Δεν συνηθίζω να κάνω κριτική ταινιών. Μετά όμως από πολύ καιρό είδα και μία ενδιαφέρουσα ταινία. Το inception λοιπόν έχει ευρηματικότητα. Έχει πολύ ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. Έχει ένα προβληματισμό και μία ποιοτική αισθητική.
Το πρώτο θέμα που θέτει, έχει να κάνει με κάποιες ιδέες που μπορεί να μας εμφυτευτούν και οι οποίες αφομοιώνονται με τον εαυτό μας και στη συνέχεια θεωρούμε δικές μας, χωρίς απαραίτητα να είναι. Ιδέες μπορεί να μας περάσει ο κοινωνικός περίγυρος, πρόσωπα που έχουν επιρροή πάνω μας, η διαφήμιση, τα ΜΜΕ κτλ
Το άλλο θέμα έχει να κάνει με τον εσωτερικό μας κόσμο και το χώρο του ονείρου. Ένας ανεξερεύνητος κόσμος, μια άλλη –έστω και εικονική- πραγματικότητα. Πολλές φορές προσπάθησα να μελετήσω και να κατανοήσω αυτό τον κόσμο του ονείρου, με προσωπική παρατήρηση. Διακρίνω έντονες διεργασίες στο μυαλό μου, ακόμα και καινούργιες ιδέες που δεν είχα -τουλάχιστον συνειδητά- κατά τη διάρκεια της ημέρα. Είναι σαν να ζωντανεύει ο κόσμος των παιχνιδιών με το κλείσιμο των ματιών, όπως το περιγράφει η ταινία toy story. Ένας κόσμος, μια ζωή που διαδραματίζεται όχι στον φυσικό κόσμο αλλά στον εσωτερικό κόσμο που όλοι φέρουμε μέσα μας.
Εμείς βέβαια προς το παρών δεν ξέρουμε για ποιον ακριβώς λόγο χρειαζόμαστε τον ύπνο, γιατί κοιμόμαστε! Ούτε καν γιατί χασμουριόμαστε... Τι να πούμε για τα όνειρα!
Σίγουρα πρέπει να το ξαναδώ για να το εμπεδώσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου