Αναστάτωση έχει προκαλέσει στην ιεραρχία και ενόχληση στην κυβέρνηση το φυλλάδιο που μοιράζεται από την Κυριακή στους ναούς της κρατικής Εκκλησίας. Από παλιά είναι γνωστή η τάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας να διεκδικεί για τον εαυτό της εκτός από το θρησκευτικό και πολιτικό ρόλο. Η εξουσία και η πολιτική δύναμη είναι ένας μεγάλος πειρασμός, στον οποίο οι ιεράρχες ποτέ δεν έδειξαν διάθεση να αντισταθούν.
Δεν θα μπω τόσο στην ουσία του περιεχομένου αυτού του φυλλαδίου, το οποίο ένας μπορεί να βρει σωστό κι άλλος τραβηγμένο. Με ενοχλεί όμως που η κρατική Εκκλησία, με την τεράστια περιουσία της, δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά με τη διδασκαλία της στους πραγματικά πιστούς της, με το έργο της φιλανθρωπίας, ανάλογα με τις τεράστιες οικονομικές της δυνατότητες, αλλά αντίθετα δείχνει ιδιαίτερη σπουδή να ιδιοποιηθεί και την πολιτική εξουσία από τους πολιτικούς. Σ’ αυτό τον αγώνα φυσικά ο γνωστός Άνθιμος δεν είναι μόνος του. Ούτε καν υπέρ ενός συγκεκριμένου έθνους δεν πρέπει να είναι ένας θρησκευτικός ηγέτης, καθώς η χριστιανική πίστη είναι υπερεθνική και ανεξάρτητη φύλου, έθνους, πολιτικής τοποθέτησης και... ποδοσφαιρικής ομάδας –κι αυτό το είδαμε-! Τουλάχιστον ας κρατούσαν τα προσχήματα, διότι με μαργαριτάρια όπως το «όσο είμαι εγώ εδώ ο Μπουτάρης δεν θα γίνει δήμαρχος», μέχρι τη «...δεξιά του Κυρίου» γίνεται φανερό ότι έχουν περιέλθει σε μια κατάσταση ασυδοσίας. Τη στιγμή που τα θρησκευτικά τους σωματεία διώκονται για καραμπινάτες ατασθαλίες, ο μητροπολίτης Αττικής είναι ήδη στη φυλακή, ο Γιοσάκης θα ‘πρεπε να γυριστεί ταινία με τις υπόγειες διασυνδέσεις του και τις συνεχείς μεταμορφώσεις του κι ο Απόστολος Βαβύλης... μόλις μας αναδείχτηκε αθώα περιστερά όπως και ο Εφραίμ με το σινάφι του που καταδικάστηκαν αλλά με... αναστολή. Πάντα άλλωστε ήταν γνωστές οι υπόγειες διασυνδέσεις κλήρου και δικαστών.
Τι δουλειά λοιπόν έχουν οι θρησκευτικοί ηγέτες με πολιτικές κρίσεις και τοποθετήσεις; Είναι το έργο τους να εξοργίζουν κι άλλο τον δοκιμαζόμενο λαό ή να παρηγορούν και να βοηθούν τους αναξιοπαθούντες; Κάποιοι θα πουν ότι κι αυτοί πρέπει να έχουν το θάρρος της γνώμης τους στην κοινωνία. Φυσικά! Όχι όμως ως Εκκλησία, αλλά ως φυσικά πρόσωπα, ως πολίτες. Δεν πληρώνονται γι’ αυτό από το κράτος...
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=373652&dt=19/12/2010
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_19/12/2010_369359
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου