4η πολιτική παρέμβαση: ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Παρουσιάζω ακόμα μία κίνηση, την 4η κατά σειρά:

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Η Ένωση Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είναι ένα μη κερδοσκοπικό, μη κομματικό σωματείο, που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1995. Σκοπός της Ένωσης είναι η προώθηση του ουσιαστικού εκσυγχρονισμού της χώρας μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης πράγμα που μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την αναζωογόνηση της ατροφικής στην Ελλάδα κοινωνίας πολιτών. Επίσης, η ενίσχυση της κοινωνίας πολιτών στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης και ιδιαίτερα των φορέων που υποστηρίζουν συγγενείς σκοπούς. Γι' αυτό κεντρικό ρόλο στις δραστηριότητες μας παίζει η προώθηση και προστασία των πολιτών απέναντι σε ένα κράτος που τους σέβεται ελάχιστα. Πιστεύουμε όμως ότι και η οργανωμένη κοινωνία πολιτών έχει ανεξάρτητες ευθύνες και υποχρεώσεις για την πρόοδο της χώρας.

ΣΚΟΠΟI ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Ο βασικός της σκοπός, όπως καταγράφεται και στο καταστατικό της, είναι η προώθηση της ισχυρής Κοινωνίας Πολιτών στην Ελλάδα, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού και της υποστήριξης του δημοσίου συμφέροντος. Κεντρικός στόχος της Ένωσης είναι η «ενδυνάμωση του πολίτη» σε μια προοδευτική κοινωνία της Γνώσης για όλους. Από το 1999 η Ένωση Πολιτών για την Παρέμβαση αποκτά χαρακτηριστικά διαδικτυακού σωματείου πολιτικής σκέψης που δρα παρεμβατικά στον ίδιο χώρο. Ένα από τα θέματα που προωθεί είναι το νέο μοντέλο Διακυβέρνησης σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το οποίο εμπεριέχει εγγυήσεις για  μια πιο ισορροπημένη σχέση μεταξύ κράτους, αγοράς και πολιτών. Οι άξονες δράσης μας περιλαμβάνουν:

• Την ενδυνάμωση και θεσμική κατοχύρωση του ρόλου της Κοινωνίας Πολιτών και των Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών στο σύνολο των εθνικών και ευρωπαϊκών θεσμών.
• Την ανεξάρτητη κινητοποίηση των πολιτών είτε διαμέσου των πρωτοβουλιών ΜΚΟ σε όλους τους τομείς της δημόσιας πολιτικής είτε διαμέσου της ηλεκτρονικής δημοκρατίας (e-Democracy), η οποία περιλαμβάνει κάθε μορφή ηλεκτρονικής συμμετοχής (e-participation) στην διαμόρφωση κυβερνητικών πολιτικών.
• Την πλήρη εφαρμογή της Ηλεκτρονικής Κυβέρνησης (e-Government), η οποία συμπεριλαμβάνει την πλήρη οργανική και λειτουργική μεταρρύθμιση του κράτους.
• Την προώθηση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης και της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

• Η Ένωση Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ έχει διατυπώσει τον "Δωδεκάλογο Θέσεων της Κοινωνίας Πολιτών" προς υιοθέτηση από τα πολιτικά κόμματα και την κυβέρνηση εκφράζοντας τη βασική της πεποίθηση "Δημόσιος Διάλογος παντού και Ανεξάρτητες Διοικητικές Αρχές".
   
• Επίσης, πιστεύοντας ότι ο ρόλος της Κοινωνίας Πολιτών και των ΜΚΟ πρέπει να είναι ουσιαστικός η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ έχει καταθέσει τις γενικότερες αρχές και θέσεις της για μια εναλλακτική πολιτική για τη Ραδιοτηλεόραση και τα ΜΜΕ σχετικά με τη συγκέντρωση καιαδειοδότησή τους.
   
• Σταθερές παραμένουν και οι αρχές της Ένωσης σχετικά με τις Εθνικές Εκλογές υποστηρίζοντας "Διεκδίκηση αλλά μη εμπλοκή στον κομματικό ανταγωνισμό".
   
• Ενδεικτική των θέσεων και της λειτουργίας της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ είναι η υπογραφή της "Χάρτας Αυτοδέσμευσης, Κοινωνικής Ευθύνης και Λογοδοσίας" σε συνεργασία με άλλες ΜΚΟ δεδομένου ότι ο αυξημένος ρόλος τους συνεπάγεται μεγαλύτερη ανάγκη και ευθύνη για λογοδοσία απέναντι στην τοπική κοινωνία καθώς και στην παγκόσμια κοινότητα.
   
• Τέλος, περισσότερο επίκαιρος από κάθε άλλη στγμή, ο "Δεκάλογος του ενεργού πολίτη κατά της Διαφθοράς" που δημοσίευσε η Διεθνής Διαφάνεια - Ελλάς και υιοθετήσαμε από την αρχή.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: http://www.koinoniapoliton.gr/paremvasi/main

3η ανάρτηση για νέες πολιτικές κινήσεις

Να και μια ακόμα πολιτική κίνηση από τον Μίκη Θεοδωράκη. Η κρίση ανήκει στον καθένα μας. Η διάταξη των ως τώρα κομμάτων κατά τις δημοσκοπήσεις είναι!

1η η ΝΔ

2η η Δημοκρατική Αριστερά

3ο το ΚΚΕ

4ος ο Συνασπισμός

5ο  το ΛΑΟΣ

Τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού μετώπου με την ονομασία «Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση» ανακοίνωσε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ο μουσικοσυνθέτης, δήλωσε ότι το μέτωπο, που θα κάνει την επίσημη εμφάνισή του σε λίγες ημέρες, «θα πρέπει να αποτελείται από πολίτες από όλους του χώρους της εθνικής μας ζωής με αξία και ήθος».

Ο Μίκης Θεοδωράκης περιέγραψε τους άξονες του μετώπου ως «ελευθερία και ανεξαρτησία» και «αλληλεγγύη και αντίσταση».

Παράλληλα μίλησε για δυνάμεις που «εξετάζουν μεθοδικά την καταστροφή της πατρίδας και τη μετατροπή του λαού σε λαό ραγιάδων» και οι οποίες έχουν καταφέρει να ελέγχουν το σύστημα εξουσίας της χώρας.

Επίσης επιτέθηκε στους δανειστές της χώρας οι οποίοι, όπως είπε, «το πολύ σε πέντε χρόνια θα έχουν καταφέρει να έχουν δικά τους τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, την ηλιακή ενέργεια, το νερό, τα δημόσια ακίνητα και τα ιστορικά μας μνημεία».


Χρησιμοποιώντας τις λέξεις "σπίθα" και "Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών", μπορεί κανείς να βρει στο google περαιτέρω πληροφορίες για τις κινήσεις του αειθαλούς όσο και αντιφατικού Μίκη.

Και λίγη πλάκα...

Γεια σου ρε Χρυσοχοΐδη με τα ωραία σου!

Τάδε έφη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Να τους χαιρόμαστε!

     Εκτιμούσα τον κο Χρυσοχοΐδη, μόνο επειδή ήταν εργατικός στα καθήκοντά του κι είχε έργο να επιδείξει, κυρίως στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Όταν είπε το “εγώ με βλάκες και προτεστάντες δεν τα βγάζω πέρα”, άρχισαν να με ζώνουν τα ερωτηματικά. Είναι γνωστό ότι οι “προτεστάντες” επικρίνονται λόγω της προσήλωσής τους -υπερβολική καμία φορά- στην εργατικότητα και τη δικαιοσύνη. Τώρα πια με την ομολογία του ότι πιάστηκε αδιάβαστος, έχασα πάσαν ιδέα! Όταν σε πιάνει ο αστυνομικός του Υπουργείου Δ.Τ. να παρανομείς κε Χρυσοχοΐδη, σου θυμίζει ότι άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται... άγνοια μνημονίου άραγε νομίζετε ότι συγχωρείται; Να μια ακόμα ρήση που θα αφήσει εποχή, μετά το  “μαζί τα φάγαμε” του Πάγκαλου. Στη μνήμη του κόσμου δεν θα δοθεί αμνηστία στους αμαθείς του μνημονίου!

Οι ναζιστές δεν ήξεραν τι γίνονταν στο Νταχάου...

Ο Χριστόδουλος δεν ήξερε τι έκανε η χούντα διότι σπούδαζε...

Ο Χρυσοχοΐδης δεν ήξερε τι έλεγε το μνημόνιο, διότι κυνηγούσε ποινικούς και τρομοκράτες...

Κι εγώ δεν ξέρω τι γίνεται γύρω μου
...που ψάχνω για μια σταλιά ελπίδας
Δεν ήξερα τι ψήφιζα
κι η αλήθεια σφραγισμένη στο φακελάκι της.
Δεν ήξερα τι καπνό φουμάριζαν
κι ας πνίγηκα στο ντουμάνι τους
Ξέρω, πως δεν ήξερα... ότι ήξερα.

Δεν ξέρω πια τι να θυμηθώ και τι να ξεχάσω
τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα
ποιος είμαι εγώ και ποιος είσαι εσύ,
μα ξέρω πως όλα αυτά
θα μας βγάλουν στις ξέρες.

Ήξερα μόνο πως ήξερες
και ξέρω πως ξέρεις
Δεν ξέρω μόνο
γιατί δεν ξέρεις πως ξέρω ότι ξέρεις.

"Πρωτοβουλία για την Ελλάδα" άλλη μια κίνηση για τη σωτηρία της χώρας.

“Πρωτοβουλία για την Ελλάδα τώρα”, άλλη μια κίνηση για τη σωτηρία της χώρας, μετά τη Δημιουργία τώρα" που είδαμε στην ανάρτηση της 18ης/1/12.

Ανοικτή δημόσια  εκδήλωση,  με θέμα «Για την Ελλάδα, τώρα!», διοργάνωσε την Κυριακή, 22 Ιανουαρίου στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής (Σταδίου 13), η Επιτροπή Πρωτοβουλίας.  Την πρόσκληση στην εκδήλωση προσυπέγραψαν  επιστήμονες και πνευματικοί άνθρωποι της χώρας.

Όπως επισημαίνεται στο κείμενο της πρόσκλησης, «τους αμέσως προσεχείς μήνες, η χώρα μας κινδυνεύει να χάσει ό,τι κέρδισε με  κόπο και θυσίες όλων των μεταπολεμικών γενιών. Σε τέτοιες στιγμές δεν είναι ώρα για απολογισμούς ούτε για απόδοση ευθυνών. Φρονούμε, αντίθετα, ότι πρέπει να βλέπουμε μπροστά».

"Αν και προέρχονται από διαφορετικούς χώρους, οι προσκεκλημένοι ομιλητές της παρούσας εκδήλωσης  έχουν δώσει δείγματα  ευθύνης και ανεξαρτησίας. Γι’ αυτό, οι υπογράφοντες τους ζητήσαμε, παραμερίζοντας για λίγο όσα τους χωρίζουν,  να αναδείξουν κυρίως  αυτά  που τους ενώνουν και έχει ανάγκη ο τόπος. Για την Ελλάδα, τώρα!"

Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε ο Ν.Κ. Αλιβιζάτος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ομιλητές ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής  Πανεπιστημίου Αθηνών, και Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής Β’Αθηνών.

Την επιτροπή Πρωτοβουλίας απαρτίζουν οι κ.κ.: Νίκος Αλιβιζάτος, νομικός, Νάσος Βαγενάς,  φιλόλογος/ποιητής, Αρίστος Δοξιάδης, οικονομολόγος, Τάκης Θεοδωρόπουλος, λογοτέχνης, Νίκος Καλογεράς, αρχιτέκτων, Ορέστης Καλογήρου, φυσικός, Βάσω Κιντή, φιλόσοφος,  Αντώνης Μανιτάκης, νομικός,  Πέτρος Μάρκαρης, συγγραφέας, Δημήτρης Μαρωνίτης, φιλόλογος,  Μάνος Ματσαγγάνης, οικονομολόγος,  Νίκος Μουζέλης, κοινωνιολόγος,  Ανδρέας Παππάς, επιμελητής εκδόσεων/μεταφραστής, Κων. Παπαγεωργίου, νομικός,  Παύλος Σούρλας, νομικός,  Σταύρος Τσακυράκης, νομικός,  Λουκάς Τσούκαλης, οικονομολόγος, Κίμων Χατζημπίρος, οικολόγος.

Μπορείτε να δείτε βίντεο της εκδήλωσης στο site του ιδρύματος Μποδοσάκη: www.blod.gr.   

ΔΙΩΓΜΟΙ ΣΤΟ ΙΡΑΝ

Στο Ιράν, αξιωματούχοι προσπαθούν να πείσουν τον πάστορα Γιουσέφ Νανταρκάνι -που περίμενει την απόφαση του Ανώτατου Ηγέτη της χώρας σχετικά με την θανατική του ποινή για αποστασία να επιστρέψει στο Ισλάμ. Μερικοί αξιωματούχοι της Μυστικής Υπηρεσίας του έδωσαν ισλαμικά έντυπα να διαβάσει. Του είπαν ότι θα γυρίσουν αργότερα για να συζητήσουν το υλικό και να ακούσουν τη γνώμη του.

Φαίνεται ότι πρόκειται για προσπάθεια να προσηλυτίσουν τον Χριστιανό εργάτη ή ίσως να τον παγιδέψουν και να τον κάμουν να πει κάτι αρνητικό για το περιεχόμενο ώστε να καταδικαστεί για βλασφημία.
Το βιβλίο είναι ένας 300σέλιδος τόμος που ονομάζεται “Το Μήνυμα δύο Εποχών” και αναφέρεται στην Παλαιά και την Καινή ∆ιαθήκη. Ισχυρίζεται ότι ο Χριστιανισμός είναι πλαστογραφία και προσπαθεί να αποδείξει την ανωτερότητα του Ισλάμ.
Η θανατική ποινή του πάστορα Νανταρκάνι για αποστασία, που του επεβλήθη τον περασμένο
Ιράν
Αξιωματούχοι της Ασφάλειας έκαμαν επιδρομή στο σπίτι της Χριστιανής προσήλυτης Λεϊλά Μωχαμμάντι στις 10.30 το βράδυ, στις 30 Ιουλίου. Άρπαξαν όλα όσα σχετίζονταν με τις χριστιανικές της δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων και των χριστιανικών της εντύπων, των CD, των DVD της και του προσωπικού της κομπιούτερ.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η Λεϊλά αναγκάστηκε να μπει σε ένα αστυνομικό όχημα και μεταφέρθηκε σε άγνωστο προορισμό. Την επόμενη μέρα, η οικογένειά της πληροφορήθηκε ότι ήταν σε ένα κρατητήριο που ονομάζεται “Χορ” στη Τεχεράνη. Η Λεϊλά κατηγορείται για διάδοση του Χριστιανισμού και για ευαγγελισμό.
Νοέμβριο, έχει προκαλέσει διεθνή αποδοκιμασία. Το δικαστήριο που εξετάζει την απόφαση, παρέπεμψε την υπόθεση στον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ τον περασμένο μήνα, αφού ο Χριστιανός ηγέτης αρνήθηκε τρεις φορές να αποκηρύξει την πίστη του.
8.11.11, ΒARNABAS FUND

Οι μη διεφθαρμένοι Έλληνες ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τη σωτηρία της χώρας.

Λίγοι μόνο από το σινάφι έχουν πιαστεί, ως κορυφές παγόβουνου...

Η χώρα μας υφίσταται μια αιμορραγία ενεργού πληθυσμού άνευ προηγουμένου. Νέοι, μορφωμένοι, με ικανότητες και προσόντα ετοιμάζουν τα διαβατήριά τους και ψάχνουν την τύχη τους εκτός της χώρας. Είναι ανόητο να τους πεις απλώς, μη φεύγετε! και τι προτείνεις, θα σου απαντήσουν!

Στα 11 εκατομ. πληθυσμού το 1 εκατομ. περίπου αυτών είναι άνεργοι! Ποσοστά που παραπέμπουν στις εποχές της μεγάλης φυγής Ελλήνων στα εργοστάσια της Γερμανίας. 

Όσοι απομείναμε ακόμα να πιστεύουμε στην ηθική και στη δημιουργική ικανότητα του πληθυσμού αυτής της χώρας που μεγαλουργεί εκτός των συνόρων αλλά ποτέ εντός αυτών, ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Οι καλλιτέχνες, διανοούμενοι, -κι όχι υπονοούμενοι- επιστήμονες, επιχειρηματίες, ας αναλάβουν πρωτοβουλίες ανατροπής του διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου, για να μπορέσει έπειτα να γίνει μια ουσιαστική ελπιδοφόρα αρχή γι’ αυτό το έθνος κι αυτή τη χώρα που τελεί υπό καθεστώς κατάληψης και δικτατορίας κυκλώματος πολιτικάντηδων επιτήδειων με εγκληματική δράση. Ενός κυκλώματος, του οποίου πρέπει να σπάσουμε την ομερτά, για να απελευθερώσουμε τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας και του λαού της. 

Δεν με ενδιαφέρει αν θα πάρουμε τη δόση ή όχι. Ακόμα και με τη δόση, ποιο είναι το αύριό μας; Άδηλο, σκοτεινό, ανέλπιδο! Απλώς μια χρονική μετάθεση θα επιτευχθεί... Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι, με ποια ανταλλάγματα θα επιτευχθεί αυτή η ασύμφορη για τους δανειστές μας δανειοδότηση; Αεροδρόμια, λιμάνια, τράπεζες, εδάφη, κυριαρχικά δικαιώματα;

Ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας όσοι συναισθανόμαστε την κρισιμότητα των στιγμών, αλλιώς θα πρέπει αύριο να ετοιμάζουμε κι εμείς τα διαβατήριά μας...

Το καράβι "Ελλάς" έχει ΗΔΗ βουλιάξει...

Είναι πλέον καιρός να αναφανούν νέες άφθαρτες πολιτικές δυνάμεις, που να πείσουν το λαό ότι θέλουν και μπορούν κι ότι δεν έχουν καμία σχέση με το φθαρμένο και διεφθαρμένο μέχρι τώρα πολιτικό σύστημα.

Μέσα σε ένα τρίμηνο όλες οι κινήσεις θα πρέπει να έχουν γίνει. Να μια πρώτη κίνηση που έπεσε στην αντίληψή μου:

«Δημιουργία, ξανά!». Άλλος ένας πολιτικός σχηματισμός, από τις 8 Δεκέμβρη που καταθέσατε στον Άρειο Πάγο όλα τα δικαιολογητικά για την αναγνώριση της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ως επίσημο πολιτικό κόμμα. Τι το διαφορετικό πρεσβεύετε στο πολιτικό σκηνικό;
(Η συνέχεια στο παρακάτω link)

http://maga.gr/2012/01/17/den-yparxoun-apo-mixanis-theoi/

ΠΟΙΗΣΗ: Επιτέλους θέλω να μεγαλώσω

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ 

Είμαι ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ

Τώρα θέλω να μεγαλώσω

Πρέπει οπωσδήποτε να μεγαλώσω.

Προτού να ‘ναι αργά

Προτού πέσει το σκοτάδι

Πρέπει να μεγαλώσω.

Οι αγριόπαπιες πέταξαν

Πάνω από την κρύα λίμνη.

