Τα ίδια λάθη κάθε χρονιά...

     Είναι γνωστό ότι ο Αβραάμ -ο γνωστός πατριάρχης της Παλαιάς Διαθήκης, εκτός από άνθρωπος πίστης ήταν κι ένας αδύναμος αμαρτωλός, ομοιοπαθής με εμάς. Δύο φορές έκανε το ίδιο λάθος κι ας λένε οι "αρχαίοι ημών..." ότι το "δις εξαμαρτείν..." Συγκεκριμένα φοβούμενος ότι κινδύνευε η ζωή του λόγω της ομορφιάς της γυναίκας του, απέκρυψε τη συζυγική του ιδιότητα και την παρουσίασε ως αδελφή του -ήταν πραγματικά συγγενής του- με αποτέλεσμα να κινδυνέψει η γυναίκα του να παραδοθεί στα χέρια άλλων ισχυρών αντρών! Το κακό τρίτωσε όταν το ίδιο λάθος επανέλαβε ο ...γιός του!

     Είναι φαίνεται η μοίρα του ανθρώπινου γένους να μη διδάσκεται από τα λάθη του. Όσο κι αν μελετούμε την ιστορία με επιστημονική μεθοδολογία, νομοτελειακά τα επαναλαμβάνουμε πεισματικά. "Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις" λέμε... Τα παιδιά μας διεκδικούν το δικαίωμα να μάθουν από τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ λάθη. 

Τελικά δεν ξέρω αν η ιστορία κάνει κύκλους, ή αν απλά η ιστορία μας έχει κάνει τον κύκλο της κατά Φουκουγιάμα...  

ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ

27/12/2003

Τον γνώρισα ένα απόγευμα

Ήταν αργά κι έκανε κρύο.

Είχε το αβέβαιο βήμα της αμηχανίας

Καθώς πλησιάσαμε ένα παγκάκι και δώσαμε τα χέρια.

Δεν κρατούσε ραβδί 

και νόμιζα πώς θα τον έβρισκα 

πάνω στο μαρμάρινο βάθρο των ηρώων.

Δεν ήξερε τι να κάνει τα χέρια του

Και κοιτούσε κλεφτά προς την έξοδο.

Του ‘πα:

«Πάτερ Αβραάμ»

κι έσκυψε ένοχα το κεφάλι

«πώς μπόρεσες να δεις τη νέα κοπέλα

να χάνεται στο παλάτι της Αιγύπτου

όπου την οδηγούσε ένας άντρας,

πώς άντεξες να τη δεις

στην αγκαλιά του Φιλισταίου;»

Μισάνοιξε τα χείλη του

Αλλά έσκυψε το κεφάλι

Δίχως να πει τίποτα.

Εκείνη τη στιγμή πέρασε ο Ισαάκ

Με την καμήλα του

Οδηγώντας την όμορφη γυναίκα του

Στο σπίτι του Φιλισταίου…

Οι ακάλυπτες επιταγές.

     Σαν να μου φαίνεται ότι τελειώνει κι αυτός ο χρόνος. 

  Έχουν αρχίσει προ πολλού οι απολογισμοί και οι αναδρομές με τα high light του απερχόμενου έτους. Παρελαύνουν οι θεαματικές γκάφες της χρονιάς, τα θεαματικά ατυχήματα της χρονιάς, τα επιστημονικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα της χρονιάς, οι ιστορικές πολιτικοκοινωνικά στιγμές της χρονιάς κοκ. 

Ακολουθούν οι ευχές για ευτυχισμένο 2012, ό,τι επιθυμείτε κτλ. Για πρώτη φορά όσο θυμάμαι κανείς δεν πιστεύει αυτές τις ευχές και με δυσκολία εκφέρονται από τα σφιγμένα στόματα. Όλοι ξέρουμε ότι δεν θα είναι μια καλύτερη χρονιά, ότι δεν μπορούμε να προσδοκούμε τίποτα καλό ή καλύτερο από αυτή τη χρονιά. Απεναντίας όλοι φοβούμαστε τι κακό και χειρότερο θα φέρει.

    Εμείς απλώς θα παίξουμε το ρόλο μας, έτσι όπως τον έχουμε μάθει και η ελπίδα... πεθαίνει τελευταία. 

Το έθιμο ή οι ιδεοληψίες μας, επιβάλλουν να είμαστε αισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι αποβάλλονται ως γκαντέμηδες κι εκτός κλίματος.  

Αισιοδοξία κατ’ επιταγήν!

Μόνο που οι επιταγές εσχάτως αποδεικνύονται όλες  ...ακάλυπτες!

ΔΙΩΓΜΟΙ ΚΑΙ "ΔΙΩΓΜΟΙ"

Τραγικό Χριστουγεννιάτικο κοντράστ:

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ

http://news.pathfinder.gr/world/news/750311.html

      Στη Νιγηρία επιθέσεις Μουσουλμάνων εξτρεμιστών, ενάντια σε Χριστιανικές Εκκλησίες με πολλούς νεκρούς. Απρόκλητες δολοφονικές επιθέσεις θρησκευτικού μίσους, στην κορυφαία γιορτή των Χριστιανών. Ενώ μάλιστα αντίστοιχες ενέργειες Χριστιανών σε Μουσουλμανικές γιορτές είναι αδιανόητες, ώστε να πέφτει στο κενό κάθε σκέψη τάχα αντεκδίκησης. ΟΙ Χριστιανοί λοιπόν υφίστανται εν έτη 2011, διωγμούς για την πίστη τους και το πληρώνουν με τη ζωή τους. Φυσικά το φετεινό περιστατικό δεν είναι καθόλου καινούργιο και εξαίρεση κανόνα. Είναι μάλλον ο κανόνας. Άλλωστε και πέρυσι τα ίδια είχαν γίνει, για να  μην πούμε τίποτα για τις σφαγές Χριστανών κοπτών πριν από λίγο καιρό στην Αίγυπτο από εγκάθετους αλλά κι από τις ίδιες τις αρχές...

Ο ΕΦΡΑΙΜ ...ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

      Από την άλλη πλευρά, στην Ορθόδοξα Χριστιανική Ελλάδα μας, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου εξετάστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση και βρέθηκε ότι δεν έγινε... τίποτα! Τώρα που αποφασίζεται η προφυλάκιση του ανθρώπου-σημαία του σκανδάλου -αφού πιο πριν είχαν διστάσει να τον βάλουν μέσα- ξαφνικά μας... αρρώστησε. Πώς γίνεται και μας αρρωσταίνουν όλοι την ημέρα που είναι να μπουν μέσα! Από το Μπέο, μέχρι τον συχνό επισκέπτη μοναστηριών το... Μάκη κι εσχάτως του Εφραίμ! Δεν άκουσα κανένα να χειροκροτήσει την απόφαση που ήθελε πραγματικά κότσια. Αντιθέτω κάθε δημόσια τοποθέτηση που διαβάζω στα ΜΜΕ, είναι καταδικαστική της απόφασης. Φυσικά. τέτοια λευκή περιστερά να καταλήξει στης φυλακής τα σίδερα... κρίμα (αμαρτία) είναι(!) 

Τα επιχειρήματα; 

- Ε, όχι και Χριστουγεννιάτικα να τον βάλουν τον άνθρωπο μέσα!

ή ένας άνθρωπος που έταξε τον εαυτό σου στο μοναχικό βίο, δεν μπορεί να μπει στη φυλακή. Μπορεί δηλαδή να καταπατήσει το μισό ποινικό κώδικα με αγυρτίες ακριβώς επειδή είναι μοναχός. 

- Ποιμαίνει λένε 120 μοναχούς. Με τέτοια ποίμανση και παράδειγμα καλύτερα να τους αφήσει αποίμαντους. 

- Είναι πολιτικά λένε τα κίνητρα. Καλό κι αυτό! Δεν ήταν πολιτικά τα κίνητρα που τον έβγαζαν λάδι, αλλά είναι πολιτικά αυτά που προσπαθούν να αποδώουν δικαιοσύνη. Άλλωστε ας μας εξηγήσει κάποιος ποιες πολιτικές υποχθόνιες δυνάμεις μπορεί να τα έχουν βάλει με τον ...Εφραίμ και γιατί! 

- Ας κλείσουν μέσα λένε όλους τους άλλους πρωταίτιους και μετά να βάλουν τον γέροντα(;) -55 χρονών είναι ο άνθρωπος- Εφραίμ. Μα με τέτοιο σκεπτικό κι ο δεύτερος υποψήφιος θα πει το ίδιο για τον πρώτο και πάει λέγοντας... Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε κάποτε στην Ελλάδα της ανομίας και της διαφθοράς που η ατιμωρησία είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση. 

ΤΟ ΚΟΝΤΡΑΣΤ ΛΟΙΠΟΝ... 

      Εκεί στην ανιμιστική και Μουσουλμανική Αφρική οι Χριστιανοί πεθαίνουν ανήμερα των Χριστουγέννων για την πίστη τους και δεν γίνεται τίποτα, δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος ολόκληρος, αν και κοντεύει να γίνει Μουσουλμανικό... έθιμο πλέον! Εδώ στη Χριστιανική Ελλάδα οι ταγοί των Χριστιανών προσπαθείται να μπουν στη φυλακή για τις άνομες και σίγουρα μη Χριστιανικές ενέργειές τους, για το μαμωνά της αδικίας -κι όχι βέβαια για την πίστη τους- αλλά όλοι μαζί, πολιτικοί και θρησκευτικοί ταγοί, τους τραβάνε έξω και φαίνεται ότι για μια ακόμα φορά θα τα ...καταφέρουν!

      Κατά τα άλλα καλά Χριστούγεννα και ευχές για 2012 δικαιοσύνης στον κόσμο μας και την άμοιρη χώρα μας.

Αισιοδοξία για το 2012;

Θεέ μου, σαν τις μύγες πεθαίνει ο κόσμος γύρω μας. 

Στη Νιγηρία επειδή είναι Χριστιανοί και γιορτάζουν Χριστούγεννα, τουλάχιστον 40.

Στις Φιλιππίνες τουλάχιστον 1.450 από τις πλημμύρες.

Στη Συρία καθημερινά από δεκάδες έως εκατοντάδες, επειδή ζητούν ελευθερία. 

Στο Ιράκ λόγω συνήθειας από κεκτημένη ταχύτητα πια της Αλ Κάιντα.

Η παραδοσιακή μας ...αιδιοδοξία για το 2012

Μα αυτή η χώρα έχει διαλυθεί εντελώς. Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο! Κάθε μέρα που περνάει γίνεται όλο και πιο σαφές. Οι πολίτες -πάνω από τους μισούς- λιμοκτονούν. Η έννομη τάξη έχει καταρρεύσει. Η υγεία έχει πάρει το δρόμο της συντριβής στον αυτόματο πιλότο της. Εξωτερικές πολιτικές, άμυνες κτλ έχουν περιπέσει σε χειμερία νάρκη κι όλοι είναι μαζεμένοι πάνω από το τραπέζι της οικονομίας, η οποία ως γνωστόν δεν σώζεται με τίποτα. Όλοι ξέρουν ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, απομένει να μάθουμε το πότε. 

Έχουμε μια κυβέρνηση που έχει ουσιαστικά εκ των πραγμάτων παγώσει τα πάντα εκτός από την επιδίωξη των δανείων της τρόικας και των όσων είναι προαπαιτούμενα αυτών. Δεν λέω καλός και άγιος στόχος αλλά εκτός του ότι δεν μπορεί να είναι ο μόνος, είναι και μη ρεαλιστικός, καθώς η κατάστασή μας πια είναι μη αναστρέψιμη. 

Τρανταχτό πρόσφατο παράδειγμα οι αποκαλύψεις Γιλμάζ περί μυστικών κονδυλίων της χώρας του για πυρκαγιές στη χώρα μας. Τέτοια εξέλιξη για οποιαδήποτε στοιχειωδώς φυσιολογική χώρα, θα σήμαινε αν όχι casus beli, τουλάχιστον ότι θα είχε ξεσηκώσει κάθε διεθνή οργανισμό, απαίτηση αποζημιώσεων με προσφυγή στη διεθνή δικαιοσύνη, πάγωμα των διπλωματικών σχέσεων.. εμείς όμως περιμένουμε... εξηγήσεις! Τι είδους εξηγήσεις δηλαδή περιμένουμε; Σαν να τους λέμε κουκουλώστε τα με μια καθησυχαστική δήλωση κι εμείς θα κάνουμε ότι δεν το ακούσαμε!

Δεν θα βρεθεί μια ομάδα Ελλήνων να μας γλιτώσει από τους πολιτικούς μας!

ΠΟΙΗΣΗ: Να τα πούμε;

Να τα πούμε;

2004

Ποιος να χτυπάει την πόρτα τόσο πρωί

Να ‘ναι μια συμφορά και μια κατάρα,

Θανατικό, γραμμάτια, αντάρα;

Όχι είν’ δυο παιδιά πέντε χρονώ

Είμαστε εμείς.

Βγαλμένοι απ’ τη φωτογραφία της γιαγιάς

Να ρωτάμε:

«Να τα πούμε;»

Θεέ μου μη τα πείτε

Πώς ν’ ακούσουμε δύο παιδιά πέντε χρονώ

Να ψάλλουν το άσμα της αθωότητας

Μπρος στα «κρεμασμένα» μας μάτια

Τις κουρασμένες καρδιές!

Παρέα μ’ ό,τι αγαπήσαμε κι ό,τι προδώσαμε

Κλείνουμε την πόρτα.

Δεν αντέχουμε πια φωνές παιδιών

Έστω κι αν βγαίνουν από τα εσώψυχά μας

Για παλιά όνειρα

Κι αθετημένες υποσχέσεις.

Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα

Να πατούν τις αυλές μας;

Να ενοχλούν τις συμβάσεις μας;

Να ταράσσουν τον ύπνο μας;

Να ξυπνούν τις μνήμες μας;

Ποιος τους έδωσε το δικαίωμα

Να ζητούν να πάρουν;

Εμείς κοπιάσαμε να χτίσουμε!

Οποίο θράσος!

Θεέ μου δυο σπουργίτια τιτίβισαν

Άσμα αδιάβαστο

Και δεν μπορέσαμε ν’ ακούσουμε 

Βίντεο "ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ"

Μέρες που είναι τώρα, να κάτι Χριστουγεννιάτικο από τους Τουρνά, Αργυράκη, Ουίλιαμς κα.

ΠΟΙΗΣΗ: "Με αφορμή έναν πονοκέφαλο"

Με αφορμή έναν πονοκέφαλο

 10/12/03

Είναι στιγμές που νιώθω

Ότι δεν στάθηκα αρκετά

με τον εαυτό μου

να νιώσω έναν πονοκέφαλο.

Και πώς αλήθεια να νιώσεις έναν πονοκέφαλο

Αν δεν σταθείς μόνος μαζί του

Να τον χαϊδέψεις, να τον αγκαλιάσεις

Να του χαμογελάσεις και να του πεις καλησπέρα

Ή καληνύχτα ή ακόμα καλωσόρισες...

Αν δεν σταμάτησες ποτέ, δεν ξεπέζεψες

δεν αναστέναξες από ανακούφιση μπροστά στον καθρέφτη…

Σ’ ακούω να λες πως φταίνε τα σύννεφα,

τα πουλιά που απλώνουν τα φτερούγια τους

εφιάλτες πάνω από το κεφάλι σου

για τον εαυτό σου που ασκήμυνε

και δεν τον γνωρίζεις πλέον.

Αν δεν καλωσορίσεις ένα πονοκέφαλο

Να του πεις «καθίστε », «σε τι οφείλουμε την τιμή;»

Αυτός στοιχειώνει ένα λασπόδρομο

Που ποτέ δεν είδες τη λάσπη του

Που ‘φτασε πια μέχρι την ανάσα μας

Κι έγινε άρμη στα σκασμένα μας χείλη.

Κολλήσαμε!

Όταν σε ρώτησαν τι έχεις

Είπες«τίποτα»

Κι αλήθεια δεν έχεις τίποτα

Ούτε μια ανάσα δικιά σου,

Ούτ’ ένα αίσθημα να πονάει,

Ούτ’ ένα όνειρο

Να τ’ αγοράσεις στα κάλαντα

Με τ’ αργύρια που πούλησες αδιάντροπα

Το παιδικό σου τραγούδι.

Αναρωτήθηκες

Τι θα πεις σήμερα

Που η ιστορία θα σε ρωτήσει

Τι νιώθεις, τι ζεις;

Θα πεις «τίποτα»;

Θα πεις «δεν σκέφτηκα»;

«Δεν πρόκανα»;

Κι αυτή η μουσική που αναδύεται απ’ το λυγμό σου τι είναι;

Κι αυτός ο λυγμός που μηχανικά πνίγεις, τι είναι;

Άφησέ τον να ξεχύσει το τραγούδι του

σαν σιφόνι που άξαφνα ξεβούλωσε,

σαν βροχή που πλημμύρισε τα σπαρτά,

σαν καταρράκτης που έρανε τα μαλλιά μας

με βότανα της άνοιξης

σ’ ένα ξανάνιωμα

που με πονάει βαθιά.

Να κι ένα ποίημα που δεν είναι φθινοπωρινό αλλά χειμερινό. 9 χρόνια και 10 μέρες πριν!

ΠΟΙΗΣΗ: Βραβευμένα δάκρυα

7 Νοεμβρίου 2003

ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ ΔΑΚΡΥΑ

Πώς είναι να σου βραβεύουν την ποίηση;

Να σε  θαυμάζουν που λες καλά το «πεθαίνω»;

Πώς είναι να σου βάζουν τα δάκρυα σαν κλαις

Στου μουσείου το γυαλί

-κατεκυρώθη στον κύριο, ή

-ο «πόνος του ποιητή», δολάρια δέκα!

Πώς είναι να πουλάς τις κραυγές σου

Τις δικές σου αναμνήσεις, τις απόκρυφες

Και κάποιοι μπρος στη βιτρίνα

Με βλέμμα οξύ να τις διαλέγουν.

Να μη πατήσει κανείς στις παιδικές μου αυλές

Στα εφηβικά μου όνειρα και οράματα.

Είναι ιερά κι απόκρυφα

Φυλαγμένα για μένα μόνο

Κάτω απ’ το μουσκεμένο μου μαξιλάρι,

Στου απέναντι τοίχου τις μουτζούρες,

Στη γέρικη ακακία μου,

Στην κλαδεμένη καρδιά μου!

ΠΟΙΗΣΗ: Το παιδί μέσα μου

Χειμώνας κάιτοι ηλιόλουστος. Χριστούγεννα πλησιάζουν. Καιρός για μελαγχολία και ενδοσκόπηση, καθώς κι αυτός ο χρόνος οδεύσει στο τέλος του. Καιρός για ποίηση. Ξαναδιαβάζω αυτό το ποίημά μου ακούγοντας... Frank Sinatra. Σας το αφιερώνω για τη βραδιά.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ

7 Νοεμβρίου 2003

Παραταγμένα τα κτήρια

Τα δέντρα πανώρια στη γραμμή

Και στο βάθος του διαδρόμου με την ασημόσκονη

δεσπόζει γελαστό

ένα φεγγάρι καλοσυνάτο.

Ο δρόμος μακραίνει

Τα δέντρα χαμηλώνουν

Κι απ’ τα νερά του σιντριβανιού

Δίπλα στο έρημο παγκάκι

Προβάλλει μια παρουσία

Η παρουσία της μοναξιάς,

Η παρουσία ενός παιδιού γεμάτου όνειρα

Που ‘χει πεθάνει καιρό τώρα.

Είναι το παιδί που πέθανε

Όταν περπάτησα τους παιδικούς μου δρόμους

Χωρίς δάκρια ν’ ανέβουν στα μάτια μου.

Πέθανε όταν κοίταξα στο βάθος την θάλασσα

Ν’ αγκαλιάζει τη στεριά

Καθώς βαρκούλες μπαινόβγαιναν

Χωρίς να παίξουν ορχήστρες

Και να φτερουγίσει πουλί η καρδιά.

Πέθανε όταν το πελώριο σπίτι μίκρυνε

Το αρχοντικό της θείας πάλιωσε

Κι οι δάσκαλοι ζάρωσαν γυμνοί μπροστά μου.

Είναι το παιδί που ‘ρχεται στον ύπνο μου

Βράδια ταραγμένα

Να με πονέσει για τους όρκους μας

Που ξεχάστηκαν,

Για υποσχέσεις που προδόθηκαν.

Πώς να τραγουδώ αγόρι

Που η φωνή μου κόλλησε

Στη λάσπη των παθών μου

Πώς να ονειρευτώ

Που τα όνειρα μ’ απαρνήθηκαν

Και τράβηξαν γι’ άλλα μάτια

Ποιο όμορφα, ποιο άδεια.

Δεν έχω δυνάμεις πια να τρέξουμε παρέα

Με αεροπλάνο τα χέρια

Στους λόφους, στους αγρούς

Να ονειρευτούμε ότι

Θα χτίσουμε, θ’ αλλάξουμε

Θα μαγέψουμε, θα εμπνεύσουμε

Θα τραγουδήσουμε και θα διηγηθούμε

Νότες τ’ ουρανού…

Αλλά με πρόδωσε η μούσα

Κι έμεινα μόνος, μουγκός και πονεμένος

Να σκαλίζω πληγές που πονάνε

Μη με πονάς άλλο, δεν μπορώ.

Γέρασα κι έσβησε στο στήθος η φλόγα.

Μόνο άσε με να ρίχνω μια ματιά στον έρωτά

μου κάθε που πονώ

να ξεδιψώ τα χείλη μου που καίγονται

στην υπέρβαρη νωθρότητα μου.

Θα κοιμηθώ και πάλι!

Ένα ακόμα βίντεο του τραίνου της μακέτας

Σ' αυτό το βίντεο προσπάθησα να τραβήξω τα πλάνα από το ύψος ενός ανθρώπου του κόσμου της μακέτας. Όπως θα έβλεπε ένας άνθρωπος που είναι μέσα στο σταθμό το τραίνο και τα κτήρια.
Δυστυχώς η κάμερά μου δε με βοηθάει, διότι σε τόσο κοντινές αποστάσεις, κατά το ζουμ δεν εστιάζει και αποδίδει φλου φιγούρες.

Adele

Αυτές τις ημέρες άκουσα πολύ Adele.
Είναι καλή! -για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον-.
Μου άρεσαν -κατά σειρά προτίμησης- τα:
                             Make you feel my love
                             Chasing pavement
                             One and only
                             Rolling to the deep
                             Set fire to the rain

Αραβική άνοιξη

Ας θρηνήσει κάποιος

για τα τριάντα κορμιά που έπεσαν σήμερα

στης Συρίας τους δρόμους

για ένα δίκιο σήμερα 

κι ένα ελεύθερο αύριο.

Ας θρηνήσει κάποιος 

για της Αιγύπτου τα κορμιά

που στοιβάχτηκαν στην Ταχρίρ

για της αδικίας τους μαχητές

της καταπίεσης εχθρούς

για τις μάνες που απέμειναν

μέσα από μιαν αδιάκοπη νύχτα

να περιμένουν το ξημέρωμα

Ας θρηνήσει κάποιος

για του Μουαμάρ τους νεκρούς

καλούς και κακούς

Χριστιάνους και Μουσλιμάνους

σωρούς ξεχασμένων γυναικών βλαστάρια

που θέρισε ο θάνατος

στο κυνήγι της ελπίδας.

Εραστών ζωής 

ηρώον στήστε!

Θα συμμετείχατε σε συλλογή υπογραφών υπέρ της νομιμότητας και ενάντια στη διαφθορά;

    Το κίνημα των “αγανακτισμένων” κέρδισε συμπάθειες καθότι στρέφονταν εναντίον των άλλων, όχι αδίκως βέβαια. Και υποστηρίχτηκε από την πλειοψηφία αυτών που δεν είναι πολιτικοί. Οι πολιτικοί φταίνε για όλα λοιπόν!

    Το κίνημα του δεν πληρώνω κέρδισε τη συμπάθεια της κοινής γνώμης, κυρίως επειδή στρέφονταν ενάντια στους μεγαλοεργολάβους -όχι αδικώς γενικά- και υποστηρίχτηκε από όλους εμάς που πληρώνουμε και δεν είμαστε ...μεγαλοεργολάβοι...

    Το κίνημα των Δεκεμβριανών -που πλησιάζει κι η αντίστοιχη επέτειος- βρήκε απήχηση στον κόσμο, γιατί στρέφονταν ενάντια στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και δη στις τράπεζες! Και υποστηρίχτηκε σιωπηρά ή ενεργητικά από μεγάλη μερίδα του λαού, ακριβώς επειδή ανέξοδα στοχοποιήθηκαν οι τράπεζες που παίρνουν τα λεφτά μας -έστω κι αν μας δίνουν δάνεια που εμείς ζητήσαμε- με το σκεπτικό ότι μας εκμεταλλεύονται και μας απομυζούν, πολλές φορές μάλιστα με καταχρηστικούς όρους.

     Το κίνημα για το θάνατο του μικρού Γρηγορόπουλου, υποστηρίχτηκε από την απόλυτη πλειοψηφία σχεδόν των νέων, ενάντια στην αστυνομία επειδή η αστυνομία είναι μια μειοψηφική ομάδα του λαού που θεωρείται -κακώς κατ’ εμέ- ότι στο σύνολό της είναι πηγή αυθαίρετης λαϊκής καταπίεσης. 

     Αναρωτιέμαι πραγματικά, αν κάνω εγώ ένα κίνημα ενάντια στη διαφθορά πόσοι θα ακολουθήσουν; Αν πίστευα στη επιτυχία του, ειλικρινά θα το ξεκινούσα. Αν πίστευα ότι θα συντάσσονταν μαζί μου σε μια συλλογή υπογραφών μεγάλο μέρος του λαού μας θα το έκανα, επειδή θεωρώ ότι το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι Έλληνες!

Όχι δεν πιστεύω ότι είναι η κάστα των πολιτικών, όχι επειδή αυτοί δεν είναι διεφθαρμένοι, αλλά επειδή εμείς ό λαός τους αναδείξαμε και τους ψηφίσαμε. Τους κάναμε μετόχους άνομων συναλλαγών με το ρουσφέτι κι άλλες παρόμοιες πρακτικές! Αντίθετα μια ηθική κυβέρνηση που θα τολμούσε να βάλει τάξη σε όλα και να επαναφέρει τη νομιμότητα, φοβάμαι ότι δεν θα τη στηρίζαμε και θα έπεφτε γρήγορα. 

Το κίνημα ενάντια στο κάπνισμα σε κλειστούς χώρους δεν πέτυχε, επειδή ακριβώς δεν το αποδεχτήκαμε και υποστηρίξαμε σαν λαός και δευτερευόντως επειδή δεν αστυνομεύτηκε σωστά από την πολιτεία.

Το κίνημα ενάντια στο ρουσφέτι δεν θα πετύχει ακριβώς διότι όλοι το χρησιμοποιήσαμε κάποτε -εγώ ποτέ- κι όλοι θέλουμε αύριο αν χρειαστεί να το ξαναχρησιμοποιήσουμε. 

Το κίνημα υπέρ της νομιμότητας στη δόμηση, υπέρ της πραγματικής ισχύος του ΚΟΚ στους δρόμους μας, της εντιμότητας στις φορολογικές συναλλαγές και άμεσης κύρωσης των παραβατών κοκ δεν θα πετύχει στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή εμείς οι Έλληνες, μέχρι τώρα μετείχαμε σ’ αυτά και θέλουμε και στο μέλλον να το ξανακάνουμε!

Αν οι παραπάνω εκτιμήσεις μου είναι σωστές, τότε δεν έχουμε μέλλον σαν λαός  και σαν χώρα. 

Συνεχίζουμε σαν λαός να ρίχνουμε τα βάρη σε κάποιες ισχυρές μειοψηφίες. Καθόλου ενθαρρυντική ένδειξη!

Μακάρι να μπορούσαμε να μαζέψουμε υπογραφές και να δημιουργήσουμε ένα πλειοψηφικό ρεύμα υπέρ της νομιμότητας, της ηθικής, της εντιμότητας. Όλοι θα κερδίζαμε. Μακάρι να μπορούσαμε να ομολογήσουμε σαν λαός ότι εμείς φταίμε σε τελική ανάλυση. Να βάζαμε την υπογραφή μας, ότι εμείς πρώτοι δεν θαμεταχειριστούμε κανένα μέσο διαφθοράς ακόμα κι αν ζημιωνόμαστε, ακόμα κι αν οι άλλοι κάνοντάς το μας προσπερνάνε χαιρέκακα! Επιπλέον ότι κάθε πράξη διαφθοράς δεν γίνεται ανεκτή από εμάς και δεσμευόμαστε ότι θα την καταγγείλουμε δημόσια. Αυτό στη χώρα μας είναι συνώνυμο με το φασισμό και το χαφιεδισμό! Έχουμε και λέξη για να το χαρακτηρίσουμε, το λέμε “ρουφιανιά”! Έτσι προτιμάμε στο πανεπιστήμιο να δρουν ανενόχλητες εγκληματικές οργανώσεις, παρά να ζητήσουμε την αστυνομία να μας προστατέψει από τη δράση τους, καλώντας τους να μπούνε μέσα... Αν ο Μακαρθισμός είναι μισητός και καταδικαστέος, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει η αντίθετη επιλογή της ανομίας να αναδειχτεί σε λαοφιλή σαν αντίποδας! Στη ζωή μας δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο αλλά ένας άπειρος αριθμός ενδιάμεσων διαβαθμίσεων! 

Εγώ θα πήγαινα μπροστά σ’ ένα τέτοιο αγώνα. Είμαι όμως δυστυχώς απαισιόδοξος για την έκβαση του εγχειρήματος καθώς πιστεύω ότι θα επιβεβαιωθεί για μία ακόμα φορά η αλήθεια της ηθικής μας γύμνιας. Κι αλήθεια δεν θέλω να το δω!

Σημερινοί διωγμοί Χριστιανών

Μόλις πήρα ένα μήνυμα και το αναμεταδίδω άμεσα:

Asia Bibi

Η οικογένειά της προσεύχεται γι' αυτή.

 Η εικονιζόμενη Asia Bibi καταδικάστηκε σε θάνατο 

Join us in a Call For Mercy

Help Free Asia Bibi Now

The Voice of the Martyrs

“Our Christ sacrificed His life on the cross for our sins. ... Our Christ is alive.”

Asia Bibi, a wife and mother, used these words to defend her faith against mocking co-workers who tried to make her convert to Islam. She was later convicted of blasphemy and sentenced to death.

In Pakistan, more than 150,000 Christians have signed a petition demanding justice for persecution victims, including Asia Bibi. Now you can join with The Voice of the Martyrs and our Pakistani brothers and sisters in a call for mercy. We hope to gather 1 million signatures on behalf of our sister Asia, who now sits in prison awaiting the Lahore High Court's ruling on her appeal.

Invite your friends to visit www.CallForMercy.com and add their names to the petition as well. VOM will deliver the petition, along with the list of signers, to the Pakistani Embassy in Washington DC.

Learn more about Asia Bibi’s story.

Every signature is a call for mercy.

Αφιερωμένο σε όσους "τα έχουν πάρει" με τα λαμόγια των cayenne

Πόσο λέτε να πιάσει;
Τι παίρνω με τα λεφτά που θα πάρω; Φτάνει για να πλερώσω τη ΔΕΗ που κοντεύει να μου ...το κόψει;

Οι Άραβες... να μας σώσουν!

Ο ... μη γραφικός Τσάκας μίλησε για γραφικό Μαρινάκη.

Γύρισε ο γάιδαρος και είπε τον πετεινό κεφάλα. Ο ένας καλύτερος από τον άλλο είναι!

Βρέθηκε λοιπόν ο άραβας πρίγκιπας για τον Παναθηναϊκό -απ’ ότι λέει ο Τσάκας-. 

Μιλάνε και για ΑΕΚτζή πρίγκιπα που πλησιάζει σε fade in.

Ένας πρίγκιπας για την Ελλάδα δεν υπάρχει; Επένδυση εγγυημένη. Τζάμπα διακοπές στη Σαντορίνη, τη Μύκονο, την Κρήτη... Προνομιακή θέση στα Ευρωπαϊκά σαλόνια...

Αν αυτός ο Τσάκας δεν μπορεί να μας βρει έναν, βρείτε άλλον Τσάκα...

     Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες κοιτούν άντρες και ρούχα-παπούτσια.
Οι άντρες από την πλευρά τους έχουν μάτια για γυναίκες και αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες και τα τοιαύτα.

       Σ' έναν από τους δρόμους της Λάρισας είχα παρατηρήσει ένα ΙΧ μάρκας BMW, με ένα "πωλείται" στο παρμπρίζ. η τιμή ήταν λίγο πάνω από 10.000€. Γι' άλλες εποχές ενδιαφέρουσα περίπτωση σκέφτηκα. Σήμερα ξαναπέρασα από τον ίδιο δρόμο και είδα το ίδιο αυτοκίνητο με το ίδιο "πωλείται". Μόνο που η προηγούμενη τιμή είχε μουτζουρωθεί και δίπλα αναγράφονταν η νέα: 5.700€. Οι τιμές των αυτοκινήτων έχουν πέσει κάτω από αυτές των μοτοσακό! Μ' αυτά που παίρνεις από την πώληση ενός μεγάλου ΙΧ -αν καταφέρεις να βρεις αγοραστή- παίρνεις ένα όχι πολύ ακριβό ποδήλατο!

      Τι κάνουν αλήθεια στις μέρες μας αυτοί που μέχρι πρότινος πωλούσαν αυτοκίνητα; Πώς ζουν; Αν δεν έχουν κανένα συνταξιούχο γονιό να τσοντάρει από τη λειψή του σύνταξη για τη ΔΕΗ και το πετρέλαιο;
       Πώς ζουν όλοι οι επιχειρηματίες, ειδικά οι καταστηματάρχες, αφού μέρες γιορτών, στην αγορά δεν κινείται φύλλο;
       Πού χάθηκαν όλοι όσοι εργάζονταν στην οικοδομή, αφού δεν βλέπω πια οικοδομικές εργασίες;

      Χριστούγεννα πλησιάζουν κι αν δεν δείτε το κορίτσι με τα σπίρτα σε μια γωνιά να ονειρεύεται, θα δείτε σίγουρα κάποιους από τους παραπάνω να ανάβουν με ένα σπίρτο τη βενζίνη που πιο πριν έχουν περιλουσθεί, όχι για να δουν ένα όνειρο αλλά γαι να αποφύγουν έανν ανελέητο εφιάλτη. Διότι ξέρετε ότι η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες χτυπούν κόκκινο στις γιορτές.

     Άντε και καλά Χριστούγεννα, Δεκέμβρης που μας μπήκε!

Η οικονομική κατάστασή μας με δυο λέξεις

1970....Έχω και κότερο,πάμε μια βόλτα;;;;
2000.....Να σε πάω μία βόλτα με την PORSCHE;;;;
2011.....Έχω ανοιχτά καλοριφέρ σπίτι μου...........
2012.... Έχω μισθό μωρό μου...........


...........


2013... Έχεις μισό μισθό να τσοντάρω με το μισό δικό μου;


ΥΓ: ΤΟ ψάρεψα από το facebook...

Βίντεο: Είσοδος του τραίνου στο σταθμό

Μοντελισμός λοιπόν.
Λιλιπούτιοι κόσμοι με ζωή και κίνηση.

Is this really the end?

Μια δεκαετία ευρώ. Μήπως ήταν μια δεκαετία παρένθεση, ενός νομίσματος κομήτη;
Τα αδιανόητα γίνονται πιθανά πραγματικότητα τις επόμενες ημέρες.
Θα το σώσουν;
Ε και γι' αυτό βέβαια δεν φταίει η αμαρτωλή -κατά τα άλλα- Ελλάδα!
Μια λύση, ακούει στο όνομα Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης. Λέτε;
Ιστορικές στιγμές!
...Μόνο που τα τελευταία χρόνια κάθε χρονιά έχει καταλήξει να είναι πραγματικά ιστορική καθώς οι εξελίξεις σ' όλους τους τομείς της ζωής μας έχουν πάρει ταχύτητες χιονοστιβάδων.

"Υπόγραψέ το το τιμημένο, δεν μπορώ..."

Ποιος το ξέρει ως ΕΕΤΗΔΕ; Καθιερώθηκε πια ως "χαράτσι"!

Σύσσωμο το έθνος μαδάει τη μαργαρίτα: Θα υπογράψει, δεν θα υπογράψει... 

Με μια καρδιά τραγουδάμε τον εθνικό μας ύμνο: “Υπόγραψέ το το τιμημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω...”

Επιτέλους εδέησε το παιδί!!!

Από την άλλη πλευρά κάποιοι μας σπρώχνουν στην έξοδο. Θα βρούνε κι άλλα προσχηματικά κωλύματα τώρα που έχουν και τις τζίφρες; 

Τι άλλαξε κι από εκεί που προσπαθούσαν να μας σώσουν, τώρα μας εξωθούν στην αυτοκτονία; Φυσικά η εξήγηση της πρόθεσης προσφυγής στο δημοψήφισμα δεν συνάδει ούτε με το δημοκρατικό ιδεώδες, ούτε μπορεί να θεωρηθεί σε καμία περίπτωση επαρκής, ειδικά μάλιστα όταν αυτή η πρόθεση εξέλειπε. 

Ήταν η σταγόνα λένε που ξεχείλισε το ποτήρι. Η διεθνής σκηνή όμως δεν μας έχει συνηθίσει σε τόσο συναισθηματικές τάσεις και αποφάσεις στην ιστορία της διεθνούς διπλωματίας.

Θα υπάρχουν συντάξεις και μετά τις 15 Δεκεμβρίου; Κοντός ψαλμός αλληλούια! Στο μεταξύ...

• Το ΙΚΑ κόβει το ΕΚΑΣ σε 30.000 δικαιούχους.
• Στο 12,9% (ή 500.000 άτομα) τα νοικοκυριά χωρίς... ΚΑΝΕΝΑ εισόδημα. Δηλαδή οικογένειες που δεν δουλεύει κανένας κι ως εκ τούτου ζουν σε συνθήκες απόλυτης ένδειας. 

Πάει κι άλλο;

Μοντελιστικά διοράματα

    Αυτό τον καιρό ασχολήθηκα με την κατασκευή διοραμάτων -μικρών μακετών-, πράγμα που έκανα για πρώτη φορά. 

    Οικονομική κρίση βλέπετε κι αφού είδα ότι τα καταφέρνω και μου αρέσει, σκέφτηκα να φτιάξω μερικά κομμάτια προς πώλησιν, για να συμπληρώσω το άθλιο εισόδημά μου. Δεν ξέρω βέβαια αν είναι δυνατό εν μέσω οικονομικής κρίσης να αγοράσει κανείς κομμάτια τέχνης μοντελισμού. Το αποτέλεσμα θα δείξει. 

    Θεωρώ αυτή τη δουλειά καλλιτεχνική. Δεν έχεις καμμία εικόνα, καμία ιδέα απλώς έχεις τους πολεμιστές της αντίστοιχης εποχής και πρέπει αφού τους συναρμολογήσεις και βάψεις να τους φτιάξεις ένα περιβάλλον. Έχεις δηλαδή μια ιδέα στο μυαλό σου και βρίσκεσαι μπροστά σε λευκό χαρτί στο οποίο πρέπει να την παρουσιάσεις ως ποίημα. Πρέπει να το χτίσεις όλο από το μυαλό σου σαν ιδέα αλλά και σαν κατασκευή με τα τεχνικά της προβλήματα. 

   Φυσικά οι τιμές των μοντέλων υπό κλίμακα δεν μπορεί να είναι αντίστοιχες κινέζικων παιχνιδιών!

  Όλοι οι ενδιαφερόμενοι προσέλθετε! Μόνο μη ...σπρώχνεστε, δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω όλους. Θα καρατηθεί σειρά... προτεραιότητας. Οι δε παραγγελίες σας θα παραδίδονται μετά από δύο μήνες τουλάχιστον! Όπως καταλαβαίνετε το πήρα πάνω μου. Άλλως: Πήρα ψηλά τον αμανέ!

     Είχα μάλιστα μια πρόταση τοποθέτησής τους σε βιτρίνα καταστήματος. Οψόμεθα!

Γάλλος σωματοφύλακας 17ου αιώνα. Κλίμακα 1:16

Είναι όλο δουλεμένο στο χέρι. Μου πήρε περί τις 10 ημέρες. Οι πέτρες ξυλογλυπτική μία-μία!

Μάχη Γάλλων ιπποτών 15ου αιώνα. Κλίμακα 1:72.

12 ιππότες με εξαιρετικές λεπτομέρειες. Φυσικό περιβάλλον. Δουλειά 10 ημερών περίπου.