ΠΟΙΗΣΗ: Επιτέλους θέλω να μεγαλώσω

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ 

Είμαι ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ

Τώρα θέλω να μεγαλώσω

Πρέπει οπωσδήποτε να μεγαλώσω.

Προτού να ‘ναι αργά

Προτού πέσει το σκοτάδι

Πρέπει να μεγαλώσω.

Οι αγριόπαπιες πέταξαν

Πάνω από την κρύα λίμνη.

Τα φύλλα δεν τρίζουν στο βήμα μου

Και το κρύο ξημέρωμα

Δεν με πονάει πια.

Θεέ μου

Μου λείπει να πάρω ένα ρόπαλο 

και να τα σκορπίσω όλα

όπως σκορπίζονται τα όνειρα όταν χορτάσεις

ή όταν είσαι χορτάτος από πείνα

και δεν θέλεις τίποτα άλλο.

Καρδιά μου

Πες μου ένα σκοπό να τον τραγουδήσω

Νανούρισέ με μ’ ένα όνειρο

Που ποτέ δεν θα ‘δω

Καρδιά μου ξύπνα γιατί βουλιάζουμε

Χάσαμε εκείνα τα μουντά πρωινά

Στα γυμνά, νοτισμένα τοπία

Που μυρίζουν απόγνωση και μοναξιά.

Τ’ αγάπησα όμως

Τ’ αγάπησα τόσο που δεν ξέρω πια

Αν πρέπει να κάνω μπρος ή πίσω,

Να ξυπνήσω ή να ονειρευτώ

Παίζοντας φλογέρα περπατώντας χαμένος

Σε πεθαμένα τοπία

Να φύγω μακριά

Απ’ αυτούς που με ξέχασαν.

               Πρωτοχρονιά 2004