Δημοτικές εκλογές και έργα

Πλησιάζουν Δημοτικές εκλογές. Είναι φανερό καθώς κουρεύονται τα χόρτα, ξαναβάφονται οι οδικές διαγραμμίσεις και μπαλώνονται λακκούβες. Πεζοδρόμια ανακατασκευάζονται και διαπλατύνονται. Στο πρόγραμμα μπαίνουν βέβαια και οι διμοφιλείς πεζοδρομίσεις. Υπερβάλλων ζήλος σε εκδηλώσεις, «άρτον και θέαμα» αρχοντοχωριατών. Ό,τι παράπονα έχετε, τώρα είναι ο σωστός χρόνος. Μετά τις εκλογές (14 Νοεμβρίου), «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά της απομακρύνσεως εκ του ταμείου».

Ένας εξωγήινος μεταξύ μας θα νόμιζε ότι ξαφνικά ενέσκηψαν ένα σωρό προβλήματα στην πόλη μας, ώστε τα συνεργεία να τρέχουν και να μη φτάνουν! Ποια είναι τα προσχήματα, όταν μέχρι πριν από λίγους μήνες δεν κινούνταν φύλλο και τώρα ξαφνικά οργασμός δημιουργίας μας αφήνει σύξυλους; Έργο, έργο, δείξτε έργο, φωνάζει με την τουτούκα ο εκάστοτε δήμαρχος λίγους μήνες πριν από τις δημοτικές εκλογές. Έργο κι ας είναι προσόψεις μόνο σκηνικών ταινίας του χόλιγουντ...

Κάθε τετραετία το ίδιο παραμύθι, το οποίο φαίνεται ότι πιάνει: Λίγο ασβέστωμα στα γκρεμίσματα και λίγη στάχτη στα μάτια μας. Βρε πατριώτες, μέχρι πότε θα τσιμπάμε;

Απεργία και ηθική-νομιμότητα

Το κοινωνικό φαινόμενο της απεργίας, πρέπει να το πάρουμε απόφαση επιτέλους ότι όσο κι αν προσπαθούμε να το νομιμοποιήσουμε, είναι εκ της φύσης του παράνομο και αντικοινωνικό. Δεν μπορεί να μπει σε φόρμες, καλούπια και κανόνες. Όσο μπορούν να υπάρχουν όρια στον πόλεμο (συνθήκη Γενεύης) άλλο τόσο μπορεί να φορμαριστεί η απεργία.

Όχι δεν προτείνω τίποτα. Μόνο να ξεκαθαρίσουμε ότι η απεργία πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ, αλλιώς ευτελίζεται. Όταν ο άλλος παίρνει τα όπλα και βγαίνει στους δρόμους ενάντια στην εξουσία, το κράτος, το υπουργείο, ή δεν ξέρω ποιον άλλο, δεν είναι δυνατό να μη συμβούν ακρότητες. Δεν είναι δυνατό να μη προσπαθήσει να πιάσει «όμηρους» τους συνανθρώπους του απειλώντας και εκβιάζοντας τον υποτιθέμενο αδικούντα τον. Σ’ αυτή την περίπτωση ο «επαναστάτης» θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπιστεί αναλόγως κι όχι με ροδοπέταλα.

Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι η απεργία είναι μια διελκυστίνδα, με την εκάστοτε εξουσία, ένας επιθετικός εκβιασμός, που είναι εξορισμού βίαιος και σκληρός και δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί, παρά μόνο αν έχει τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Αντίθετα οι κάθε είδους συντεχνιακές διεκδικήσεις ελαχιστοτάτων ανθρώπων, που κάθε μέρα αναστατώνουν κι από μια μερίδα συνανθρώπων μας, προκαλούν στην καλύτερη περίπτωση την ενοχλημένη αδιαφορία μας. Φυσικό είναι οι εκάστοτε απεργούντες να πιστεύουν ότι έχουν δίκιο και δυστυχώς σχεδόν πάντα έχουν την αντίληψη ότι δεν έχουν άλλο τρόπο να διεκδικήσουν το υποτιθέμενο δίκιο τους από το να πιάσουν ένα τυχαίο περαστικό ως όμηρο -κι αυτός είναι εσύ κι εγώ- να του βάλουν το πιστόλι στον κρόταφο και να πουν στην εκάστοτε κυβέρνηση: Αν δεν μου κάνεις το χατήρι θα του τινάξω τα μυαλά...

Και δεν λέω τίποτε για την αντίληψη των απεργών και των συνδικαλιστών τους ότι όποιος δεν απεργεί -είτε επειδή δεν συμφωνεί, είτε επειδή έχει ανάγκη τα λεφτά- είναι προδότης, κηφήνας, δοσίλογος κι εκμεταλλευτής και του αξίζει σχεδόν η κρεμάλα, αφού περιπολούντες με λοστούς κι άγριες διαθέσεις αναλαμβάνουν να επιβάλλουν δια της βίας τη διασφάλιση της συμμετοχής.

Κάποτε οι απεργούντες -το έκαναν σε ακραίες περιπτώσεις- ήταν έτοιμοι να διωχθούν, σήμερα οι αγωνιστές της πεντάρας το πήρανε σκοινί - κορδόνι κι είναι για γέλια ή για κλάματα, διαλέγετε!

Προκήρυξη Σέχτας

Εδέησε και η απεχθής «Σέχτα» -τουλάχιστον το απεχθές της όνομα της πάει γάντι-, να αναλάβει «επισήμως» την ευθύνη της δολοφονίας.

Τι να σας πω δεν τη διάβασα κι ούτε σκοπεύω να το κάνω. Συμφωνώ με την απόφαση των εφημερίδων να περάσουν την προκήρυξη στα ψιλά. Δεν έχω καν την περιέργεια να μάθω τις αιτιάσεις μιας παρέας αρρωστημένων αρνητών των πάντων , που ζουν στο δικό τους νοσηρό κόσμο και εννοούν να μας μπάσουν κι εμάς σ’ αυτόν. Όχι δεν εκπροσωπούν κανέναν, εκτός από τον εαυτό τους και τις μικρές περιθωριακές παρέες τους. Είμαι βέβαιος ότι στην προκήρυξή τους δεν θα λένε τίποτα παραπάνω από τις συνήθεις φλυαρίες για τον καπιταλισμό για την αδικία της κοινωνίας κτλ, κτλ.

Όχι δεν παίρνω θέση υπέρ του δημοσιογράφου και bloger Γκιόλια, τον οποίο δεν ξέρω και με τον οποίο δεν ασχολήθηκα ποτέ. Μπορώ όμως να πάρω το μέρος του πατέρα Γκιόλια, της γυναίκας του και των δύο παιδιών του. Μάλλον βρήκαν ένα εύκολο θύμα και το εκτέλεσαν για να στήσουν βήμα πάνω στο άψυχο κορμί του και να μας κάνουν να ασχοληθούμε μαζί τους. Είναι φανερά ανασφαλείς και χαίρονται να κάνουν σαματά, ώστε η περιθωριοποιημένη αφεντιά τους να διεκδικήσει λίγο σεβασμό από την κοινωνίας μας.

Αυτό όμως που δεν μπορούν να εξηγήσουν με τίποτα είναι το ότι διεκδικούν ελευθερία γνώμης μόνο για τον εαυτό τους. Όποιος δε τολμήσει να έχει αντίθετη άποψη –δικαίως ή αδίκως- του το κλείνουν για πάντα. Ειδικά το τελευταίο θύμα τους δεν ήταν ούτε «το σύστημα», ούτε κανένα αφεντικό που εκ του ασφαλούς δυνάστευε ή ποδηγετούσε τον απλό λαό... Μια επίδειξη τζάμπα μαγκιάς ήταν. Μια παράπλευρη απώλεια για να στήσουν τον συμβολισμό τους.

Τέτοια ιδεολογία να τη χαίρεστε!!!

4ο στάδιο κατασκευής τραπεζιού μπιλλιάρδου (τσόχα)

Χθες λίγο μετά τα μεσάνυχτα ολοκληρώθηκε και το ντύσιμο της επιφάνειας παιχνιδιού με την τσόχα. Φυσικά η τσόχα κόστισε 2,50μ.Χ17€.

Το επόμενο στάδιο είναι η κατασκευή των bumbers (Μαξιλαριών) που είναι ντυμένα κι αυτά με τσόχα γύρω από την επιφάνεια παιχνιδιού, με σκοπό να σταματάει την μπάλλα αλλά και να την σκεδάζει σύμφωνα με τη γωνία πρόσκρουσης. Έχουμε δουλειά και ψάχνω ιδέες.

Το αφεντικό τρελάθηκε...

Γνωστή ρήση από το παζαριώτικου τύπου εμπόριο, όπου υποτίθεται ότι ο υπεύθυνος του μαγαζιού σε μια κρίση τρέλας, τα δίνει όλα τζάμπα! Αλλά και στο σύγχρονο εμπόριο, ένα υπερκατάστημα στο ξεκίνημά του θα κληρώσει ένα αυτοκίνητο, θα μοιράσει δωρεάν διακοπές και κάποια προϊόντα κράχτες, θα τα διαθέσει σε εξευτελιστική τιμή προσπαθώντας να πείσει το κοινό ότι δεν νοιάζεται τόσο για το δικό του κέρδος αλλά για το κέρδος του... αγοραστή και πελάτη του.

Το νέο αφεντικό που «παίζει» αυτές τις ημέρες στα ΜΜΕ είναι ο Μαρινάκης. Παλιά πετούσαν σοκολάτες και καραμέλες από το μπαλκόνι για τους μικρούς και κέρματα για τους μεγάλους. Ακόμα πιο παλιά από το θρόνο του θεωρείου του ο Καίσαρας, χόρταινε το αδηφάγο κοινό των υπηκόων με δωρεάν άρτο και θέαμα. Ο Μαρινάκης είναι υποχρεωμένος να παίξει με την ίδια συνταγή. Μεγάλα ονόματα του ποδοσφαιρικού στερεώματος, πολλά λεφτά που να θαμπώνουν και να ζαλίζουν. Το αφεντικό τρελάθηκε, το αφεντικό μας τρέλανε, το αφεντικό τα δίνει όλα. Εκατομμύρια ευρώ σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι μας, ενώ στις διαπραγματεύσεις με το νέο παίκτη και τον μάνατζέρ του μια μικρή διαφορά ...500.000€, σίγουρα θα γεφυρωθεί. Ο καλός μπαμπάς-πρόεδρος θα μας κάνει το χατίρι. Εμείς θέλουμε αίμα στην αρένα.

Το μόνο που μένει είναι να δούμε από το απέναντι μπαλκόνι ο Κωνσταντόπουλος αν θα μπορέσει να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα για να κρατηθούν οι ισορροπίες.

Ενώ εμείς οι επαρχιώτες, πρέπει να βολευτούμε με τον Πηλαδάκη που κάνει κι αυτός ό,τι μπορεί, καθώς το ρεύμα του προκληστικού πλούτου σε περίοδο οικον. κρίσης τον παρασέρνει στη δίνη του και βολευόμαστε στην αναμφισβήτητη μοίρα της κατωτερότητάς μας –φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι-.

Ενώ εμείς οι φτωχοί 1.000€ θέλουμε να ξοφλήσουμε το δάνειο προτού μας πάρουν το σπίτι –δεν μας πέσαν λαχεία τυχεροί δεν σταθήκαμε-, όσο για τα 2 εκατομμύρια συν τα μπόνους ή τα 20 εκατομ. του συμβολαίου και της Λίβερπουλ, δεν μπορούμε ούτε καν να τα υπολογίσουμε, μη χάσουμε και το μυαλό μας!

Ραγιάδες όλης της χώρας ενωθείτεεεε!!!

Νέα από το home made μπιλλιάρδο!

Σε πείσμα εκείνων που σκέφτονται ότι δεν προχώρησε η ιδέα της κατασκευής μπιλλιάρδου, από έναν ερασιτέχνη στο σπίτι του, η διαδικασία αργά αλλά σταθερά προχωράει. Ούτε η "Σέχτα" δεν με σταματά. Το λέω γιατί καθώς το δουλεύω, στο μυαλό μου γυρνάει με οδύνη η σκέψη της αποτρόπαιης δολοφονίας που μας δυγκλόνισε πιστεύω όλους. Θέλω να πιστεύω ότι μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που χάρηκαν γι' αυτή τη στυγερή δολοφονία κι ότι όλη η Ελλάδα θρηνεί.Κι αν υπήρχαν λίγοι στενόμυαλοι αρρωστημένοι ιδεολόγοι που υποστήριζαν την τρομοκρατία, ελπίζω μετά από αυτό να αρχίσουν αν παίρνουν αποστάσεις.

Πίσω στα δικά μας όμως, σε πείσμα του πένθους.

Αρχικά κατέστη δυνατή η τοποθέτηση του μπιλλιάρδου σε ένα δωμάτιο αντί του γκαράζ. Σ' αυτό το δεύτερο στάδιο, πάνω στη βάση πρέπει να στηθεί η επιφάνεια παιχνιδιού, η οποία έπειτα πρέπει να ντυθεί με την τσόχα. Αυτή η επιφάνεια συνήθως είναι από μάρμαρο. Όμως ένα τέτοιο μάρμαρο δεν το διαθέτω -επιφάνεια παιχνιδιού 2.24μ.Χ1,12μ- αλλά ούτε και σκοπεύω -σύμφωνα με τον αρχικό στόχο- να το αγοράσω. Το κόστος αγοράς του, θα πρέπει να ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες ευρώ. Έτσι αποφάσισα αυτή την πλάκα να την αντικαταστήσω με... τσιμέντο. Αγόρασ ενάμησι σακί τσιμέντο και 5 σακουλάκια άμμου, έβαλα και βελτιωτική ρητίνη μέσα κι έχω ένα σκληρό πέτρωμα για πλάκα, αντί του μάρμαρου. Ξέρετε τώρα το ερώτημα: "ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;" Κουράστηκα να... καλουπώσω και στη συνέχεια να φτιάξω το χαρμάνι και να το ρίξω, αλλά το αποτέλεσμα είναι μάλλον ικανοποιητικό. Μέσα έβαλα και πλέγμα -διπλό μάλιστα- από την παλιά περίφραξη που σας έλεγα και την πάνω επιφάνεια τη στοκάρισα και την έβαψα για να γίνει κατά το δυνατό πιο λεία. Όλα αυτά τα υλικά του χαρμανιού και μερικά αναλώσιμα των ηλεκτρικών εργαλείων μου μου κόστισαν 73€. Θυμηθείτε ότι στο 1ο στάδιο της βάσης το κόστος ήταν μηδενικό. Εδώ όμως τα τσιμέντα, η άμμος, οι ρητίνες, τρυπανάκια και δίσκοι, αλλά και τα πηχάκια του καλουπώματος, κόστισαν. Όμως πιστεύω ότι αυτό το κόστος είναι αμελητέο.

Το επόμενο στάδιο από αύριο θα είναι το ντύσιμο με τσόχα και τα μαξιλάρια γύρω - γύρω. Εδώ είμαστε δεν θα χαθούμε, μόλις έχω νέα θα σας... ενημερώσω για να μην έχετε αγωνία.

Κωνσταντόπουλος ο πρόεδρος όλου του Παναθηναΐκού και τέως όλου(;) του Συνασπισμού

Όσο κι αν το σκέφτομαι, ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. Ο Κωνσταντόπουλος από πρόεδρος του Σύριζα, πρόεδρος του Παναθηναϊκού! Θα μου πείτε βέβαια και τι σε κόφτει εσένα ποιος θα είναι πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Αφού όχι μόνο δεν είμαι Παναθηναϊκός, αλλά ούτε καν ποδοσφαιρόφιλος.

Άλλωστε ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει «είμαι Παναθηναϊκός», «είμαι Ολυμπιακός» κοκ. Αυτά είναι σωματεία κι εγώ δεν έχω μετοχές του, δεν είμαι παίκτης της ομάδας, δεν είμαι από την πόλη της ομάδας, αφού κι αυτοί οι ίδιοι οι παίκτες δεν είναι από την ...πόλη της. Σίγουρα επίσης το «είμαι Παναθηναϊκός» δεν σημαίνει ότι πιστεύω πώς αυτή η ομάδα είναι η πιο ικανή, καθότι οι ομάδες μετασχηματίζονται κάθε χρόνο στο μεταγραφικό παζάρι, άλλωστε οι οπαδοί τις υποστηρίζουν ακόμα κι όταν παίζουν χάλια. Οι ομάδες την μία ανήκουν στον Κόκκαλη και την άλλη στο Μαρινάκη! Εκτός κι αν αποδεχτούμε τη μεταφυσική ερμηνεία του «Ο Ολυμπιακός είναι... ΙΔΕΑ»!Η μόνη απάντηση στο ερώτημα που μέχρι τώρα απαντάει έστω και εν μέρει στην... απορία μου, είναι ότι εμείς οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να ανήκουμε σε ένα σύνολο, από πατρίδα, μέχρι ιδιαίτερη πατρίδα, στο δικό μας μουσικό γκρουπ, στο δικό μας φαν κλαμπ, κόμμα κοκ ώστε να νιώθουμε μέλος μιας οικογένειας. Είναι γνωστή άλλωστε η αντιπάθεια μεταξύ των μερσεντάκηδων και των ΜπεΕμΒεάκηδων! Είναι η ανάγκη μας να έχουμε κάτι να υποστηρίζουμε που να είναι «δικό μας»(;), ώστε να είναι δυνατό στη συνέχεια να ορίσουμε και το ποιοι είναι οι εχθροί μας, για να εκτονωνόμαστε σε φανταστικές μάχες, χωρίς τις οποίες αδυνατούμε να ζήσουμε.

Αλλά ας τα αφήσω αυτά που μοιάζουν υπαρξιακές φλυαρίες. Το αρχικό ερώτημα ήταν τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι κι ο Νίκος στους Βάζελους. Έτσι από απλή περιέργεια αναρωτιέμαι, όπως όταν πέφτουμε σε μια δύσκολη ερώτηση στο σταυρόλεξο που μας γίνεται έμμονη ιδέα. Γιατί δηλαδή να μην είναι αντί του Κωνσταντόπουλου, μια μεταγραφή από το εξωτερικό, ο Γκορμπατσώφ ας πούμε! Δεν ξέρω ιδέες δίνω. Γιατί να μην είναι ο Σημίτης που εσχάτως δεν έχει πόστο. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να είναι δικηγόρος, καλός είναι και ο ... άντρας της Λάσκαρη! Αν έπρεπε να ανήκει στη συνομοταξία των πολιτικών, έχουμε και τον Κωστάκη που είναι και ποδοσφαιρόφιλος. Προσωπικά θα τον προτιμούσα από τον χώρο του θεάματος. Ρουβάς ας πούμε που είναι και όμορφος και θα φέρει και τις γυναίκες στο γήπεδο, άλλωστε δεν έχει και πολύ δουλειά αυτό το πόστο, για τις κάμερες είναι και καμιά συνεδρίαση πού και πού. Α και να βλέπει και κανένα ματς στο γήπεδο. Από το χώρο του θεάματος μάλιστα εμπειρία έχει και η Καρύδη που πρόσφατα ενσάρκωσε το ρόλο κι άρα έχει και προϋπηρεσία! Έχω κι άλλες ιδέες θέλετε να σας τις πω; Αλλά τι νόημα έχει τώρα αφού η θέση πιάστηκε και μάλιστα από άτομο άνευ προϋπηρεσίας.

Αν ξέρει πάντως κανείς ας με φωτίσει κι εμένα... γιατί τώρα και με τις ζέστες δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ αφού το μυαλό μου δεν λέει να ξεκολλήσει από αυτό το δύσκολο κουίζ: Πώς σκέφτεται άραγε ένα μυαλό ανθρώπων σαν τον Βαρδινογιάννη, των ανθρώπων που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τη ζωή τους.

ΥΓ Όσο για την πολυμετοχικότητα, αποδείχτηκε ότι δεν είναι στο DNA ημών των Ελλήνων. Εμείς δεν τα βρίσκουμε με τον εαυτό μας, με ολόκληρη χορωδία μετόχων θα τα καταφέρουμε!

κατασκευή μπιλλιάρδου στάδιο 1ο

Επανέρχομαι στο θέμα του μπιλιάρδου, που ξέρω ότι με πολλή αγωνία περιμένετε όλοι ... να μάθετε νέα του(!)

http://alkaioslarsinos.blogspot.com/2010/07/blog-post_12.html

Αρχικά μετά από πολλή σκέψη πήρα –δυστυχώς- την απόφαση να το κατασκευάσω μέσα στο γκαράζ μου και να μείνει εκεί, καθώς κανένα άλλο δωμάτιό μου δεν έχει το χώρο που απαιτείται για ένα τόσο μεγάλο έπιπλο, καθότι κανείς πρέπει να υπολογίσει εκτός από τον όγκο του επίπλου κι ένα περιθώριο από τους τοίχους γύρω στο 1,5 μέτρο για κάθε πλευρά!

Έφτιαξα λοιπόν ένα πολύ απλό σιδερένιο πλαίσιο και τώρα είμαι στη διαδικασία ενίσχυσής του, διότι καταλαβαίνω ότι το βάρος θα είναι πολύ και δεν πρέπει να κουνιέται «παίζει» αλλά να είναι απόλυτα σταθερό, μια στιβαρή κατασκευή.

Έτσι κόλλησα κι άλλες νευρώσεις στο αρχικό πλαίσιο. Κι έπειτα αυτό πρέπει να βαφεί. Κάτω από τα πόδια θα κολληθούν και βίδες για τη δημιουργία ρυθμιζόμενου ποδιού ώστε να είναι αλφαδιασμένο σε κάθε δάπεδο. Πιστεύω ότι μέχρι το βράδυ θα έχει βαφεί και θα είναι έτοιμο.

Πρέπει βέβαια να σας παραδεχτώ ότι συνήθως τα τραπέζια αυτά δεν γίνονται πάνω σε μεταλλικά πλαίσια. Η παράδοση είναι τα πλαίσια να είναι ξύλινα, σαν γνήσια παραδοσιακά έπιπλα. Δείτε μερικές δουλειές άλλων που ξεκίνησαν το εγχείρημα πριν από εμένα αλλά με άλλο σκεπτικό και άλλο προϋπολογισμό: http://www.google.com/search?client=safari&rls=en&q=building+a+pool+table&ie=UTF-8&oe=UTF-8

Εγώ όμως έχω ένα συγκεκριμένο στόχο-πρόκληση: Να το κατασκευάσω ο ίδιος –χειροποίητο-, με κατά το δυνατό αμελητέο κόστος! Κι όχι να κάνω το καλύτερο δυνατό με κάθε δυνατό μέσο και τα πιο εξειδικευμένα υλικά. Για να επιτευχθεί αυτό λοιπόν χρησιμοποιώ κυρίως υλικά που ήδη έχω. Φυσικά δεν διαθέτω ξυλεία επιπλοποιίας. Αν διαθέσω χρήματα για την αγορά της το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά ακριβό και δεν το θέλω εν μέσω περιόδου κρίσεως. Αλλά και σε καλή περίοδο αν βρισκόμουν, δεν θα το σήκωνε η συνείδησή μου να ξοδέψω τόσα χρήματα για κάτι που δεν το έχω πραγματική ανάγκη και είναι σίγουρα μια πολυτέλεια. Τα σίδερα λοιπόν τα είχα αρκετούς μήνες τώρα, καθώς τα είχα αγοράσει –είναι πολύ φτηνά- για μια... περίφραξη με συρματόπλεγμα, η οποία έμεινε ημιτελής. Όταν μου τέλειωσε το απόθεμα μάλιστα, αντί να αγοράσω μερικά ακόμα, αφαίρεσα μερικά από την... περίφραξη, καθώς αυτή δεν χρειάζονταν πλέον.

Γελάστε όσο θέλετε. Ναι με σίδερα περίφραξης, μπιλιάρδο! Φυσικά αφού ολοκληρωθεί το κυρίως τραπέζι –το τμήμα που είναι καλυμμένο με τσόχα, θα προσπαθήσω να βρω -όχι να αγοράσω- ξύλα επιπλοποιίας για να ντύσω όλη αυτή τη σιδεροκατασκευή, ώστε να δείχνει και όμορφο εκτός από λειτουργικό. Αλλά αυτός είναι ένα μεσοπρόθεσμος κι όχι ένα βραχυπρόθεσμος στόχος.

Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι ότι ως εδώ το συνολικό κόστος είναι ΜΗΔΕΝ ΕΥΡΩ. Αφού τα σίδερα τα είχα, την ηλεκτροκόλληση και τα ηλεκτρόδια τα είχα. Ακόμα και την μπογιά και το πινέλο τα έχω από άλλη δουλειά.

ΥΓ 1 Επειδή σας βλέπω που γελάτε, να σας θυμίσω ότι γελάει καλά όποιος γελάει τελευταίος!

ΥΓ 2 Κ...και ναι φίλε μου δεν θα γέρνει σαν τα Γερμανικά υποβρύχια, διότι θα έχει ρυθμιζόμενα καθ’ ύψος πόδια!!! Ευχαριστώ για τις ευχές και το ζεστό σου σχόλιο.

ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Πώς γίνεται να πέφτει κάποιος σκοντάφτοντας στο πεζοδρόμιο και να μένει στον τόπο, ενώ ο 4χρονος που έπεσε από τον 6^ο όροφο, γλίτωσε με ένα κάταγμα μόνο;

Ποιος ορίζει τη διαφορετική τύχη του καθενός από τα δύο αδέλφια, που αν και οδηγήθηκαν και τα δύο στον ίδιο δρόμο, αν και μεγάλωσαν μαζί και μάλιστα από τους ίδιους γονείς, κατέληξαν τελικά σε εντελώς αντίθετες επιλογές και κατευθύνσεις! Όχι δεν έχω τις απαντήσεις, μόνο τα ερωτήματα.

Ποιος ορίζει αυτές τις εκβάσεις; Η τυχαιότητα –τι είναι αυτό;- οι νόμοι των πιθανοτήτων –ποιος είναι ο νομοθέτης;- ή η θεωρία του χάους (μιλάει για χαοτικά συστήματα μεν, συστήματα δε);

http://www.skai.gr/news/world/article/147105/me-katagma-sto-nodi-glitose-ena-4hrono-naidi-nou-enese-ano-ton-6o-orofo/

μακάβριες ειδήσεις...

Με στοίχειωσε η είδηση του νεκρού ενταφιασμένου Τούρκου, που όμως ήταν μόνο ενταφιασμένος αλλά όχι νεκρός. Με στοίχειωσε η φρίκη του να ξυπνάς μέσα σε ένα μνήμα και να πεθαίνεις άδικα εκεί, μάλιστα καταδικασμένος από τα αγαπητά σου πρόσωπα που θα το φέρουν βάρος πάνω τους μια ζωή ότι έθαψαν ζωντανό τον αγαπημένο τους. Η τραγικότητα της ανάμνησης της χαροκαμένης μάνας που εύχονταν πάνω από το μνήμα αν θα ήταν δυνατό να ανοίξει τα μάτια ο νεκρός της, καθώς αργότερα ανακαλύπτει ότι τα μάτια του ήταν ανοιχτά κι εκείνη ήταν που άθελά της του τα έκλεισε...

http://gr.hadnews.com/Τουρκία-Ο-νεκρός-που-φώναζε-απο-τον-τάφ.htm

Παρόλη την μακάβρια φρίκη του θανάτου, πάντα μου έκανε εντύπωση η φαιδρή μας προσέγγιση του. «Σύγχρονος Λάζαρος» σχολίασαν τα πρωτοσέλιδα το παραπάνω περιστατικό. «Τα τίναξε», λέμε μειδιώντας ειρωνικά για κάποιον που πέθανε. Και ποτέ μου δεν μπόρεσα να δώσω μια ικανοποιητική εξήγηση γι’ αυτή την ιλαρή στάση μας απέναντι στην απευκταία φρίκη του θανάτου.

- Δείχνει διάθεση εξορκισμού του θανάτου από εμάς, καθώς έτσι παίρνουμε την ανιστόρητη και παράλογη θέση ότι ο θάνατος είναι μόνο για τους άλλους κι όχι για εμάς.

- Εκφράζει τη χαρά μας που δεν ήμασταν εμείς στη θέση του νεκρού, ο οποίος σε αντίθεση με εμάς, δεν κατόρθωσε να αποφύγει τα μοιραία βέλη του χάρου ενώ εμείς του τη φέραμε...

- Απλώς προσπάθεια αποφόρτισης από το άγχος του μη αναστρέψιμα επικείμενου θανάτου.

Δεν ξέρω... Καλούνται ειδήμονες ψυχολόγοι, φιλόσοφοι, στοχαστές να συνεισφέρουν τη γνώμη τους.

Μπορώ να φτιάξω ένα μπιλιάρδο μόνος μου;

Από χθες με έπιασε το μεράκι:

Λέω να ξεκινήσω το εγχείρημα της κατασκευής ενός μπιλιάρδου μόνος μου και με μηδαμινό προϋπολογισμό.

Χθες και σήμερα ασχολήθηκα με το ψάξιμο στο ίντερνετ ) κυρίως μέσω google- για οδηγίες, διαστάσεις κτλ. Ίσως σας φανεί τρελό αλλά δεν έχω παίξει ποτέ μπιλιάρδο!!! Δεν έχω δει ποτέ μου από... κοντά μπιλιάρδο!!! Και φυσικά δεν σκέφτομαι με τίποτα να αγοράσω ένα από 2.500€ και πάνω με τιμές να κυμαίνονται συνήθως στα 4.500-6.500€. Ίσως είναι η πρόκληση της κατασκευής, καθώς μου αρέσουν τα μαστορέματα. Ίσως η πρόκληση των χιλιάδων ευρώ καθώς εγώ θα προσπαθήσω να το κάνω σχεδόν χωρίς έξοδα. Έχω εργαλεία στο οικιακό εργαστήριό μου και κάτι ξύλα που μου περισσεύουν.

Σήμερα έστησα μια βάση κι από πάνω την επιφάνεια στις διαστάσεις ενός 8-foot μπιλιάρδου. Αύριο σχεδιάζω να πάω να δω ένα από κοντά.

Ξέρει κανείς που μπορώ να δω ένα στη Λάρισα;

Ξέρει κανείς που μπορει κανείς να αγοράσει μπάλες και στέκες στη Λάρισα;

Τι λέτε θα μου ευχηθείτε καλή τύχη, καλή δύναμη, καλή επιτυχία κτλ;

ΥΓ Το καλό που σας θέλω μη στοιχηματίσετε στην αποτυχία μου γιατί δεν θα σας καλέσω να παίξουμε! Άλλωστε ο Πάουλ το χταποδάκι προέβλεψε την ...επιτυχία μου!

Αντισυνταγματικοί νόμοι 70 και 72 χρόνων διωγμών!

...Και ω του θαύματος, η δίκαιη δικαιοσύνη (ΣτΕ) έκρινε εν έτει 2010 ότι ο νόμος του 1938-39, που επιβάλλει μέχρι και σήμερα ετερόδοξους να ζητούν την άδεια του Υπουργείου Θρησκευμάτων και του οικείου... Ορθόδοξου μητροπολίτη για να χτίσουν ή απλώς να νοικιάσουν το λατρευτικό τους χώρο, είναι αντισυνταγματικός!!! Χρειάστηκαν 70 και πλέον χρόνια και βαθιές νομικές γνώσεις(!) για να καταλήξουν στο αυτονόητο που από την αρχή ήξεραν...

Ας μη ξαναμιλήσουμε για τους μουλάδες της Τεχεράνης ή για τη Σαρία του Ισλάμ, εφόσον στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα του 20^ου και του 21^ου αιώνα και του ένδοξου 5^ου πΧ αιώνα της δημοκρατίας του Περικλή, γίνονται τέτοια και πολύ περισσότερα που θεωρούνται ταμπού ακόμα και να συζητιούνται...

Καταπιέστηκαν και διώχθηκαν από το Ελληνικό κράτος με την απαίτηση της συγκυβερνούσας Κρατικής Εκκλησίας, γενιές ολόκληρες ανθρώπων διότι «αλλαξοπίστησαν», διότι απλώς πιστεύουν αλλιώς κι άρα είναι υποκινούμενοι από ξένα συμφέροντα και ανθέλληνες(!) 70 και πλέον χρόνια παράνομης και αντισυνταγματικής συμπεριφοράς τους κράτους. Πώς θα δικαιωθούν όλοι αυτοί οι δεδιωγμένοι για τα θρησκευτικά τους φρονήματα; Πώς θα τιμωρηθούν οι διώκτες 70 και πλέον χρόνων; Πολλά ζητάω!!!

Οι εφημερίδες στο ίντερνετ μας ζητούν συνδρομή...

Από 9/7/10 ΤΑ ΝΕΑ ζητούν συνδρομή για την ανάγνωση της εφημερίδας τους σε μορφή PDF (όπως στο χαρτί).

Απλώς φίλοι μου μη τη διαβάσετε καθόλου! Το ίδιο έκανε και το ΒΗΜΑ και δεν το ξανακoίταξα, μέχρι που αναγκάστηκαν να μου προσφέρουν δωρεάν συνδρομή επειδή έχω λογαριασμό στην ... Εθνική Τράπεζα!

Λυπάμαι κύριοι των Νέων, δεν λέω κι εσείς έχετε τα οικονομικά σας ζόρια, αλλά μάλλον με λάθος τρόπο κι από λάθος κοινό ψάχνετε να τα λύσετε!

ΜΠΛΟΚΑΡΕΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΧΡΕΩΝΟΥΝ! Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές...

ΣΧΟΙΝΙΤΕΝΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Πριν από λίγες μέρες ένας αγώνας τένις κράτησε τρεις μέρες, καθώς πήγαιναν πόντο –πόντο και γκέιμ-γκέιμ. Τελικά κατάφερε ο ένας με οριακή διαφορά να πάρει το ένα σετ και λυτρώθηκαν κι οι δύο. Κανείς δεν θα θυμάται αυτό τον αγώνα για την ποιότητά του ή για το τέλειο παιχνίδι ενός από τους δύο. Όλοι όμως θα το θυμούνται για τη διάρκειά του κατά τα άλλα «ουκ εν τω πολλώ το ευ». http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/20430

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ένα θεατρικό έργο κράτησε 12 ώρες! Αν αυτό μοιάζει φυσικό εφόσον πρόκειται για τους δαιμονισμένους του Φ. Ντοστογιέφσκι, σε κάθε περίπτωση είναι άθλος και για τους συντελεστές, αλλά και για τους θεατές που άντεξαν τον θεατρικό μαραθώνιο. http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4556458 Είπα μαραθώνιο και θυμήθηκα την μαραθωνοδρόμο που έτρεξε έγκυος και τερμάτισε σε 45’ τα 10χλμ! http://www.sport.gr/default.asp?pid=4&aid=68748

Να δούμε όμως αυτό το θέατρο του παραλόγου που ζούμε όλοι μας στην Ελλάδα πόσες πράξεις έχει ακόμα και πότε θα τελειώσει, καθώς το μπαλάκι πηγαίνει αενάως από το ένα τερέν στο άλλο: Ασφαλιστικό, εργασιακά, εκείνοι κι εμείς.

Απάντηση από ΠΑΕ ΑΕΛ για το θέμα της ονομασίας του γηπέδου

Αναφορικά με το ζήτημα της ονομασίας του νέου γηπέδου όλες οι προτάσεις έχουν καταγραφεί, αλλά η διαδικασία ψηφοφορίας θα πάρει μικρή παράταση λόγω της χρονικής συγκυρίας που επεφύλαξε μεγαλύτερο όγκο υποχρεώσεων για την ΠΑΕ από ότι υπολογίζαμε.

Στη διάθεσή σας

ΠΑΕ ΑΕΛ 1964

Σοκ σε ένα ολόκληρο έθνος από τον Πάουλ

Ένα ολόκληρο έθνος σε κατάσταση σοκ από τον Πάουλ. Ο Πάουλ πρόβλεψε –χωρίς να τον ρωτήσουν- ότι στον αποψινό ημιτελικό του μουντιάλ δεν θα κερδίσει η Γερμανία αλλά η Ισπανία. Οι Γερμανοί απειλούν να τον δολοφονήσουν. Όμως το ερώτημα είναι: Ο Πάουλ διαμορφώνει το αποτέλεσμ ώστε να έχει νόημα η δολοφονία ή απλώς το προ-βλέπει. Επίσης, με ποια κριτήρια ο Πάουλ έκανε αυτή την πρόβλεψη. Σύμφωνα με τα στατιστικά των ομάδων, σύμφωνα με το ρόστερ που διαθέτουν, ή την ψυχολογία τους; Είναι απλώς διαίσθηση ή έχει εσωτερική ενημέρωση;

Το βράδυ θα ξέρουμε αν θα επαληθευτεί η πρόβλεψη του Πάουλ, όπως επληθεύτηκαν κι όλες οι προηγούμενες, ή αν αυτή τη φορά πέσει έξω. Αλλά τα παραπάνω ερωτήματα θα μείνουν αναπάντητα κι ο καθένας θα έχει τις δικές του συνωμοσιολογικές απαντήσεις, καθώς ο Πάουλ είναι κρυψίνους και μυστικοπαθής και δεν πρόκειται να ρίξει φως στο μυστήριο.

Όλοι ξέρετε βέβαια ότι ο Πάουλ δεν είναι παρά ένα χταπόδι που προτιμάει να πάρει την τροφή του από το δοχείο με την Ισπανική σημαία κι όχι μ’ αυτό της γερμανικής. Όλοι ξέρουμε ότι ο Πάουλ δεν ξέρει ποια είναι η γερμανική και ποια η Ισπανική, αφού δεν ξέρει τι είναι σημαία, ούτε καν τι είναι Γερμανία και Ισπανία. Όμως το παιχνίδι πουλάει. Κι εμείς πειστήκαμε να αναρωτηθούμε: Βρε μπας και... Αλλά εδώ πιστεύουμε ότι η ημερομηνία γέννησής μας και τα αντίστοιχα άστρα –πλανήτες- εκτός από το να ταξιδεύουν στο άπειρο σύμπαν ασχολούνται και με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας και του μέλλοντός μας, στον Πάουλ θα σταθούμε!

Μήπως η εξυπνάδα και η ορθολογική απελευθέρωση ημών των δυτικών μετεξελίσσεται σε συνεχείς μεταλλάξεις σε μια ιδιόμορφη ιδεοληψία ζούγκλας Αμαζονίου; Δεν ξέρω, πρέπει να ερευνηθεί από κοινωνιολόγους, ανθρωπολόγους και ψυχιάτρους.

Αν πίσω από τον Πάουλ δεν κρύβονται υπερφυσικές δυνάμεις, τότε η όλη υπόθεση είναι μια πατάτα που καλύτερα για μας θα ήταν να μη τη φάμε, διότι κάποιοι θα γελάνε μ’ εμάς πίσω από την πλάτη μας.

Ιός κίνδυνος. Προσοχή!!!

Μήνας δακρύων από τους μαθητές μέχρι τους αστέρες του ποδοσφαίρου

...και οι πρώτοι έσσονται έσχατοι! Τα φαβορί απογοήτευσαν, οι αστέρες του ποδοσφαίρου ένας, ένας έφυγαν από το μουντιάλ χωρίς να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Αν μη τι άλλο αυτό το μουντιάλ επιφύλαξε μέχρι τώρα εκπλήξεις, τονώνοντας έτσι το ενδιαφέρον πολύ περισσότερο απ’ ότι οι προβλέψιμες εξελίξεις. Ποδοσφαιριστές αστέρες και προπονητές γύρισαν στο σπίτι τους άλλοι κλαίγοντας γοερά κι άλλοι με συμπτώματα κατάθλιψης. http://www.sport.gr/default.asp?pid=4&aid=68765 Να μην πούμε τίποτα για τους οπαδούς της Βραζιλίας που προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν με υπνωτικά χάπια...

Σημεία των καιρών όλα αυτά, καθώς το καθόλα συμπαθές ομαδικό άθλημα του ποδοσφαίρου γίνεται εθνικό σύμβολο, λόγος ύπαρξης και στόχος ζωής, όχι μόνο γι’ αυτούς που το παίζουν –οι οποίοι αθλούνται τουλάχιστον- αλλά και για του παρακολουθούντες από καναπέδες ή κερκίδες μεγαλώνοντας τις κοιλιές τους.

Τείχος των δακρύων στην Ιερουσαλήμ, μήνας των δακρύων ο Ιούλιος φέτος. Δίπλα στους ποδοσφαιρικούς αστέρες που δεν πέρασαν στις εξετάσεις τους, οι αποτυχόντες μαθητές των πανελλαδικών εξετάσεων. Βλέπετε παιδιά δεν κλαίνε μόνο οι ανήλικοι μαθητές, αποτυχίες και δάκρυα έχουν ακόμα και οι αστέρες. Για τι αξίζει να ζεις, για τι αξίζει να κλαις;

Στον αντίποδα ως έντονο κοντράστ οι κοπέλες τους Ιράν που δεν θέλουν να πεθάνουν ή να αυτοκτονήσουν, που περιμένουν να λιθοβοληθούν ζωντανές δημοσίως, επειδή κάποιος τις βίασε...

http://edition.cnn.com/2010/WORLD/meast/07/01/iran.stoning/index.html?fbid=9C7YB__7naK

Ρωτήστε τες δεν ξέρω τι λένε αυτές για την χαμένη ευκαιρία, του επιθετικού, για την απόκρουση του πέναλτι, για τα φαλτσοσφυρίγματα των διαιτητών ή για τη χαμένη ποδοσφαιρική τιμή ενός έθνους. Μήπως χάσαμε το μέτρο για το τι είναι σοβαρό και τι όχι;;;

Tο μωρό του Ρονάλντο

Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν «αχ το καημένο»! για το μωρό βέβαια. Αυτός ο ευείδης, αλλοπαρμένος νεαρός, να έχει την αποκλειστική κηδεμονία του μωρού... Φρίκη! Ποιος θα το μεγαλώσει, ο Κριστιάνο; Ανάμεσα στα μεθύσια του και τις θαυμάστριες που κάνουν ουρά έξω από την κρεβατοκάμαρά του; Ή με κάποια ακριβοπληρωμένη νταντά και χωρίς μαμά;

Κανένας νόμος να προστατεύει τα δύστυχα και απροστάτευτα βρέφη;;;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/07/2010_345402

http://www.yupi.gr/gossip/c19657/Kristiano_Ronalnto.html

Το δε όνομα αυτού;

Η ποδοσφαιρική ομάδα της Λάρισας τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μία τάξη κι έναν επαγγελματισμό που δεν είναι συνήθη στην ελληνική πραγματικότητα και δη την επαρχιακή. Τα νοικοκυρεμένα οικονομικά, το νέο γήπεδο, η οργάνωση της ομάδας, κατάστημα, site κτλ.

Στο τελευταίο όμως ήθελα να σταθώ. Παρόλη την ενδιαφέρουσα παρουσία του, δεν έχει συνεχή ροή νέων της ομάδας. Ίσως η καλοκαιρινή ραστώνη και η εναγώνια ενασχόληση με την πλήρωση του ρόστερ να είναι μία εξήγηση, αλλά η νέα εποχή με σύγχρονο ρόστερ και ιδιόκτητο γήπεδο, δεν μπορεί να δεχτεί ως επαρκή αυτή τη δικαιολογία. Οι φωτογραφίες είναι παλιές, τα νέα είναι ξεπερασμένα, ενώ θα έπρεπε να δίνει τον τόνο στην κινητοποίηση κι ευαισθητοποίηση που επιδιώκει.

Το όνομα του γηπέδου τι έγινε; Καμία πληροφορία στον τύπο ή στο site. Υποτίθεται ότι θα διατίθεντο αυτό τον καιρό, τα πέντε επικρατέστερα προς ψήφιση από τους φιλάθλους.

Μόλις ζήσαμε το θερμότερο χειμώνα και τη θερμότερη άνοιξη! Και σ' ανώ...!

Το πρώτο 5μηνο του 2010 ανακηρύσσεται στο θερμότερο –σε μέσες τιμές- όλων των αντίστοιχων από το 1880 που άρχισαν οι μετρήσεις και κρατούνται στατιστικά στοιχεία. Μάλιστα το τρίμηνο της άνοιξης που μας πέρασε, παρατηρήθηκαν θερμοκρασίες που δεν είχαν υπάρξει ποτέ τα προηγούμενα χρόνια, σε αντίστοιχους μήνες βέβαια!

Συνδυάστε το τώρα αυτό με το προηγούμενο αντίστοιχο άρθρο μας για το θερμότερο χειμώνα που ζήσαμε ποτέ και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. (http://alkaioslarsinos.blogspot.com/2010/04/blog-post_9652.html) Κάποιοι λένε ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Μπρρρρ. Προτιμώ να ζήσω την πεζότητα της ρουτίνας, παρά τις κορυφές της ιστορίας που οδηγούν στο τέλος και στο θάνατο.

Κάποιοι άλλοι ακόμα αρνούνται να δουν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας. Λένε δηλαδή ότι ναι μεν υπάρχει κάποια αύξηση τα τελευταία χρόνια, αλλά πάντα υπήρχαν τέτοιες διακυμάνσεις και πρέπει να περιμένουμε πολλές... δεκαετίες ακόμα για να μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα αν αυτή η αύξηση είναι μόνιμη ή παροδική και άρα τυχαία! Σωστά αν περιμένουμε μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, θα είμαστε σίγουροι, αλλά θα είναι λίγο... αργά!

http://tvxs.gr/news/περιβάλλον/οι-θερμότεροι-5-μήνες-από-το-1880

ΒΑΠΤΙΣΗ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ MIA ΠΡΩTOΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

Το περασμένο Σάββατο βρέθηκα στην περιοχή Παπακώστα το Δήμου Μελιβοίας, όπου έγινε βάπτιση 6 ατόμων από Ευαγγελικές Εκκλησίες. Είχε ένα άρωμα απλότητας και γνησιότητας Χριστιανών του πρώτου μΧ αιώνα. Οι βαπτιζόμενοι βέβαια ήταν ενήλικες και εξήγησαν πώς και γιατί αποφάσισαν να γίνουν συνειδητοί Χριστιανοί μετά από τη διδασκαλία και καθοδήγηση των Εκκλησιών τους.

Η συγκεκριμένη πλαζ ως γνωστόν δεν είναι πολυσύχναστη και η εκδήλωση έγινε διακριτικά, μακριά από τους λουόμενους κοντά στα βράχια. Πολύς κόσμος μαζεύτηκε για να παρακολουθήσει την διαδικασία, άλλοι από περιέργεια, κι άλλοι με έκδηλο ενδιαφέρον, καθώς δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοια πράγματα.

Κακή εντύπωση έκανε ότι κάποιοι κάλεσαν την... αστυνομία! Οι αστυνομικοί αφού εξακρίβωσαν το τι γίνονταν, έφυγαν διακριτικά. Πότε θα πάψουμε να είμαστε στενόμυαλοι; Πότε επιτέλους θα μάθουμε να είμαστε διακριτικοί στη διαφορετικότητα; Απλώς για να μη γελοιοποιούμαστε διαφημίζοντας την στενοκαρδία μας.

Καλό μήνα σε όλους

Καλό μήνα σ’ όλους τους καλούς φίλους και αναγνώστες.

Τι είναι για σας ο μήνας Ιούλιος; Για μένα μάλλον είναι συνδεδεμένος στο μυαλό μου με το κέντρο του καλοκαιριού, πολλές ζέστες και πιο πολλές βουτιές. Σιγά, σιγά όλοι αραιώνουμε και πέφτουμε στους χαυνωτικούς ρυθμούς του καυτού ήλιου. Πολλή έξαψη και πολλές νεανικές συγκινήσεις.

Βουτήξτε λοιπόν φίλοι μου ξεχνώντας το νέο ΦΠΑ, τις ανασφάλειες του ασφαλιστικού και τις εργώδεις εξελίξεις στα εργασιακά.

Χαιρετίστε εκ μέρους μου τον πλάτανο –της παραλίας σας εννοώ- κι εκ μέρους των πολιτευτών που καίγονται, των ποδοσφαιριστών που οι προπονητές τους χαίρονται να τους βγάζουν το λάδι στην προετοιμασία, των φοιτητών που δίνουν τα τελευταία τους μαθήματα.