21 Δεκεμβρίου είχαμε τη μεγαλύτερη νύχτα του έτους και τη μικρότερη μέρα κατά συνέπεια.
Έτσι θυμήθηκα αυτό το ποίημά μου από την προσωπική μου συλλογή: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑΣ, που γράφτηκε 1/11/03 και το συμμερίζομαι μαζί σας.
Πόσο ακόμα μπορεί να μικρύνει μια μέρα;
Στον ανθό της να μαραίνεται
Στη νιότη της να πεθαίνει
Να σου δείχνει την πόρτα
Να σου πλακώνει το στήθος
Σαν ένας λυγμός χτικιασμένος
Που παλεύει το στοιχειωμένο στέρνο να αφήσει.
Δεν το αντέχω
Ξύπνησα το απόγευμα
Κι ήταν μια ψύχρα να με υποδεχτεί
Η μέρα δεν ήταν πια εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου