Άγνωστοι λέει, επιτέθηκαν τα ξημερώματα του Σαββάτου στο φυλάκιο του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, που είναι στο χώρο του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το θεσμό του πανεπιστημιακού άσυλου, που κανείς δεν τολμάει να πειράξει. Τι είναι το πανεπιστημιακό άσυλο; Υποτίθεται ότι σε όλη τη χώρα ισχύουν οι νόμοι, των οποίων την εφαρμόζει επιβλέπει η αστυνομία. Σε όλη; Όχι! Διότι υπάρχει ένα χωριό –με παραρτήματα σε πολλές πόλεις- το οποίο συνεχίζει να αντιστέκεται. Είναι το Ελληνικό πανεπιστήμιο. Σ’ αυτό όχι δεν ισχύουν οι νόμοι, διότι απλώς μπορεί κανείς εκεί να μη τους εφαρμόζει ατιμώρητα, αφού η αστυνομία πρακτικά δεν μπορεί να μπει. Φυσικά είχα δει από έφηβος ακόμα το «φράουλες και αίμα» και συγκινήθηκα μέχρι δακρύων με το «give peace a chance». Από μικρός επίσης συγκινούμουν με το έπος του Πολυτεχνείου –το οποίο μεταξύ μας, μερικές φορές μας το παρουσιάζουν σε μυθικές διαστάσεις-, αλλά φίλοι άλλες εποχές, άλλες ανάγκες.
Πιστεύει κανείς πραγματικά σήμερα ότι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών κινδυνεύει από τους... ασφαλίτες του Παπαδόπουλου ή του Ιωαννίδη; Φοβάται κανείς ότι η αστυνομία μπορεί να μπει στο πανεπιστήμιο για να συλλάβει κάποιους επειδή πιστεύουν σε μία ιδεολογία κοινωνική, θρησκευτική, πολιτική ή απλώς φιλοσοφική; Εκτός βέβαια αν αυτός στα πλαίσια αυτής της ιδεολογίας διασαλεύει την τάξη, δημιουργώντας κινδύνους για την δημόσια περιουσία ή για την ασφάλεια των συμπολιτών του. Τότε βέβαια δεν διώκεται η ιδεολογία αλλά οι παράνομες πράξεις. Δηλαδή στην υπόλοιπη -εκτός πανεπιστημίων χώρα- δεν διακινούμε τις ιδέες μας ελεύθερα, χωρίς καμιάς μορφής άσυλο; Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν την αποκλειστικότητα των ριζοσπαστικών απόψεων και ιδεών; Σε τι χρησιμεύει σήμερα το πανεπιστημιακό άσυλο, εκτός από το να προστατεύει την παρανομία που βρήκε το καταφύγιό της στους χώρους του; Ποιος δεν ξέρει ότι στους πανεπιστημιακούς χώρους εντοπίζονται τα ορμητήρια των πάσης φύσεως κουκουλοφόρων και μπαχαλάκηδων. Ποιος δεν ξέρει ότι οι περισσότερες γιάφκες βρίσκονται εκεί μέσα και οι λίγες που αποτελούν εξαίρεση βρίσκονται σε διαμερίσματα πέριξ αυτού και σε κατειλημμένα εγκαταλειμμένα κτήρια; Ποιος δεν βλέπει ότι αυτοί που τα σπάνε, από τους πανεπιστημιακούς χώρους εφορμούν και σ’ αυτούς υποχωρούν για να κρυφτούν. Σαν τα παιδιά όμως μας αρέσει να δημιουργούμε και να πιστεύουμε σε ιδεοληψίες που στο βάθος ξέρουμε ότι δεν είναι παρά... μύθοι!
Φίλοι μου ή είμαι πολύ μπροστά από την εποχή μου ώστε να βλέπω τα αυτονόητα που το σύνολο δεν βλέπει κι άρα πολύ προοδευτικός, ή έχω μείνω πολύ πίσω σε ένα γερασμένο συντηρητικό παρελθόν... Εσείς θα αποφασίσετε!
Πιστεύω να μη σε πειράζει η αναδημοσίευσή του με την ανάλογη αναφορά φυσικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι φυσικά. Ευχαριστώ για την τιμή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω ερευνήσει επαρκώς το ζήτημα και το νεαρό της ηλικίας μου είναι η μόνη δικαιολογία που έχω να προσφέρω αν τα παρακάτω αποδειχθούν νεανικοί συναισθηματισμοί. Είχα την τύχη να ανατραφώ από γονείς που αγαπούσαν την γνώση και την μόρφωση. Έκαναν αρκετές θυσίες έσι ώστε να λάβω σωστή εκπαίδευση και να μάθω να χρησιμοποιώ σωστά το μυαλό μου. Ως αποτέλεσμα, καλλιεργήθηκε μέσα μου σεβασμός για την μόρφωση και την γνώση. κάθε φορά που διάβαινα το κατώφλι ενός πανεπιστημιου ή ενός εκπαιδευτικού απλά χώρου, ένιωθα σαν τον απλό χωρικό που βγάζει δειλά και με σεβασμό το καπέλο του κάθε φορά που μπαίνει στην εκκλησιά για την κυριακάτικη λειτουργία. Δεν εννοώ με αυτό ότι μετέτρεψα την γνώση σε οποιουδήποτε είδους θεϊκο είδωλο. Απλά έμενα άναυδη μπροστά στο βάθος και το πλάτος της. Η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ μικρή για να αγκαλιάσει όλη την γνώση του κόσμου. Η εκπαίδευση που μου προσφέρθηκε συνέβαλε και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μου. Μου δίδαξε ευγένεια κ σεβασμό απέναντι στους διδασκάλους και τους συμμαθητές μου, αλλά και στον χώρο που μας περιέβαλε. Δεν εννοώ σεβασμό ως προς το κτίριο, αλλά στην λειτουργία του κτιρίου, στο λειτούργημα που αυτό στέγαζε. Είμαι υπέρ του πανεπιστημιακού ασύλου. Δεν είμαι αναρχική, ούτε εκφράζω αυτή τη στιγμή πολιτικές αντιλήψεις. Παντού υπάρχουν βέβηλοι που θα χρησιμοποιούν το άσυλο ενός ναού για άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους προορίζεται. Μήπως να ανακαλέσουμε και το εκκλησιαστικό άσυλο; Σίγουρα ο εκγληματίας που ζητά να αποφύγει την σύλληψη θα αναζητήσει κααταφύγιο σε κάποιο ναό, σε μία εκκλησία. Ο άνθρωπος επαναλαμβάνει διαρκώς τα λάθη του παρελθόντος. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται. Το πανεπιστήμιο είναι ο χώρος ανάπτυξης και καλλιέργειας της ελεύθερης σκέψης. Κριτική σκέψη...αμφισβήτηση του κατεστημένου...η μόνη ελπίδα για πρόοδο. Πώς καλλιεργείς ελεύθερη σκέφη με ένα όπλο πάνω από το κεφάλι σου; Θα μου πείτε ότι είμαι υπερβολική. Οτι δεν συλαμβάνουν κόσμο....νέους δίχως αιτία και αποδείξεις. Κι εγώ το πίστευα αυτό. Μέχρι που ένα πρωί μου είπαν ότι συνελήφθη φοιτητής με αφορμή τα πράσινα παπούτσια του. Είμαι υπερ του πανεπιστημιακού ασύλου. Όχι γιατί περιθάλπω εγκληματίες, αλλά για να μην γίνω κι εγώ ένας απο αυτούς. Αν αυτό ήταν ένα κράτος δικαιοσύνης θα συμφωνούσα. Έχουνε βάλει χέρι στην τσέπη μου πριν ακόμα πιάσω την πρώτη μου δουλειά. Δεν θα ήθελα να βάλουν χέρι και στη σκέψη μου, στο μυαλό μου, στην μόρφωσή μου. Είμαι υπέρ του πανεπιστημιακού ασύλου με σκοπό να διαφυλάξω τουλάχιστον το δικαίωμα του να είμαι ένας ελεύθερος, σκεπτόμενος άνθρωπος!
ΑπάντησηΔιαγραφή