Ο κύριος του κυρίου και η κυρία της κυρίας. Ο Κύριε σώσον ημάς!

Αρχιεπίσκοπος Αγγλικανικής Εκκλησίας έχει για σύντροφο... άντρα.

Ο πρόσφατα παραιτηθείς υπουργός οικονομικών της Βρετανίας, ήταν σπιτωμένος στο... σύντροφό του.

Τώρα η πρωθυπουργός της Ισλανδίας, παντρεύτηκε την αγαπημένη της, έτσι μετά από ένα σύζυγο, απέκτησε και μία σύζυγο!

Ευτυχώς που η Γαλλική βουλή μας έδωσε την άδεια να λέμε το αφύσικο, αφύσικο, με 30 ψήφους διαφορά. Αλλιώς όποιος έλεγε ότι αυτές είναι αφύσικες σχέσεις για το ανθρώπινο είδος, θα πήγαινε φυλακή και θα γελούσε μαζί μας όχι μόνο το παρδαλό κατσίκι αλλά όλη η συνομοταξία των θηλαστικών!

Όμως είναι βέβαιο ότι το νερό μπήκε στο αυλάκι και όλα τα παραπάνω μέρα με τη μέρα αποκτούν τη νομιμοποίησή τους.

Το κλίμα του πλανήτη τρελάθηκε, συμπαρασύροντας τα φυτά που δεν ξέρουν πότε να ανθίσουν αλλά και τα ζώα που δεν ξέρουν πότε να πέσουν σε χειμερία νάρκη! Μαζί τους όμως τρελάθηκε και το ανθρώπινο είδος που υπερβαίνει τη φύση του και κάνει ότι δεν το βλέπει.

Τα παιδιά μας έχουν αρχίσει να δείχνουν σημάδια αποπροσανατολισμού. Δεν ξέρω τι να τους πω πλέον... Να πιούμε καφέ με τη διπλανή οικογένεια που είναι δυο μπαμπάδες καμία μαμά κι ένα κοριτσάκι!!! Έπειτα πώς να εξηγήσω στην κόρη μου πως γεννιούνται τα μωρά; Τι να της διδάξω, ότι μπορεί να επιλέξει για σύντροφο της ζωής της και τη φιλενάδα της, άμα της αρέσει; Κι αν με ρωτήσει γιατί εγώ δεν διάλεξα έναν κούκλο άντρα για να τη γεννήσω τι να απαντήσω; Αν το πρότυπο της χώρας, ο πρωθυπουργός είναι παντρεμένος με υπουργό και υιοθέτησαν εξωτικό μαυράκι από την Κένυα –κατά τη μόδα- κι η δασκάλα είναι παντρεμένη με την κυρία της μεγαλύτερης τάξης, τι να διδάξω εγώ και πώς να κατευθύνω το άμοιρο παιδάκι μου μέσα σε ένα τόσο μπερδεμένο κόσμο.

Τέλος πάντων δεν με ενδιαφέρουν τα προσωπικά του καθενός. Ας κάνει ότι θέλει στην προσωπική του ζωή. Αλλά όχι και νομιμοποίηση κύριοι, όχι και αποδοχή από εμάς, όχι και απονομή της ετικέτας γνησιότητας! Ε όχι μη βιάζετε τη φύση μου!

Η γηραιά ήπειρος

Είναι ή δεν είναι η Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα, αντιπροσωπευτική της εκάστοτε χώρας; Οι γνώμες διίστανται κι εγώ δεν το παίζω ειδικός, και μάλιστα στα ποδοσφαιρικά.

Νομίζω όμως ότι μπορείς να δεις τα χαρακτηριστικά των στερεοτύπων κάθε φυλής στην ποδοσφαιρική ομάδα τους κι όχι μόνο βέβαια. Νομίζω ότι όλοι βλέπουμε τη σιδερένια πειθαρχία, εργατικότητα και ομαδικότητα στους Ασιάτες –Κορεάτες, Ιάπωνες-. Ομοίως βλέπουμε το χορό και το πάθος στους Νοτιοαμερικανούς, το ψυχρό φλέγμα στους Βρετανούς κοκ.

Έτσι στην Ελληνική ομάδα είδαμε το "χύμα" στην αρχή, και το φιλότιμο αυτών που το πήραν προσωπικά στη συνέχεια.

Αυτό όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η γηραιά ήπειρος. Η οποία αν και μητέρα του δυτικού κόσμου και πνεύματος που μονοπωλεί την πρόοδο στην υφήλιο του σήμερα, δείχνει μεταμοντέρνα. Κουρασμένη, βαριεστημένη, αποσυντονισμένη. Είναι φανερό στις ομάδες της ότι απαρτίζονται πλέον από καλοταϊσμένους και κορεσμένους παίκτες χωρίς πάθος. Δεν τους κινούν αξίες, πατρίδας, τιμής. Είναι κορεσμένοι από τη ζωή που τους τα δίνει όλα, έτσι δεν ονειρεύονται κάτι άλλο μεγαλύτερο. Η φιλαυτία που τείνει να μη σέβεται το σύνολο παρά μόνο την προσωπική ικανοποίηση στην καθημερινή μας ζωή, παρέα με την έλλειψη αξιών, είναι εχθρός του ομαδικού πνεύματος αλλά και του πνεύματος αυτοθυσίας.

Αποτέλεσμα: Ήδη η Ευρώπη έμεινε ουσιαστικά με δύο εκπροσώπους σε αντίθεση με τα μέχρι τώρα αουτσάιντερ που ανακάμπτουν. Τα μεγάλα της ατού, χάθηκαν από το προσκήνιο ζαλισμένα από το χαστούκι. Το κέντρο βάρους σε όλους τους τομείς κι όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, μεταφέρεται πλέον αλλού. Οι αριστοκράτες ευρωπαίοι κάνουν στην άκρη για να περάσουν μπροστά οι ρακένδυτοι Αφρικανοί, Κινέζοι, νοτιοαμερικανοί και λοιποί καταφρονεμένοι του πλανήτη. Νέες εποχές ή τέλος εποχής;

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Ωραίες είναι οι γιορτές και τα Χριστούγεννα και οι Απόκριες και το Πάσχα και ό,τι άλλο σκαρφιστεί κανείς για να το ρίχνουμε έξω πού και πού. Μόνο που όταν τελειώνουν, κανείς δεν έχει όρεξη να μαζέψει τα απομεινάρια τους.

Πέρασαν τα Χριστούγεννα, αλλά οι φωτοσωλήνες έμειναν τυλιγμένοι στις κολόνες φωτισμού με τα αντιαισθητικά τους περιτυλίγματα τύπου σελοτέιπ. Δέντρα έχουν ακόμα τα καλώδια της διακόσμησής τους με λαμπάκια να κρέμονται σαν ξέφτια μιας βίαιης αποκαθήλωσης. Τα πιο πολλά από αυτά βέβαια είναι σβηστά αν και μπορεί να βρει κανείς και τις εξαιρέσεις τους αναμμένες ακόμα... Παλιά οι δήμοι δεν ξόδευαν για Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση εκτός ίσως από μια φάτνη κι ένα δέντρο στην πλατεία. Τα τελευταία χρόνια είχαμε μια έκρηξη Χριστουγεννιάτικης διακόσμησης και από τους ιδιώτες και από τους δήμους, με τη μερίδα του λέοντος στους φωτοσωλήνες. Ο ανταγωνισμός μεταξύ ιδιωτών και δήμων, μας γέμισε κιτς φωτάκια που κρέμονται από παντού αντιαισθητικά.

Οι Απόκριες μας αφήνουν κάποια εναπομείναντα άρματα έξω από το δημαρχείο και το Πάσχα κάποιες ψησταριές με τις στάχτες τους μέσα στη μέση γιατί πού να τις βάλεις όταν μένεις σε ένα διαμέρισμα...

Μαζεύτε τα, μαζεύτε τα, οι γιορτές περνάνε, άλλες θα ‘ρθουν απαξιωμένες από τα μπαγιάτικα στολίδια. Τώρα η γιορτή λέγεται πλαζ, βουτιές, παιχνίδια παλιμπαιδισμού και γυμνά κορμιά που μας παρασέρνουν σε ανύπαρκτες πραγματικότητες από τις οποίες ξυπνάμε κατά το Σεπτέμβρη σε κατάσταση βέρντιγκο.

Και πού είστε! Φεύγοντας να μαζεύετε τα ενθύμια του περάσματός σας από την πλαζ. Αν τα Χριστούγεννα αφήνουν πίσω τους φωτοσωλήνες και οι Απόκριες χαρτοπόλεμο, οι θερινές διακοπές αφήνουν κουτάκια μπύρας, αποτσίγαρα στις πλαζ και συντρίμμια στις πληγωμένες σχέσεις. Για του λόγου το αληθές ψάξτε το: Ποια είναι η εποχή των χωρισμών; (Κουίζ).

ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΩΝ;

Ας πληροφορήσει κάποιος κι εμένα τον αδαή και ανυποψίαστο: Γιατί η πολιτική ηγεσία –η κυβέρνηση- δεν δίνει εντολή στα όργανα της τάξης να επιβάλλουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων στα λιμάνια κι όπου αλλού καταπατείται το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας από μικρή αλλά δραστήρια ομάδα συνδικαλιστών;

Δεν μπορεί; Δεν κατανοώ το γιατί!

Φοβάται το πολιτικό κόστος; Μα μάλλον η κοινωνία δεν στηρίζει τους αντάρτες.

Είναι στρατηγική της επιλογή; Μα είναι αντισυνταγματική, αντικοινωνική κι ενάντια στα συμφέροντα της χώρας: Τουρισμός, εμπόριο, κοινωνία!

Κι επί τη ευκαιρία, αυτό το κόμμα, το κόμμα του ΠΑΜΕ, που αυτοανακηρύχτηκε ο φύλακας άγιος των εργατών ερήμιν αυτών, μήπως τα τελευταία χρόνια δεν παίζει με τους κανόνες της προεδρευομένης Δημοκρατίας της χώρας. Κάποτε ήταν στην παρανομία –κακώς-, νομιμοποιήθηκε –καλώς- και τώρα επιστρέφει στην παρανομία όντας νομιμοποιημένο!!! Δεν γεμίζουνε ταξί κι όμως έχουν το θράσος να αυτοανακηρύσσονται εκπρόσωποι των εργατών της χώρας. Θέλει πολύ θράσος και αυθαιρεσία που δεν τους λείπει.

Όμως παρόλα αυτά δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι στρέφονται εναντίον τους. Έχουμε νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση που πρέπει να μας υπερασπιστεί απέναντι στην αυθαιρεσίες τους. Γιατί τους χαϊδεύουμε και τους παρακαλάμε να φύγουν;

Αν αυτό το κόμμα δεν αποδέχεται εμπράκτως τους κανόνες της Δημοκρατίας μας, ας φύγει μόνο του στην παρανομία κι αν δεν το κάνει η Δημοκρατία μας έχει την υποχρέωση να το κάνει.

Αν τα λιγοστά στελέχη αυτού του κόμματος κάτω από τη σημαία του ΠΑΜΕ, δεν συμμορφώνονται με τις δικαστικές αποφάσεις, τους νόμους και το σύνταγμα, γι’ αυτό υπάρχουν τα όργανα της τάξης, για να περιφρουρούν τη νομιμότητα κι όχι βέβαια για πολιτικές διώξεις.

Η τελική ευθύνη είναι της κυβέρνησης που όμως φαίνεται να διακατέχεται από ένα σύνδρομο Ερινυών...

Η δικτατορία της νεότητας

Πόσο γρήγορα αλλάζουν πια τα τοπία, της ανθρωπογεωγραφίας καθώς κάποιοι πιο παλιοί μας αφήνουν αποδημώντας από αυτό το μάταιο κόσμο.

Πόσο γρήγορα αλλάζουν οι συνθήκες της ζωής μας καθώς η τεχνολογία αλλάζει τα δεδομένα της ζωής μας, τόσο που μας είναι δύσκολο να αναπροσαρμοζόμαστε τόσο συχνά. Δίνοντάς μας μια απογοητευτική αίσθηση παλαιότητας από τα νιάτα μας ακόμα. Πριν από λίγο καιρό μία υπέργηρη κυρία πέθανε μόλις 122 χρονών. Γεννήθηκε προτού να υπάρχει αυτοκίνητο και τώρα έχουμε αεροπλάνα και πυραύλους. Γεννήθηκε προτού να υπάρχει ραδιόφωνο και τώρα έχουμε ίντερνετ, κινητά, λάπτοπ κοκ. Ο άλλος βγήκε από τη φυλακή μετά από 30 χρόνια εγκλεισμού και βρήκε έναν κόσμο στον οποίο δεν μπορεί να προσαρμοστεί πια. Πώς να παραγγείλεις σε ένα ταχυφαγείο να σκεφτείτε μόνο, όταν ήξερες μόνο από τα παλιά εστιατόρια και τα μεταπολεμικά καφενεία...

Πόσο αλλάζει η κοινωνίας μας, όταν μέχρι πριν λίγα χρόνια η σεξουαλική συνεύρεση πριν από το γάμο, ήταν αιτία βεντέτας, ενώ σήμερα είναι κανόνας και το αντίθετο μάλλον αντιμετωπίζεται με καχυποψία.

Στην εποχή μας λοιπόν έχει αναπτυχθεί μια δικτατορική καταπίεση της νεότητας προς τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Συχνά από επιχειρήσεις, στελέχη που περνούν τα 35 τους χρόνια θεωρούνται κουρασμένα, έτσι ώστε να απολύονται για να προσληφθούν στη θέση τους πιο φρέσκοι και ορεξάτοι νεαροί.

Το πρότυπο του ευτυχισμένου ανθρώπου όπως μάλιστα παρουσιάζεται και από τις διαφημίσεις, είναι νεαρός ή νεαρή στην ηλικία.

Έτσι οι γυναίκες ξοδεύουν ένα σωρό λεφτά για πλαστικές εγχειρήσεις, για καλλυντικά, για γυμναστήρια και κέντρα αδυνατίσματος αλλά και για ένδυση, ώστε να μοιάζουν πολύ νεαρότερες. Έτσι ώστε ενώ το πρόσωπό τους δείχνει 20άρα, τα χέρια τους δείχνουν 50άρα!!! Και να μην πούμε τίποτα για το τι κρύβεται κάτω από τα ρούχα.

Δεν περνούν λοιπόν σήμερα οι μεσήλικες και πολύ περισσότερο οι ηλικιωμένοι. Μόνο οι νεαροί. Πρέπει να γίνεται όλοι σας νεαροί, πάση θυσία. Αλλιώς η κοινωνία σας βάζεις το περιθώριο κι ενίοτε σκοτώνει τα γερασμένα άλογα. Πολύ διαφοροποιημένη αυτή η θεώρηση από εκείνη του παρελθόντος, όπου οι νεαροί ήταν ανώριμοι γι’ αυτό τους κρύβαμε στα μετόπισθεν μέχρι να μάθουν και να ωριμάσουν, ενώ το πρότυπο ήταν οι ηλικιωμένοι, τα άσπρα μαλλιά, οι σοφοί της ζωής και οι αξιοσέβαστοι... Η εποχή μας προτιμά τους αναμφίβολα πιο άπειρους, αλλά σίγουρα πιο μαχητικούς, όμορφους και σεξουαλικούς. Η ιστορία θα δείξει το μέλλον της επιλογής της.

Όχι, όχι να μη ψηφίσουμε, διότι οι νεαροί σίγουρα θα διαλέξουν το σύγχρονο σενάριο, ενώ οι μεγάλοι θα υπερασπιστούν το παλιό. Αχ αυτό το χάσμα των γενεών...

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

Τα κεφάλια μέσα τώρα. Τι λέμε καλό χειμώνα από τώρα; Από σήμερα οι μέρες μικραίνουν και μικραίνουν, σαν τη ζωή μας. Μετά το θερινό ηλιοστάσιο, που όπως μαθαίναμε στο σχολείο είναι η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου, κάθε μέρα είναι λίγο πιο μικρή από την προηγούμενη και κάθε νύχτα λίγο πιο μεγάλη. Η νύχτα νικάει σιγά, σιγά και αδιόρατα. Πορευόμαστε μέρα τη μέρα προς τη μεγαλύτερη νύχτα του έτους, το θρίαμβο του... σκότους το Δεκέμβριο. Αφού βέβαια περάσουμε από τη φθινοπωρινή ισημερία που η νύχτα και η ημέρα θα είναι ισόπαλες.

Αυτά τα φυσικά φαινόμενα από παλιά έθελγαν τους ανθρώπους που τα συνέδεαν με θεότητες και μυστηριακές δυνάμεις. Μέχρι και σήμερα αυτή η γοητεία παραμένει, τουλάχιστον σε μερίδα του κόσμου.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ:

Είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού, Χαρείτε το φως, τον ήλιο, τη ζέστη και τη δροσιά της θάλασσας, έχετε ακόμα καιρό μπροστά σας.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΙΣΟΑΔΕΙΟ

Η λαμπερή μέρα νομοτελειακά πορεύεται προς τη νύχτα, προς τις μουντές χειμωνιάτικες μέρες της παγωνιάς.

Μάλλον το θερινό ηλιοστάσιο μας μάγεψε και βλέπουμε τις οφθαλμαπάτες μας στα παιχνίδια του ήλιου σαν τους νεοπαγανιστές στο Στόουνχέντζ!

free money

Νομίζω ότι τώρα πια όλοι μάθαμε για το εγχείρημα του Μαρκ Μπόιλ. Το κίνημα free money που παραπέμπει σε πιο ανθρώπινες κοινωνίες, με προϋπόθεση την εμπιστοσύνη και την αγάπη.

