Ο πρωθυπουργός δίνει τη μάχη στην Ευρώπη, έχοντας δηλώσει ότι αν δεν μας καταλάβουν θα πάει σε δημοψήφισμα, το οποίο μάλλον όλοι ξέρουμε τι θα βγάλει... Είναι φυσικό άλλωστε ότι όταν ρωτάς το λαό αν του αρέσει η κατάσταση ασφυξίας στην οποία ζει, εκείνος θα σου απαντήσει αρνητικά. Όλοι θα προτιμούσανε να βουλιάξουν οι τράπεζες, να μη πληρωθούν τα κρατικά χρέη ώστε να πάρουμε εμείς μια ανάσα σαν ιδιώτες.
Η οργή στις διαδηλώσεις έφερε την Αθήνα στα όριά της και τον πολιτικό κόσμο να τρέμει με τις εικόνες του ματωμένου προσώπου του πρώην υπουργού κου Χατζηδάκη. Προσαγωγές, συλλήψεις, καταστροφές...
Απεργίες! ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ. Χωρίς ενημέρωση από τα Μ.Μ.Ενημέρωσης αλλά και χωρίς τα Μ.Μ.Μεταφοράς, η χώρα σίγουρα μοιάζει πολιορκούμενη. Γυρίσαμε πίσω στους καιρούς που τα τρέχοντα νέα των ταραχών τα μαθαίναμε από διαδόσεις στόμα με στόμα. Εδώ τα Blog πήραν τη σκυτάλη από τους κλασικούς δημοσιογράφους.
Τέλος τα ακραία καιρικά φαινόμενα ακινητοποίησαν τη χώρα σε δύο δόσεις. Τις προηγούμενες μέρες ο νότος και από χθες κέντρο και βοράς.
Η Λάρισα συνήθως βλέπει χιόνι –μέσα στην πόλη- μία φορά το χρόνο κι αυτό σε δόση διαίτης! Κάθε χρόνο βλέπουμε λίγες νιφάδες, βγαίνουμε ενθουσιασμένοι στους δρόμους, τις αυλές ή τα... παράθυρα και σε μια ώρα έχει σταματήσει αφήνοντάς μας στα κρύα του λουτρού. Φέτος όμως είχαμε χιόνια αποζημίωσης για τα προηγούμενα χρόνια. Οι δρόμοι προς Θεσσαλονίκη και Τρίκαλα έκλεισαν για ώρες. Αρκετά ατυχήματα από αυτοκίνητα που γίνονταν έλκηθρα. Μέσα στην πόλη όμως η κατάσταση αν και όμορφη, ήταν απογοητευτική από την πλευρά του κράτους. Φαίνεται ότι τα μηχανήματα διατέθηκαν για τις δύσκολες περιοχές του νομού, διότι μέσα στην πόλη προσωπικά δεν είδα κανένα μηχάνημα να καθαρίζει. Μέχρι το μεσημέρι δε δεν είδα ούτε ένα δρόμο καθαρισμένο. Το έργο του εκχιονισμού ανέλαβαν τα... ΙΧ μας που με τις ροδιές τους καθάριζαν τοπικά το δρόμο για τους επερχόμενους! Όλοι οι δρόμοι του κέντρου που εγώ επισκέφτηκα είχαν αυτή την εικόνα. Η κυκλοφορία των αυτοκινήτων γίνονταν με ανώτερο όριο τα 20 χλμ/ώρα και σ’ αυτή την ταχύτητα όμως η κίνηση ήταν επικίνδυνη χωρίς αλυσίδες, τα φρένα δεν «άκουγαν». Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεν έβγαιναν και οι θέλοντες να παρκάρουν στην άκρη του δρόμου που το χιόνι δεν είχε πατηθεί σε πολλές περιπτώσεις ήταν αδύνατο να το κάνουν χωρίς αλυσίδες.
Όχι φίλοι μου δεν δικαιολογούμαστε. Μια πόλη σαν τη Λάρισα να μη βγάλει προσωπικό και μηχανήματα για την ομαλή κυκλοφορία σε μία χιονόπτωση η οποία δεν ήταν και τόσο απρόβλεπτη ή σφοδρή ώστε να μιλάμε για τον «ανίσχυρο άνθρωπο μπροστά στη μανία της φύσης». Δεν μας αξίζουν τέτοιες ηγεσίες. Ξέρω ότι ο Δήμος δεν έφταιγε σε τίποτα, η νομαρχία επίσης, ούτε το κράτος, ούτε κανείς. Για όλα έφταιγε ο καιρός που δεν μπορούμε να τον προσαγάγουμε σε κανένα δικαστήριο, ούτε να τον καταψηφίσουμε στις εκλογές. Φταίω κι εγώ, ναι πρωτίστως εγώ φταίω για όλα. Παρότι πήρα μια σκούπα και μια μεγάλη σπάτουλα –δεν είχα φτυάρι- και καθάρισα γύρω στα 10 μέτρα πεζοδρομίου για να κάνω το μέρος μου. Οι καθαριστές του δήμου πού ήταν για τα πεζοδρόμια και τις πλατείες. Τα μηχανήματα δήμου και νομαρχίας, που ήταν για τους δρόμους; Σε καιρούς αδιάφορους νιώθεις ότι ο κρατικός μηχανισμός κοιμάται ροχαλίζοντας, αλλά και σε στοιχειωδώς δύσκολους καιρούς νιώθεις ότι είναι αγουροξυπνημένος για να είναι αποτελεσματικός. Πάντα πρέπει να κάνουμε μόνοι μας ότι μας φωτίσει ο Θεός και να μη περιμένουμε το κράτος αν θέλουμε να επιβιώσουμε, σε πλημμύρες, χιονοπτώσεις, σεισμούς, φωτιές, αναταραχές και δεν ξέρω εγώ τι άλλο! Φαντάζεστε τι θα γίνει σε καιρό πολέμου –μακριά από δω- ή σε ενδεχόμενη κατάρρευση του κράτους και της οικονομίας.
Εγώ όχι δεν θέλω να φαντάζομαι, προτιμώ να μη σκέφτομαι το αύριο αλλά να ζω το σήμερα με χιονοπόλεμο.
Carpe Diem!
Η τελευταία εικόνα όλα τα λεφτά, πραγματικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι το χιόνι κάνει τη δική του... γλυπτική!
ΑπάντησηΔιαγραφή