Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

ΠΟΙΗΜΑ: Τα στοιχειωμένα μου όνειρα

Από την ποιητική μου συλλογή:

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΜΙΚΡΟΤΗΤΑΣ

Οκτώβριος 2003

Τα στοιχειωμένα μου όνειρα

Τα νυχτωμένα μου οράματα

Πρέπει να αναμετρηθώ

Πριν η σιωπή με πνίξει.

Όσο μεγάλωνα

Μικραίναν γύρω μου τα χαμόσπιτα

Που κάστρα απόρθητα μου μοιάζαν.

Γυμνώθηκαν οι θείες μου

Κι οι δάσκαλοι βουβαθήκαν.

Χρόνια πολέμησα εφιάλτες μανιακούς

Που δε μ’ άφησαν να πάρω το τραίνο που περνούσε.

Τώρα δεν έχω άλλο να σκεφτώ

Θα μαζέψω ότι βιος μ’ απόμεινε

Τα συντριμμένα μου μέλη για όπλα

Και θα σταθώ με θάρρος την απόγνωση

Να τους κοιτάξω ίσια μες τα μάτια.

Δώσμου πίσω το χαμόγελο

Δώσμου την ελπίδα

Δώσμου μια φωνή να τραγουδήσω

Και μια κραυγή να κλάψω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου