρίσκουν πάντα μπροστά τους.

Στις καλοκαιρινές διακοπές έχουμε αυξημένα διαζύγια και στις Χριστουγεννιάτικες, μελαγχολία και αυτοκτονίες. Τι να φταίει άραγε;

Υποθέτω ότι βάζουμε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών, τόσο που δεν είναι δυνατό να τον φτάσουμε. Μια μέρα είναι τα έρ’μα τα Χριστούγεννα. Μια μέρα που φανταζόμαστε ότι θα πρέπει να είναι η τέλεια, το πρότυπο μέρας της ζωής μας, τέτοια που δεν έχουμε ξαναζήσει. Την ετοιμάζουμε με επιμέλεια σαν το καλύτερο δώρο για τον εαυτό μας! Πώς να περάσουμε καλά, ονειρεμένα... Και δοκιμάζουμε ταξίδια στο εξωτερικό με καλά ξενοδοχεία, πυροτεχνήματα, χειμερινούς προορισμούς και ακριβά ξενοδοχεία. Ή μια ζεστή παρέα οικογένειας ή φίλων στην οποία να έχουμε από όλα για να καταναλώσουμε. Έχω ζήσει την απογοήτευση αυτών των προσδοκιών. Όταν τα έχεις προγραμματίσει όλα στην κάθε του λεπτομέρεια κι ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στο ρόλο που του έδωσες. Όταν το αεροπλάνο καθυστερήσει, το ξενοδοχείο δεν ήταν όπως στη φωτογραφία, σου έσπασε η φωτογραφική ή κόλλησες στα χιόνια του χιονοδρομικού. Όταν στην παρέα ο άλλος ήπιε πολύ και χάλασε την ατμόσφαιρα... Ναι εκεί μέσα και μία άστοχη λέξη μπορεί να γίνει δυναμίτης, να τα γκρεμίσει όλα κι εσύ να μείνεις στα χαλάσματα κλαίγοντας μόνος. Τρομάζω κάθε φορά που βλέπω αυτές τις προσδοκίες να φουντώνουν μέσα μου. Φοβάμαι την επόμενη μέρα. Μερικές φορές σκέφτηκα ότι αυτό είναι ο ορισμός της απαισιοδοξίας, αλλά η επόμενη μέρα ήρθε, πάντα έρχεται οδυνηρά και απαρέγκλιτα. Κάθε προσδοκία λοιπόν, το αποφάσισα, πρέπει να συνοδεύεται κι από την οδό εξόδου. Πάνε μαζί, είναι πάντα ζευγάρι. Αλλιώς πείτε ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι τίποτα, μια μέρα είναι που ξημερώνει σαν τις άλλες και δύει σύντομα όπως η χθεσινή της και η αυριανή της. Πέστε ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι τίποτα κι όλα είναι μόνο μέσα στο μυαλό μας. Μια ιδέα είναι, μια φαντασία, μια ιδεοληψία...