Ο Μαρκ Μπόιλ, ένας οικονομολόγος στο Μπρίστολ της Μεγάλης Βρετανίας, πήρε την απόφαση να ζήσει χωρίς χρήματα, σε ένα τροχόσπιτο που κάποιος δεν το ήθελε, τοποθετώντας το σε αγροτική περιοχή , σε χώρο που του επέτρεψαν να χρησιμοποιήσει. Ζει βοηθώντας τους γύρω ανθρώπους με τους οποίους ανέπτυξε σχέσεις εμπιστοσύνης, βοηθώντας τους σε δουλειές, κάνοντας θελήματα, εργατικές εργασίες, μαθήματα κτλ. Ομοίως οι άλλοι τον υποστηρίζουν σε ότι εκείνος δεν έχει. Προσπαθεί όλα όσα χρησιμοποιεί να είναι οικολογικά και παρμένα από τη φύση. Η μόνη του επαφή με την τεχνολογία είναι το τηλέφωνο, το ίντερνετ και ένα ηλιακό λάπτοπ, για να επικοινωνεί με τον κόσμο και να διαδίδει τις ιδέες του μέσω αυτού.

Πολύς λόγος έγινε για τον Μπόιλ που κατάφερε να κάνει γνωστό το πείραμά του, καθώς μάλιστα το βιώνει ο ίδιος στο πετσί του. Όμως εγώ νομίζω ότι πολλοί το έχουν κάνει στο παρελθόν αλλά και τώρα που μιλάμε, απλώς δεν διαφημίστηκαν αναλόγως. Στην Ελλάδα υπάρχουν τέτοιες ιδέες όπως οι freeconomists που δημοσιεύουν «τα Νέα». http://images.tanea.gr/AssetService//Image.ashx?t=2&pg=319846&

Δεν μου αρέσει όμως η παρουσίαση του εγχειρήματος ως πείραμα. Αξίζει αυτό το κίνημα για τους ανθρώπους που αγαπούν τον φυσικό τρόπο ζωής και θέλουν να ζήσουν πιο ανθρώπινα και με λιγότερο άγχος που μας φόρτωσε η σύγχρονη κοινωνία. Επίσης αν αυτό καταλήξει σαν ένα ψυχρό πάρε-δώσε, δεν θα διαφέρει στο τέλος και πολύ από το καπιταλιστικό σύστημα στο οποίο ζούμε. Έχει αξία αυτό το εγχείρημα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας που σέβεται αυτόν τον τρόπο ζωής, διότι σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να δημιουργηθούν κοινωνικές δομές, όπως η καταστολή! Αυτή η κοινωνία πρέπει να έχει ως αρχές της την ανιδιοτέλεια της προσφοράς αλλά και τη διάθεση για δουλειά για τις φυσικές καθημερινές ανάγκες της επιβίωσης.

Επίσης δεν μπορούμε να απορρίψουμε ολοσχερώς το σύγχρονο μοντέλο που ζει όλος ο δυτικός τουλάχιστον κόσμος. Πάνω σ’ αυτόν στηρίχτηκε η σημερινή πρόοδος. Όμως μπορεί εναλλακτικά να διδάξει τα σημερινά μέλη της κοινωνίας πράγματα που ποτέ δεν βίωσαν και που ούτε καν υποψιάζονται. Αν αυτοί στη συνέχεια θελήσουν να επιστρέψουν στην κονσερβοποιημένη κοινωνία, αν μη τι άλλο θα μπορούν να δουν με άλλη ματιά τα πράγματα, φωτισμένοι και με διευρυμένους ορίζοντες. Μπορούμε έτσι να μάθουμε να μη κατασπαταλάμε πόρους της φύσης. Να μάθουμε ακόμη ότι μπορούμε να ζήσουμε πιο απλά κι ανθρώπινα, χωρίς να πιέζουμε τους εαυτούς μας στα όριά τους για την απόκτηση αγαθών που δεν χρειαζόμαστε στην πραγματικότητα.

Θα σας ενδιέφερε να ζήσετε σε μια τέτοια κοινωνία;

http://www.guardian.co.uk/environment/video/2010/jan/25/mark-boyle-no-money-man

ΤΙΠΟΤΑ

Αγαπητό μου ημερολόγιο.

Σήμερα δεν θα γράψω τίποτα, δεν θα πω τίποτα. Απλώς γιατί τίποτα δεν έχω να πω, τίποτα δεν σκέφτομαι. Ένα λευκό γύρο μου, από το θάμβος του καλοκαιρινού ήλιου. Είμαι κουρασμένος, νυστάζω και θέλω μόνο να καθαρίσω το μυαλό μου, να το αποτοξινώσω, να κάνω μια αγρανάπαυση. Να δω πώς είναι να μη σ’ ενδιαφέρει τίποτα, παρά μόνο να δεχτείς την ύπαρξή σου έτσι σαν αυτονόητη.

ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΟΜΩΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ...

Η γνώση στις μέρες μας σίγουρα έχει πληθυνθεί και μαζί της και η πληροφόρηση. Από αυτή την εξέλιξη όμως προκύπτει ένα πρόβλημα: Οι ανεξέλεγκτες φήμες και οι ανεύθυνες δημοσιεύσεις. Η εποχή μας λοιπόν πρέπει να απαντήσει επαρκώς με τη θέση που θα πάρει, μεταξύ της ασύδοτης ενημέρωσης από το φόβο της πιθανής λογοκρισίας και του φιλτραρίσματός της για πιο υπεύθυνη ενημέρωση.

Διάβαζα πρόσφατα στον τύπο ότι οι χειρουργοί πάντα συστήνουν μετά τη χειρουργική επέμβαση, να μη βρέχουμε την περιοχή της επέμβασης, τουλάχιστον για 48 ώρες. Όμως ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ έδειξαν ότι δεν υπάρχει στατιστικά μεγαλύτερος κίνδυνος επιμόλυνσης της τομής σε περίπτωση που τα ράμματα θα βραχούν πρόσκαιρα για τοπική καθαριότητα.

Συχνά στις εφημερίδες βγαίνουν άρθρα του τύπου «10 μύθοι» για τη διατροφή, για την υγεία κοκ.

Και διαβάζουμε ότι ο γνωστός ως κακός συνδυασμός ψάρι-αυγό δεν είναι παρά ένα μύθος, ενώ άλλοι επιμένουν ότι ισχύει πάντα κατά την παραδοσιακή αντίληψη.

Όταν τρώμε το βράδυ παχαίνουμε περισσότερο από το αν τρώγαμε την ίδια ποσότητα το πρωί; Έτσι λέει η παραδοσιακή αντίληψη. Όμως ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ λένε ότι αυτό είναι μύθος. Αυτό που μετράει είναι το συνολικό ποσό των θερμίδων που προσλαμβάνουμε μέσα σε ένα 24ωρο!

Αφήστε τον βομβαρδισμό εκατέρωθεν ανακοινώσεων για το αν κάνει καλό ή κακό ένα ποτηράκι κρασί ή ένα φλιτζάνι καφέ την ημέρα ή την εβδομάδα, για την καρδιά, για το στομάχι ή για τον... καρκίνο.

Χθεσινή μόλις ενημέρωση έλεγε ότι σύμφωνα με ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ η εκτεταμένη έκθεσή μας στον ήλιο μας κάνει καλό και δεν είναι επικίνδυνη για την υγεία μας όπως επέμενε μονότονα η ιατρική μέχρι τώρα, επισείοντας την απειλή καρκίνου του δέρματος...

Εγώ προσωπικά σηκώνω τα χέρια ψηλά... Ποιος ξέρει! Μπορεί έτσι, μπορεί κι αλλιώς. Επιστήμονας λέει το ένα, επιστήμονας και το άλλο. Στο τέλος κάνε ότι σου κατέβει, ότι σου αρέσει, ότι νομίζεις κατά τη δική σου εκτίμηση.

Μα έτσι δεν ακυρώνεται η πλούσια πληροφορία και η γνώση; Περάσαμε από την εποχή της λιγοστής γνώσης και της ακόμα πιο μικρής ενημέρωσης κατά την οποία κάναμε ότι μας άρεσε, έχοντας ο καθένας τη δικιά του... προσωπική θεωρία, στην εποχή της πλούσιας γνώσης και της ασταμάτητης ενημέρωσης, κατά την οποία... απλώς ο καθένας μας αναγκάζεται να κάνει πάλι ότι του γυαλίζει καλύτερα! Και με τη επίκληση μάλιστα σχετικής ανακοίνωσης, σχετικού άρθρου!

Ξέρω ότι η πρώτη πληρωμένη απάντηση είναι η διασταύρωση της πληροφορίας και η υπευθυνότητα της πηγής. Μα είναι δυνατό εγώ ο άμοιρος κοινός πολίτης, ο ιδιώτης –με όποια έννοια θέλετε πάρτε το- να ελέγχω τη βασιμότητα κάθε πληροφορίας στα άδυτα της υπεύθυνης επιστημονικής έρευνας, που κι αυτή ως γνωστόν συχνά έχει τις αντίμαχες παρατάξεις της;

Μήπως –λέω εγώ- θα ήταν καλύτερα, να συσταθούν φορείς ανά αντικείμενο, που θα συλλέγουν όλες αυτές τις πληροφορίες που πέφτουν στο ποτάμι του ίντερνετ κι από εκεί στις διάφορες φυλλάδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ώστε στη συνέχεια να τις αντικρούουν με το κύρος των ειδικών, εφόσον βέβαια αποδειχτούν παραπλανητικές; Ας βγει ο Ιατρικός σύλλογος, ή η Ακαδημία η ίδια, που κρύβεται πίσω από πέπλα αρτηριοσκληρωτικού μυστηρίου, να κάνει ανακοινώσεις υπεύθυνες και ευθυγραμμισμένες με τις πιο πρόσφατες γνώσεις, για το καλό όλων! Να πίνω ένα ποτηράκι κρασί ή θα πάθω καρκίνο του στομάχου;;;

ENOIKIAZETAI...

Όλα τα έχουμε δει πλέον...

Κάποιοι «νοικιάζουν το παρών»!

Άλλοι νοικιάζουν συγγενείς και φίλους για τη γαμήλια τελετή τους. Όπως μια νύφη από την Ανατολική Ευρώπη στο Λονδίνο που έβαλε αγγελία για «αξιοπρεπείς καλεσμένους» μια κι ο μέλλων σύζυγος θα έχει πολλούς καλεσμένους, ενώ εκείνη ούτε καν τους γονείς της. Η συμπαθής η κοπέλα που δεν θα έχει κανένα δικό της στο γάμο, αλλά λύνεται το πρόβλημα με ενοικιαζόμενους; Όταν επιβλέψεις στα πρόσωπά τους για μια ανθρώπινη ματιά στην κορυφαία στιγμή της ζωής της, τι θα δει εκτός από αδιαφορία;

Αλλά θα μου πείτε ότι τουλάχιστον αυτή δεν νοίκιασε και το... γαμπρό, ενώ σε άλλα σημεία του πλανήτη γίνεται κι αυτό. Για να πάρει κανείς την πράσινη κάρτα πρέπει να παντρευτεί αυτόχθονα. Έτσι οι ενδιαφερόμενοι καταφεύγουν σε ειδικά γραφεία που τους... νοικιάζουν σύζυγο –σε λευκό γάμο βέβαια, που στις ταινίες μπορεί και να πάρει ακόμα και ροζ χρώμα-, για το ελάχιστο χρονικό διάστημα που απαιτεί ο νόμος. Έτσι την επόμενη μέρα βγαίνει ένα το ίδιο τυποποιημένο διαζύγιο και χωρίζουν ικανοποιημένοι και οι δύο. Ο ένας γιατί πήρε την άδεια παραμονής κι ο άλλος γιατί τσέπωσε ένα ανέλπιστο ποσό, χωρίς να κάνει κάτι ιδιαίτερο.

Τι πιο πρόσφατο κι άρα επίκαιρο παράδειγμα ενοικίασης και μάλιστα περιενδεδυμένο με μουντιαλικό μανδύα είναι οι νοικιασμένοι Κινέζοι οπαδοί της... Βόρειας Κορέας. Το ειδυλλιακό καθεστώς της Πιον Γιανγκ , φοβούμενο μη χάσει κανένα ...υπήκοο εκεί στους μαύρους δολοφόνους(!) της Νότιας Αφρικής, απαγόρευσε υπερπροστατευτικά τα ταξίδια στο Μουντιάλ. Αλλά ένα τέτοιο καθεστώς πρέπει να διαφυλάξει την καλή έξωθεν μαρτυρία! Έτσι μίσθωσε φίλους Κινέζους, να γίνουν ο μισθοφορικός στρατός φιλάθλων της... Οι πληροφορίες λένε ότι θα ήθελαν να νοικιάσουν και παίκτες μη γίνει καμία «στραβή» και μ’ αυτούς, αλλά δεν τους το επέτρεψε η FIFA κι έτσι προτίμησαν τα δικά τους παιδιά που τα φυλάνε με μαντρόσκυλα για να είναι σίγουροι... Τι αχάριστοι(!) που είναι αυτοί οι Βορειοκορεάτες υπήκοοι, δεν εκτιμούν τα όσα κάνει ο Μεγάλος Αδελφός τους –ή πατερούλης τους;- Κιμ Γιονγκ Ιλ και σκαρφίζονται τρόπους να το σκάσουν από την... στοργική αγκαλιά του! Κάτι μου θυμίζει από την πάλαι ποτέ Ανατολική Γερμανία.

http://www.sentragoal.gr/afieroma.asp?catid=19308&subid=2&pubid=17204658

πέστε μου είμαι τύραννος ή μετανοημένος ανόητος;

Έχω μεγάλο σπίτι, φαίνεται ότι έχω και μεγάλη καρδιά και μάλλον θα μπορούσα να χαρακτηριστώ από αφελής μέχρι καιροσκόπος. Πάντα όταν ήθελα να κλείσω μια δουλεία –για το καλό του σπιτιού- τραπέζωνα, φιλοξενούσα, υποσχόμουν, έκανα τα πάντα.

Στο ίδιο πνεύμα έμαθαν και τα παιδιά. Για να κάνουν φίλους, για να μπουν σε παρέες, όλα τα πάρτι στο σπίτι μας γίνονταν. Κάθε μέρα ταΐζαμε ξένα στόματα και κοιμίζαμε φίλους σ’ όλα τα δωμάτια... Στους διαδρόμους του σπιτιού πέφτω συνεχώς πάνω σε μισοκοιμισμένους λεβάντες και λεβέντισσες που δεν ξέρω καν ποιοι είναι. Στην κουζίνα γίνεται ακατάπαυστο πανηγύρι και στο σαλόνι ο χορός δεν σταματά ούτε μια ώρα του 24ώρου.

Κάποια στιγμή, μας έπεσε και η οικονομική κρίση, είπα στον εαυτό μου ότι αυτό πρέπει να σταματήσει δεν πάει άλλο. Έπιασα τη γυναίκα και τα παιδιά και τους προειδοποίησα για τον κίνδυνο. Δεν πάει άλλο θα βουλιάξουμε οικονομικά. Πού πάνε τόσα λεφτά που βγάζουμε. Λίγο φαγητό φτιάχνουμε, δεν φτάνει, περισσότερο φτιάχνουμε, πάλι δεν φτάνει. Όσα λεφτά και να δώσω στη γυναίκα το πρωί, ποτέ δεν φτάνει, όσο χαρτζιλίκι και να δώσω στα παιδιά πάντα άφραγκα και παραπονεμένα είναι. Όση βενζίνη κι αν βάλω στα οικογενειακά μας αυτοκίνητα, πάντα άδεια τα βρίσκω. Τέλος πάντων τους είπα δώστε μου κάποια νούμερα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε και πώς να εξορθολογίσουμε την κατάσταση! Πόσα χρήματα ξοδεύετε ημερησίως και πού, πόσοι τρώνε κάθε μέρα στο τραπέζι μας, πόσα χιλιόμετρα κάνουν κάθε μέρα τα αυτοκίνητα και για πού. ας ξεκινήσουμε από τη γνώση της υπάρχουσας κατάστασης και βλέπουμε μετά να μπορούμε να κόψουμε κάτι κι από πού! Τι ήταν να το πω, έπεσαν να με φάνε! Είσαι δικτάτορας τύραννος, θέλεις να ελέγχεις τη ζωή μας, είσαι τσιγκούνης, είσαι άκαρδος, στυγνός τεχνοκράτης.... και τι δεν άκουσα! Όλα αυτά ματαίωσαν το σχέδιό μου.

Από χθες όμως το κουδούνι της εξώπορτας χτυπάει ακατάαπαυστα κι είναι περισσότερο για χρέη παρά για νεοφερμένους. Τώρα που άρχισαν οι κατασχέσεις, αναγκάστηκα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου: Πρώτα να μάθουμε ΠΟΣΟΙ τρώνε! ΚΑΝΕΙΣ ΝΕΟΣ δεν μπαίνει στο σπίτι χωρίς δικό μου έλεγχο. Δεν δίνω ούτε λεπτό μπρούτζινο αν δεν έχω επαρκή εξήγηση και ...απόδειξη!

Κάποιοι θα πείτε ότι είμαι τύραννος. Εγώ θα πω ότι είναι το αυτονόητο που έπρεπε να κάνω από την αρχή για να μη φτάσει η κατάσταση εδώ που έφτασε.

ΜΙΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΟΣΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!

ΥΓ Φυσικά μη πιστεύετε τίποτα από τα παραπάνω όσον αφορά εμένα. Για το Δημόσιο όμως δεν ξέρω, αποφασίστε εσείς.

Ποιος θα κλωτσήσει τον πισινό αυτού του δεινόσαυρου;

Προκλητικά αλαζονική νομίζω ότι πρέπει να χαρακτηριστεί η παραπάνω δήλωση του Ρεχάγκελ. Δεν μπορείς να ειρωνεύεσαι έτσι ένα ολόκληρο έθνος απαξιώνοντάς το. Άλλωστε υποτίθεται ότι ένωσες τις τύχες σου με αυτό, ζεις από αυτό κι αν μη τι άλλο 0λίγο σεβασμό!

Δεκάδες ομάδες αγωνίζονται σ' αυτό το Μουντιάλ και κανένας προπονητής δεν διαθέτει και τους δύο αναφερθέντες παίκτες, γιατί πρέπει να τους διαθέτει ο Ρεχάγκελ; Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ισπανία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Αγγλία κοκ δεν πρέπει να επιδείξουν θέαμα!

Δεν προσβάλλει τους παίκτες του αυτή η σύγκριση και παράλληλα υποτίμηση στο ρόστερ του! Αν δεν του έκανε ας μη το αναλάμβανε.

Κυνικά ειρωνικός σαν Γερμανός που είναι αλλά τάξη και μέθοδο γερμανική δεν είδαμε ακόμα.

Όταν όμως κάποιος γερνάει, όποιος κι αν ήταν πριν, η αρτηριοσκλήρυνσή του κάνει... θαύματα. ας πρόσεχαν εκείνοι που τον προσέλαβαν.

Τουλάχιστον ως άντρας και ηγέτης θα έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν για την ως τώρα απογοητευτική πορεία.

Τέλος δεν ξέρω γιατί περιορίζεται στο θέαμα. Είδαμε δηλαδή αποτέλεσμα και χάριν αυτού θυσιάσαμε το θέαμα;

Έτσι είναι ο Έλληνας...

ή

Έχουμε μια τάση εμείς οι Έλληνες, τον κακό μας τον καιρό να τον δικαιολογούμε. Βλέπουμε την κακή μας νοοτροπία, το ρουσφέτι, την κλεψιά, τα φακελάκια, τον τσαμπουκά και όλα τα άλλα μαργαριτάρια της φυλής μας και της κοινωνίας μας που ζέχνει από το πεζοδρόμιο μέχρι το στόμα μας μόλις αυτό ανοίξει με τα πολλά μ... και γ.... να περισσεύουν. Όμως στο τέλος πάντα γελάμε! Μήπως μας γαργαλούν, μήπως μας καθαρίζουν αυγά; Όχι! Λέμε το αμίμητο «έτσι είναι ο Έλληνας μωρέ», γι’ αυτό είμαστε άνθρωποι, όχι σαν τους ψυχρούς τους βόρειους... Και προσπαθούμε να το ρίξουμε στο φιλότιμο. Μα προσωπικά δεν με καλύπτει αυτό το πνεύμα αυτοδικαίωσης. Πρέπει δηλαδή να καπνίζουμε σαν φουγάρα στα μούτρα του άλλου, να πετάμε τις γόπες και τις ροχάλες στα πόδια των περαστικών για να δείξουμε πόσο τσαμπουκάδες είμαστε και πόσο... αισθητά θερμή είναι η θορυβόδικη παρουσία μας! Να μισούμε το διάβασμα και τη δουλειά, λιώνοντας τον καναπέ της τηλεόρασης... Να ανοίγουμε το παράθυρο του αυτοκινήτου και να εκσφενδονίζουμε εκστασιασμένοι ποτηράκια και λοιπά εις –άκια για να επιβάλλουμε το θερμό μεσογειακό και αναιδές μήνυμα του «είμαι εδώ εγώ τώρα, εσύ κάνε στη μπάντα»... και να κυκλοφορούμε μέσα στα εμμετικά σκουπίδια μας για να νιώσουμε την ικανοποίηση της μοναδικά(;) πολιτισμένης φυλής μας!!!

«Έτσι είναι ο Έλληνας και δεν φοβάται, τρελοί αγγέλοι πάνω του όταν κοιμάταιι...» επαναλαμβάνει και ο τραγουδιστής και βαυκαλιζόμαστε στην αυτοϊκανοποίηση της κατάντιας μας.

Έτσι είναι ο Έλληνας λέμε όταν μάθουμε για ρουσφέτια

Έτσι είναι ο Έλληνας λέμε όταν μαθαίνουμε για πονηριές και απάτες.

Κι αφού έτσι είναι ο Έλληνας γιατί επαναστατεί όταν του δείχνουν στον καθρέφτη το πρόσωπό του που βέβαια δεν είναι καθόλου κολακευτικό. Γιατί το ρίχνουμε στην ανάδελφη φυλή μας και την παγκόσμια συνωμοσία ενάντια στη μοναδικότητα της φυλής μας(;) που κανείς δεν μπορεί να χωνέψει(!)

Η επίκληση της συλλογικότητας αντί της ατομικής μας ευθύνης, νομίζουμε ότι μας καλύπτει μέσα στο σύνολο. Η επίκληση των εθνικών μας γονιδίων είναι ένα κουτοπόνηρο εφεύρημα που προσπαθεί να νομιμοποιήσει ή ακόμα και να εξιδανικεύσει τις μπερμπαντιές στο πνεύμα των γνωστών πια Ζωνιανών.

Αν ο Έλληνας είναι από μεγάλη φύτρα, ας το δείξει στην κοινωνία που δημιουργεί. Ας το δείξει σε κατορθώματα πνεύματος και γνώσης. Σε επιτεύγματα δημιουργίας κι όχι στην επιστήμη της λούφας, του φραπέ και της νυχτερινής ζωής των σπασμένων πιάτων!

Αν ο Έλληνας είναι πάντα ελεύθερος και δεν σκύβει ποτέ το κεφάλι, τότε να μη χρωστάει για να το κρατάει ψηλά. Όταν χρωστάει και επιδεικνύεται κιόλας με ξένα κόλλυβα, ας μη τα βάζει με τους πιστωτές του που τάχα έχουν υποχθόνια σχέδια για να τον... υποδουλώσουν. Γιατί τότε θα έχουν δικαίωμα να μας αποκαλέσουν αντί για ήρωες, τζάμπα μάγκες.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: Μια σούπα Νότιας Αφρικής, Σομαλίας και Κιργιστάν

Αμάν βρε παιδιά αυτές οι βουβουζέλες, πώς τις αντέχουν; Πώς αντέχουν αυτό το συνεχή βόμβο οι ίδιοι οι χρήστες και θεατές!

Πώς αντέχουν τα νεύρα των παικτών, να πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους μέσα σ’ αυτό θόρυβο του ιλίγγου!

Πώς μπορείτε και παρακολουθείτε τα ματς από την τηλεόραση με αυτό τον τελετουργικά υπνωτικό θόρυβο να μεταδίδεται πολλαπλασιαζόμενος σ’ όλη την υφήλιο! Εγώ είπα να δω ένα ημίχρονο για να πάρω μια γεύση από μουντιάλ και σύγχρονο ποδοσφαιρικό θέαμα και στην αρχή νόμισα ότι κάποιο μηχάνημα δουλεύει μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό, έτσι άρχισα να ψάχνω! Όταν κατέληξα στην ανακάλυψη ότι ο θόρυβος έρχονταν από τα ηχεία της τηλεόρασης, φοβήθηκα ότι ο ενισχυτής της βγάζει θόρυβο κι άρα είναι στα πρόθυρα του να καεί. Τότε όμως –τι κάνει η ενημέρωση- μου ήρθε η φώτιση, η λέξη βουβουζέλα που όταν την πρωτοάκουσα με έκανε να γελάσω, έλαμψε μπροστά μου. Ναι αυτό είναι, οι βουβουζέλες κάνουν αυτό το συνεχή θόρυβο, καθώς από χιλιάδες στόματα δεν φαίνεται ποτέ να σταματά. Όταν σταματάει ο ένας αρχίζει ο άλλος κι έτσι αυτό το συνεχές στρώμα θορύβου σκεπάζει αποπνικτικά όλο το στάδιο. Καλό το πανηγύρι, καλά τα ποδοσφαιρικά έθιμα, αλλά εγώ και φανατικός ποδοσφαιρόφιλος να ήμουν, δεν θα έμενα εκεί πάνω από 24 ώρες. Και σας το δηλώνω δεν θα ξανακάνω το λάθος να παρακολουθήσω άλλον αγώνα, ούτε από περιέργεια! Τα θέλω τα νεύρα μου.

Ξέρω ότι δεν συμφωνείτε όλοι μαζί μου, άλλωστε άλλοι δίνουν και τη ζωή τους γι’ αυτό το γεγονός. Κάποιος ξεκίνησε από το Βόρειο ημισφαίριο για να φτάσει εγκαίρως στη Ν. Αφρική με τα... πόδια! Μάλλον τον κατάπιε ο δρόμος. Άλλος με ποδήλατο, άλλος με ωτοστόπ και κάποιοι με ταξί κατά τη διαφήμιση. Όμως στη Σομαλία έχουμε είδη τους δύο πρώτους οσιομάρτυρες του ποδοσφαίρου, καθώς Ισλαμιστές αντάρτες μπουκάρουν στα σπίτια κι έτσι και σε βρουν αν παρακολουθείς αυτό το άχρηστο, επικίνδυνο δυτικό θέαμα, σε σκοτώνουν επί τόπου. Δύο νέοι λοιπόν είναι ήδη νεκροί. Δεν ξέρω πώς νιώθουν οι ποδοσφαιριστές στην ιδέα και μόνο ότι όσο αυτοί έπαιζαν, δύο εκτελέστηκαν επειδή τους παρακολουθούσαν από το γυαλί! Ίσως η FIFA πρέπει να τους αφιερώσει ενός λεπτού σιγή και μαύρα περιβραχιόνια, ξεκινώντας ως άλλο Βατικανό ή Πατριαρχείο την καθιέρωση της αγιοποίησης οσιομαρτύρων στο βωμό της μεγάλης «ιδέας»(!) Εκεί βλέπετε οι φανατικοί της θρησκείας –μουσουλμάνοι- πρέπει να έχουν λόγο ακόμα και για το τι κάνεις πίσω από την κλειστή πόρτα σου! Και μάλιστα επί ποινή θανάτου!

Στην Κιργιζία πάντως σοβάρεψαν τα πράγματα. Όταν ακούς αυτό το εις –ία, το εις -ιστάν κτλ, προσπερνάς σκεφτόμενος ότι εκεί είναι κάτι σαν έθιμο το να σκοτώνονται και δεν κάνει αίσθηση σε κανένα. Λες κι εκεί δεν υπάρχει πόνος, δεν υπάρχουν χαροκαμένες μάνες, ορφανά, χήρες κι όλα αυτά τα καλά(;) του πολέμου και του μίσους. Οι πρώτοι έχουν βουβουζέλες που σκοτώνουν τα αυτιά και τα νεύρα, ενώ των δεύτερων τα μακριά καριοφίλια, σκοτώνουν καρδιές. Τι σου είναι αυτά τα έθιμα. Εγώ πάντως λέω να του δίνω από παντού γιατί αρκετά προβλήματα έχω κι από μόνος μου. Το σκέφτομαι μάλιστα σοβαρά, τι θα πάθω κι αν δεν έχω την καθημερινή τρέχουσα ενημέρωση; Μήπως θα είναι καλύτερα; Αντέχω νομίζετε να σηκώνω τον πόνο όλου του κόσμου! Όσο για σας, δεν θα σας γράφω για ποδόσφαιρα και φόνους, αλλά για τα καθημερινά μου αισθήματα και τις μικροχαρές της καθημερινότητας που είναι ότι καλύτερο μπορούμε να ζήσουμε στη μικρή και πρόσκαιρη ζωή μας.

Τι είναι ηθικό και τι όχι σήμερα; Ποια η σύγχρονη πανανθρώπινη αξία;

Προβληματίζομαι τελευταία, τι σημαίνει ηθικό και τι ανήθικο αν δεν υπάρχει θρησκεία. Φυσικά όλοι είμαστε υπέρ της χειραφέτησης της Εκκλησίας από το κράτος αλλά και του κράτους από την Εκκλησία. Φυσικά όλοι υποστηρίζουμε ένα κράτος που δεν θα είναι υπέρ μιας θρησκείας ή δόγματος αλλά ένα κράτος μπροστά στο οποίο όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτου θρησκείας θα είναι ίσοι κι είναι σαφές ότι αυτό δεν ισχύει αυτή τη στιγμή.

Όμως προσπαθώ να μπω στη θέση ενός νομοθέτη μ’ αυτά τα δεδομένα: Ένας πολίτης εξαπατά το διπλανό του και κερδίζει εις βάρος του, γιατί πρέπει να διωχθεί γι’ αυτό; Του ‘πε ένα ψεματάκι, του ‘πε επένδυσε τα λεφτά σου εδώ κι όχι εκεί κι εκείνος τον πίστεψε και το έκανε. Δεν άσκησε βία εναντίον του! Θα μας έλεγε ο εξαπατών: Ας πρόσεχε, ας μη με πίστευε, αυτός τα επένδυσε... κι έχασε, εγώ κέρδισα γιατί είμαι έξυπνος!

Σε μια κοινωνία που η αγάπη δεν βρίσκει λόγο ύπαρξης, που δεν αποτελεί κοινό τόπο και που φυσικά δεν μπορεί να επιβληθεί διά της βίας, πολλά πράγματα αποενοχοποιούνται και αποποινικοποιούνται. Όλα το νομικό μας σύστημα χρήζει αναθεώρησης. Ποια αξία της σύγχρονης κοινωνίας μπορεί να εμπνεύσει ήθος και αρμονική συμβίωση μεταξύ των μελών της; «Αν δεν υπάρχει Θεός τότε όλα επιτρέπονται» θυμόμαστε να συμπεραίνει ο Φ. Ντοστογιέφσκι δεκαετίες πριν. Κανένα κοινωνικό σύστημα, καμία πολιτική αρχή, δεν μπορεί να εμπνεύσει ηθική. Χωρίς ηθική καταπίπτει κάθε προσπάθεια αυτοοργάνωσης ενός κοινωνικού συνόλου. Βγάζοντας το Θεό και την ηθική που οι αρχές του μας εμπνέουν, χάνουμε τις αρχές μας και χωρίς αρχές αφού όλα επιτρέπονται αυτοδιαλύεται το σύστημα. Μήπως είμαστε κοντά στο τέλος του πολιτισμού μας που διαλύεται εκ των έσω; ΟΙ χριστιανικές αρχές ενέπνευσαν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες. Τώρα πια σταδιακά αλλά με γεωμετρική πρόοδο όχι πια. Έμειναν τα μουσουλμανικά κράτη αλλά και κάποιες άλλες κλειστές κοινότητες να κρατούν ακόμα τις κοινωνίες τους σε ισορροπία.

Πέστε μου δεν ξέρω, ποιες είναι οι αξίες του κόσμου που επιβάλλουμε στην ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια, μετά από όλη αυτή την τεχνολογική και κοινωνική έκρηξη που βιώνουμε! Αν το δεδομένο είναι ο ατομισμός, το να περάσουμε καλά όσο ακόμα είμαστε νέοι κι όσο ακόμα έχουμε καιρό, το «φρόντισε για τον εαυτό σου και μη νοιάζεσαι για τους άλλους, κανένας δεν θα σου δώσει να φας αν εσύ δεν έχεις», τότε πολλά «μη» και «απαγορεύεται» καταρρέουν. Γιατί να υπερασπιστώ την πατρίδα μου, γιατί να υπερασπιστώ τον κινδυνεύοντα συνάνθρωπό μου, γιατί να προσφέρω στο κοινό καλό, γιατί να είμαι δίκαιος σήμερα και τι σημαίνει δικαιοσύνη, γιατί πολύ περισσότερο να είμαι ελεήμων, γιατί, γιατί... Το σλόγκαν κερδίζει έδαφος, τουλάχιστον στην πατρίδα μας «κοίτα την πάρτη σου».

Ο κος Μαντέλης στην κοινωνία μας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να παίρνει ως «χορηγία» τα 200.000€ από τη siemens κι άλλα 250.000 που... δεν ξέρει ποιος του τα ‘βαλε, -ας είναι καλά ο άνθρωπος-, αφού κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτά τα χρήματα άλλαξαν την απόφασή του ως υπουργού για το σε ποια εταιρία θα ανατεθεί τελικά η τάδε προμήθεια! Κι όπως βλέπουμε, για το μόνο που διώκεται αυτή τη στιγμή είναι για τη μη δήλωση αυτών των ποσών, τα οποία ως μαύρα επενδύονται από αυτόν, χωρίς να φορολογούνται!

Η Κα Αλεξανδράτου –αυτό το κυρία πια, έχει χάσει εντελώς το νόημα του και την αξία του- μπορεί τσίτσιδη να μας δείχνει τις όποιες προσωπικές της στιγμές και τα απόκρυφα του σώματός της, τα κατορθώματά της με μπουκάλια, σαμπάνιες ή άνδρες, σαν ζογκλέρ κι εμείς πρέπει να την αποκαλούμε κυρία, σοβαρή επαγγελματία και εξέχων μέλος της κοινωνίας μας κι ας εξευτελίζει την ανθρωπιά μας, το φύλο της και τις χάρες του, τους συγγενείς της, τους καλλιτέχνες και τη χώρα της... Οι πεσόντες του τελευταίου απελευθερωτικού αγώνα της πατρίδας μας, έπεσαν για να έχει την ελευθερία η κα Αλεξανδράτου να ...(μπιπ) δημοσίως κι όχι για να μη βιαστούν οι γυναίκες τους από τους εισβολείς!

Τελικά όλα μετριούνται σε λεφτά. Η υπέρτατη αξία μας είναι τα λεφτά μεταξύ του ζημιώνομαι και του κερδίζω. Αν κάποιος μπορεί να αποδείξει ότι ζημιώθηκε από μια ενέργειά σου ή παράλειψή σου, κερδίζεις στο δικαστήριο λεφτά. Ακόμα κι ο φόνος σε λεφτά αποτιμάται, καθώς κάποιος ζημιώθηκε από την απώλεια ενός προσώπου. Είναι γνωστό το «ο ρυπαίνων πληρώνει»! όσο μπορείς να πληρώνεις λοιπόν, ρύπαινε! Ρύπαινε, τα πεζοδρόμια, τους τοίχους, τις θάλασσες, τον αέρα που αναπνέουμε, τα αυτιά μας, τα μάτια μας, την αισθητική μας, το κοινό περί δικαίου αίσθημα, την νοημοσύνη μας, την ηθική μας, αρκεί να πληρώνεις!

Να η νέα παγκόσμια σταθερά. Να η νέα παγκόσμια αξία. Να το νέο σημείο αναφοράς του πολιτισμού μας, της ανθρωπότητας, του είδους μας! Η επανάσταση τέλειωσε. Όλοι είμαστε νικητές αλλά και πεθαμένοι από τις παρενέργειες της ελευθερίας, της νίκης μας.

Παλαιότερα η Ελλάδα... τώρα η Ελάδα...

Οι Έλληνες είναι ένα περήφανος λαός; Οι Έλληνες είναι ένας πολιτισμένος και προοδευτικός λαός; Οι Έλληνες έχουν όραμα;

Δεν ξέρω να απαντήσω σ’ αυτά τα ερωτήματα. Πάντα ήταν δύσκολο να κρίνεις τον εαυτό σου και ενίοτε υποκειμενικό, όταν μάλιστα δεν υπάρχει η αποστασιοποίηση του χρόνου.

Αν μας δω πίσω από τα γυαλιά των άλλων ή αν μας κρίνω εκ του αποτελέσματος μάλλον πρέπει να παραδεχτώ το όχι, αν κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.

Παλαιότερα το όνομα και μόνο της Ελλάδας προκαλούσε δέος. Μιλάμε για... πολύ παλιότερα! Έπειτα το δέος μετατράπηκε σε ρομαντική συμπάθεια για τους απογόνους των πρωτοπόρων του πολιτισμού και του πνεύματος.

Τις τελευταίες δεκαετίες ήμασταν μια καθαρά βαλκανικού τύπου χώρα, αδύναμη και εσωστρεφής, που είχε φιλοδοξίες να μπει στα σαλόνια των μεγάλων της ηπείρου μας και του κόσμου μας.

Τα τελευταία όμως χρόνια είμαστε το παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι παιδιάστικα εύκολο να διείδει κανείς μια παγκόσμια συνωμοσία ενάντια σε μας τον ανάδελφο, περιούσιο λαό του κόσμου! Λογικό είναι; Όταν ήμουν νεότερος με συγκινούσε και με εξόργιζε αυτό που περιγράφει το τραγούδι «έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε». Μια ρητορική που απευθύνεται στο συναίσθημα.

Σήμερα αν ανοίξει κανείς τον διεθνή τύπο θα δει ότι όλοι μας έχουν μάθει όχι για τον πολιτισμό μας, τα κατορθώματα και την πρόοδο, αλλά για την κατάντια μας.

Πριν από τις εκλογές οι Βρετανοί πολιτικοί έδειχναν την Ελλάδα ως μια κατάντια που πρέπει να τους συνετίσει για να δεχτούν να περιορίσουν το έλλειμμα τους. Και το μήνυμα ελήφθη από το λαό.

Η Ουγγαρία όταν φάνηκε να μπαίνει πλάι στην Ελλάδα στις διεθνείς αξιολογήσεις, επαναστάτησε για την... προσβολή.

Μέχρι και οι Ιάπωνες προχθές, στη χώρα του ανατέλλοντος ήλιου, μας έβαλαν στο στόμα τους ως ακραίο παράδειγμα προς αποφυγή.

Η Ισπανία και η Πορτογαλία διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στη σκέψη και μόνο ότι μπορεί να είναι οι επόμενοι που θα ακολουθήσουν την Ελλάδα στο μοναχικό δρόμο του αποδιοπομπαίου...

Κάποτε είμασταν οι πρωταθλητές, τώρα μας αφαίρεσαν ακόμα και τον τίτλο του επίτιμου μετά από τόσες υποτροπές.

Να ‘παιζε καλά και η Εθνική στο Μουντιάλ, θα παίρναμε το αίμα μας πίσω. Πάντα υπάρχει ελπίδα αλλά όχι χωρίς ήρωες και θυσίες. Και τα δύο μας είναι τελευταία είδη εν ανεπαρκεία!

...Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!!!

Στην εποχή της σκανδαλολογίας που διανύουμε, καθώς όλοι μας μπλεχτήκαμε αναπόφευκτα με τη λάσπη, επιτρέψτε μου να παρατηρώ και να σχολιάζω.

Μου κάνει εντύπωση λοιπόν που όλες οι κοινωνικές ομάδες της χώρας μας, όταν τα άπλυτά τους έρχονται στη φόρα επαναλαμβάνουν σαν συνεννοημένοι μεταξύ τους το ίδιο ρεφραίν: «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι».

Φυσικά είμαι ο πρώτος που θα σταθώ ενάντια σε κάθε είδους υπεραπλουστευτικό οδοστρωτήρα, που εξομοιώνει τους πάντες και τα πάντα, τιμωρώντας μαζί με τους φταίχτες και τους αθώους. ΤΙ πιο εξοργιστικό και άδικο να τιμωρείσαι για κάτι που δεν έκανες, επειδή κάποιοι σε συμπεριέλαβαν ελαφρά τη καρδία με τους γύρω, στην ίδια κατηγορία, έστω κι αν εσύ απλώς ... περνούσες!

Όμως από την άλλη πλευρά, αυτή η κατά τα άλλα δίκαιη αιτίαση, λειτουργεί συχνά αντιστρόφως, καλύπτοντας τους ένοχους ανάμεσα στους αθώους, σαν τους κουκουλοφόρους μέσα στο πλήθος της πορείας. Διότι είναι σαφές σε όλους μας ότι σχεδόν όλοι οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι έμποροι κοκ, φοροδιαφεύγουν. Όταν όμως βγεις να το πεις δημοσίως, πέφτουν πάνω σου όλοι τους με ένα συντεχνιακό πνεύμα, να σε εγκαλέσουν διότι δεν μπορείς να αποδείξεις το αυτονόητο. Κι όταν ακόμα ανάμεσα στις χιλιάδες από δαύτους αποδείξεις την ενοχή μερικών δεκάδων ή και εκατοντάδων, οι υπόλοιποι με ένα στόμα θα επαναλάβουν: Δεν είμαστε όλοι ίδιοι!!!

Ας αφήσουμε όμως τις σοφιστείες. Έστω κι αν δεν έχει εξατομικευτεί η ευθύνη της ενοχής, σε μία ομάδα όταν το σύνολο φαίνεται από τους αριθμούς ότι είναι διεφθαρμένοι, τότε μπορούμε να το πούμε χωρίς επιφύλαξη. Όταν ο υπολογιστής μπορεί να βγάλει κατά μέσο όρο τι πληρώνουν οι δικηγόροι ως επαγγελματική ομάδα ή οι έμποροι ως επαγγελματική ομάδα στην εφορία και βλέπεις ότι δηλώνουν κάτι λίγο πιο κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν νομίζω ότι μπορείς να διστάσεις να πεις ότι ναι αυτή η ομάδα είναι διεφθαρμένη. Εύχομαι εσύ προσωπικά που ανήκεις σ’ αυτή την ομάδα να μην είσαι και δεν μπορώ να σε κατηγορήσω προσωπικά ότι είσαι. Όμως δεν είναι άδικο να μιλήσω με τους νόμους της στατιστικής και των πιθανοτήτων και να πω ότι η ομάδα είναι διεφθαρμένη κι εσύ προσωπικά δεν ξέρω τι είσαι απλώς έχει 70-80% πιθανότητες να είσαι! Λυπάμαι! Είναι απολύτως λογικό και το «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» παρότι είναι σωστό δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα. Κι εγώ ανήκω σε μια από τις προαναφερθείσες ομάδες, θέλω να δουλεύω τίμια και νομότυπα, αλλά στο γενικό συμπέρασμα δεν μπορώ να πω όχι, όσο κι αν αυτό με θίγει προσωπικά. Είμαι βέβαιος επίσης ότι ανάμεσα στους δικηγόρους υπάρχουν και οι καινούργιοι που δεν μπορούν αν βγάλουν ούτε ένα ενοίκιο, ανάμεσα στους γιατρούς υπάρχουν και οι καινούργιοι που παίρνουν έναν πενιχρό μισθό από το ΕΣΥ κι ανάμεσα στους εμπόρους είναι εκείνοι που ήδη έχουν πτωχεύσει αλλά συνεχίζουν να ονειρεύονται πουλώντας τα ασημικά της οικογένειας, αλλά αυτή η μερίδα δεν μπορεί να κατεβάσει το μέσο όρο του τόσο ώστε να εμφανίζονται στη φορολογική δήλωση ως επαίτες!

ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ανήκετε στην κατηγορία των διεφθαρμένων και μη κάνετε τους ανήξερους.

ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΕΦΟΡΙΑΚΟΙ ανήκετε σε μια επαγγελματική ομάδα διεφθαρμένη ως το κόκαλο. Για σένα προσωπικά δεν μπορώ να πω τίποτα με ασφάλεια, αλλά για την ομάδα που ανήκεις το συμπέρασμα είναι ασφαλές.

ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ανήκετε στην πιο διεφθαρμένη ομάδα της ελληνικής κοινωνίας και ισχύουν τα παραπάνω και για σας. Μη διανοηθείτε να καλυφτείτε πίσω από το ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ

ΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ, ΓΙΑΤΡΟΙ, ΕΜΠΟΡΟΙ, ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ κοκ είστε διεφθαρμένοι ως το κόκαλο και μη μας ρίχνετε στάχτη στα μάτια, φτάνει πια!

Αλλού τα ψέματα! Μεταξύ μας τώρα, όλοι εμείς οι Έλληνες ξέρουμε ότι όλοι φοροδιαφεύγουν, ή ότι όλοι «θα τα πάρουν» αν μπορέσουν στη χώρα μας. Φωνάζουν όλοι αλλά φωνάζουν για τους... άλλους. Φωνάζουν επίσης αυτοί που δεν μπόρεσαν «να τα πάρουν». Έχουν δικαίωμα να φωνάζουν μόνο εκείνοι που ανήκουν στην ομάδα του 10% του πληθυσμού, οι οποίοι είναι εκ φύσεως και παιδείας τίμιοι και υπεύθυνοι και δεν μπορούν να το κάνουν αυτό στον εαυτό τους και τους άλλους και που οι επιτήδειοι τους κοροϊδεύουν ως ηλίθιους. Δέστε για παράδειγμα τους δημόσιους υπαλλήλους που στο μεγαλύτερό τους ποσοστό δεν φοροδιαφεύγουν. Γιατί, είναι πιο ευσυνείδητοι στον όρκο τους; Όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι αυτός ο λόγος. Απλώς είναι πιο δύσκολο να κρύψουν από το κράτος τα χρήματα που παίρνουν, διότι απλώς αυτό τους τα δίνει!

Το δυστύχημα είναι ότι σ’ αυτή την εθνική συνωμοσία συμμετέχει και το κράτος και οι πολιτικοί μας, ως καθρέφτης της κοινωνίας μας άλλωστε! Όταν βρεθεί μια κυβέρνηση ν αλυτρώσει το 10%, να επιβάλλει την ηθική, την τάξη και το δίκαιο, έχουμε ελπίδες να σωθούμε όλοι. Μέχρι τότε θα τρώμε τις σάρκες μας, μέχρι να μας φάνε οι άλλοι, οι απ’ έξω.

Η γιορτή της μπάλας

Ποια είναι η μεγαλύτερη γιορτή του χρόνου;

-Τα Χριστούγεννα -βοηθούμενα κι από την Πρωτοχρονιά- διαρκούν 15 μέρες για τα σχολεία, το εμπόριο και την αντίστοιχη διακόσμηση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.

-Το Πάσχα πάλι 15 ημέρες για τα σχολεία και μία περίπου εβδομάδα για τους υπόλοιπους.

-Ο Δεκαπενταύγουστος μία μέρα κι αν πέσει πριν ή μετά από Σαββατοκύριακο ένα τριήμερο, αλλά εθιμικώ δικαίω συμπαρασύρει και το επόμενο δεκαπενθήμερο λόγω μαζικών αδειών. Ας μη πούμε τίποτα για τις φτωχές εθνικές γιορτές που διαρκούν μία μόνο ημέρα...

Η γιορτή της μπάλας

...όμως που ξεκίνησε σήμερα, θα διαρκέσει ένα μήνα! Όπως έχουμε την ημέρα της μητέρας, του πατέρα, της τρίτης ηλικίας, της Ελένης και του Κώστα κοκ, έτσι έχουμε και τ

η γιορτή της μπάλας. Είναι η γιορτή κατά την οποία βγαίνει στη σέντρα όλος ο πλανήτης. Για να ακριβολογούμε όλος ο αντρικός πληθυσμός του πλανήτη και λιγότερο ο γυναικείος.

Τι ακριβώς γιορτάζουμε σ’ αυτή τη γιορτή;

Γιορτάζουμε το μέγεθος της «θεάς» -πάντα το μέγεθος μετρούσε- που πρόσφατα της έκαναν λίφτινγκ με συζητήσιμα αποτελέσματα.

Όμως όλοι τη λατρεύουν και στη θέα της σκιρτά η καρδιά τους. Ίσως γι’ αυτό να ευθύνονται οι καμπύλες της κι όλοι λιώνουν να την κατακτήσουν, να την κάνουν δικιά τους!

Όλοι οι λαοί έβγαλαν τα πρωτοπαλίκαρα τους που ξέρουν να τη γητεύουν, για να δείξουν τις ικανότητες τους σ’ αυτό ή αν θέλετε τους αρρενωπούς στο κυνήγι της γοητευτικής κόρης που όλο δεν θέλει αλλά πάντα ονειρεύεται τον πρίγκιπα στο άλογο με το σπαθί στο χέρι!

Να δείξουν επίσης την παλικαριά τους και την ανδρεία τους στο κυνήγι της στρογγυλής αλεπούς.

Αν θέλετε να επιδείξουν τις αρετές τους, στην πολεμική τέχνη, στην προσπάθεια να επιδράμουν στο αντίπαλο στρατόπεδο, όπου με τον πολιορκητικό κριό τους θα παραβιάσουν τη βάση του «εχθρού». Γι’ αυτό χρειάζεται εξυπνάδα Οδυσσέα, «τσαμπουκά» Αχιλλέα κι έναν καλό αρχιστράτηγο που να εγγυάται την ομαδικότητα σαν τον Αγαμέμνονα.

Όλοι θέλουν να στήσουν τη σημαία τους στο κυριευμένο οχυρό του εχθρού και στο τέλος να χρισθούν παγκόσμιοι αυτοκράτορες, κοσμοκράτορες δηλαδή.

Να λοιπόν που σε καιρό ειρήνης, ονειρευόμαστε τον πόλεμο και τις δοξασμένες νίκες.

Όλοι στο παζάρι! Κλόουν, καραμούζες και διασκέδαση.

Όλοι στο παζάρι για να δείξουμε ότι πάντα είμαστε παιδιά. Παιδιά «εις τας φρένας» αλλά όχι «κατά την καρδία».

Όλοι στο παζάρι για να δείξουμε για μια ακόμα φορά ότι δεν αντέχουμε τη ρηχή ύπαρξή μας και προσπαθούμε με κάθε τρόπο να ξεφύγουμε από την επίμονη ματιά του βλοσυρού εαυτού μας.

Και του χρόνου, αλλά μετά το τέλος τι έχουμε; `δεν αντέχουμε μόνοι! Μην αργήσετε, βάλτε κάτι άλλο. Η φύση απεχθάνεται το κενό!

Σας αγαπώ φίλοι μου. Σας αγαπώ και μας λυπούμαι καθώς κουνάμε συνεπαρμένοι τις άχρωμες σημαίες μας!

Αρουραίοι και χάμστερ

Προχθές λέει στη Θεσσαλονίκη, μετά τις μπόρες που έπεσαν, το λιμάνι της πόλης γέμισε ψόφιους.... αρουραίους! Να το ακούς και να σου σηκώνεται η τρίχα, πού να το βλέπεις κιόλας. Τα ορμητικά νερά που κατέληξαν στο σύστημα αποχέτευσης ομβρίων της πόλης, έπνιξε τους αμέριμνους αρουραίους –αυτοί ακόμα δεν ενεργοποίησαν σύστημα πρόγνωσης τσουνάμι- με αποτέλεσμα να βγουν τα.. άπλυτα στη θάλασσα που είναι η βιτρίνα της πόλης με Λευκό Πύργο και έκθεση βιβλίων σε λειτουργία.

Αυτό που με ανησυχεί εμένα όμως δεν είναι οι αρουραίοι των υπονόμων, μ’ αυτούς ας ασχοληθούν οι φιλοζωικοί σύλλογοι... εμένα με ανησυχούν οι αρουραίοι που ζουν στα «εκτός-νόμου» της κοινωνίας μας. Αυτοί που εκεί στα ανήλιαγα κέντρα αποφάσεων, διαφεντεύουν όλους μας. Πότε θα γίνει ένας κατακλυσμός, ώστε να αρχίσουν οι χαβούζες να ξερνούν σαπίλα. Η ατιμωρησία έχει καταστήσει όλους αυτούς βέβαιους για τον εαυτό τους.

Οι υπόνομοι έγιναν αυθαίρετες βίλες και γκέτο επιτήδειων. Οι επιτήδειοι μεταμορφώθηκαν σε πανάκριβα χάμστερ. Μέχρι πότε τα χάμστερ της δικιάς μας φάρμας των ζώων θα είναι "πιο ίσα από εμάς τα υπόλοιπα... ζώα"; Μια ξαφνική βροχή μπορεί να καθαρίσει το σύστημα. Δεν βλέπω όμως τη βροχή και οι υπομονή των καταπιεσμένων αρχίζει να εξαντλείται...