Σε δύο ώρες νυχτώνει πάλι...
Μέχρι να καλοξυπνήσουμε έχει ήδη πέσει η νύχτα!
Ζούμε μια συνεχή νύχτα, μια νυσταγμένη εποχή...
Μέχρι να καλοξυπνήσουμε έχει ήδη πέσει η νύχτα!
Ζούμε μια συνεχή νύχτα, μια νυσταγμένη εποχή...
ΣΠΑΤΑΛΗ ΜΕΡΑΣ
Θεέ μου
Πόσο γρήγορα μπορείς να σπαταλήσεις μια μέρα!
Μια τρυφερή, γαλανή, φρέσκια μέρα
Που μυρίζει γιορτή κι υποσχέσεις
Πόσο γρήγορα μπορείς να ξοδέψεις
Τον άπιαστο χρόνο
Στο περιθώριο της ζωής
Χωρίς κέρδος κανένα!
Παιδιά πιάσαμε να ερμηνέψουμε
Τα σύννεφα τ’ ουρανού
Κι είδαμε γέροντες με γενειάδες
Και νεράιδες να μας κοιτούν
Μα όσο κι αν τα στύψαμε δεν έσταξαν στάλα!
Μπουμπούκια της νιότης
Πιάσαμε τη ζωή τόσο σφικτά στα μπράτσα μας
Που όταν ξυπνήσαμε
Είχε πια περάσει
Αφήνοντας μόνο μια γεύση στα χείλη μας,
Τη γεύση του τίποτα και της προδοσίας.
2/1/04
Εσύ είσαι ο τύπος επάνω? Μιλάμε για αντιψειρικό κούρεμα φοβερό. Έχω και γω τη δική μου στο πατρικό μου σε κορνίζα. Τι φάτσες ήμασταν τότε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ, εγώ, η αφεντιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος με θυμάται έτσι να μου το πει...
Εποχή δικτατορίας και τα σχολεία μύριζαν λίγο από στρατό.
Θυμάμαι μια φορά που κουρεύτηκα και πήγα την επομένη στο σχολείο. Με έπιασε ο διευθυντής ενώ έμπαινα μετά την πρωινή προσευχή και με έστειλε στο σπίτι και στο κουρείο γιατί λέει ήμουν ακούρευτος. Καθώς έκλαιγα απαρηγόρητος και ντροπιασμένος οι τρίχες είχαν κολλήσει με τα δάκρυα στα μάγουλά μου.
Εδώ 2η δημοτικού στο 2ο σχολείο Λάρισας. Το σκηνικό στημένο!