Τα φύλλα δεν τρίζουν στο βήμα μου

Και το κρύο ξημέρωμα

Δεν με πονάει πια.

Θεέ μου

Μου λείπει να πάρω ένα ρόπαλο 

και να τα σκορπίσω όλα

όπως σκορπίζονται τα όνειρα όταν χορτάσεις

ή όταν είσαι χορτάτος από πείνα

και δεν θέλεις τίποτα άλλο.

Καρδιά μου

Πες μου ένα σκοπό να τον τραγουδήσω

Νανούρισέ με μ’ ένα όνειρο

Που ποτέ δεν θα ‘δω

Καρδιά μου ξύπνα γιατί βουλιάζουμε

Χάσαμε εκείνα τα μουντά πρωινά

Στα γυμνά, νοτισμένα τοπία

Που μυρίζουν απόγνωση και μοναξιά.

Τ’ αγάπησα όμως

Τ’ αγάπησα τόσο που δεν ξέρω πια

Αν πρέπει να κάνω μπρος ή πίσω,

Να ξυπνήσω ή να ονειρευτώ

Παίζοντας φλογέρα περπατώντας χαμένος

Σε πεθαμένα τοπία

Να φύγω μακριά

Απ’ αυτούς που με ξέχασαν.

               Πρωτοχρονιά 2004

Πέθανε ο Ραούφ Ντενκτάς

Αναδημοσιεύω το παρακάτω άρθρο από το blog της φίλης μου Αλτάνας http://www.filos-europe.com/from-brussels-with-love/archives/416, της οποίας την ειλικρίνεια και εντιμότητα -άρα και των γραφόμενων της- μπορώ να εγγυηθώ προσωπικά. 

Ήταν στην δεκαετία του ’90 και προς το τέλος της, όταν μοιραζόμουν το γραφείο με έναν συνάδελφο, που ήταν εισηγητής για την Τουρκία, σε θέματα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Τελειώναμε ταυτόχρονα, αλλά ξεχωριστά κι ο καθένας από την σκοπιά του, από μια νομικής μορφής δημοσίευση για την Κύπρο. Μια Δευτέρα πρωί μπήκε στο γραφείο κεφάτος και με ύφος δέκα πασάδων με ρώτησε ρητορικά, αν μπορούσα να μαντέψω πού είχε πάει το Σαββατοκύριακο. «Στην Κύπρο», με πρόφτασε και συγκεκριμένα στην «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου», επί το … επιστημονικότερο, μου χαμογέλασε με νόημα. «Απορείς, έ,», συνέχισε, «αλλά αν μάθεις και ότι με είχε καλέσει ο ίδιος ο ‘πρόεδρος’ Ντενκτάς, τι έχεις να πεις;». Τι μπορούσα να πω, παρά μόνο, ότι αυτό ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί σε ένα Σαββατοκύριακο, δεδομένου ότι η επικοινωνία του κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου γινόταν, τότε, μόνο μέσω της Τουρκίας και απαιτούσε χρόνο για το ταξίδι. Κατάλαβα, ότι εκεί ήταν το ζουμί της ερώτησής του, από την θριαμβευτική του απάντηση: « Α, αυτό δεν ήταν πρόβλημα, γιατί έστειλε ο ’πρόεδρος’ το ελικόπτερό του και με παρέλαβε για να μπορώ να είμαι την Δευτέρα πίσω στη δουλειά». Μου εξιστόρησε, κομπάζοντας, την περιποίηση που του επεφύλαξε στο «προεδρικό του» ο Ραούφ Ντενκτάς, ο ηγέτης τότε των Τουρκοκυπρίων, ο οποίος ήθελε να μάθει λεπτομέρειες για την δημοσίευση, πριν δημοσιευτεί! Μήπως και για να δώσει κατεύθυνση; Διόλου απίθανο, τώρα που το καλοσκέφτομαι … Εν πάσει περιπτώσει εκείνο το πρωί κατέληξε, στη συζήτησή μας, στην εξής διαπίστωση, που «συναδελφικά» μου την εμπιστεύτηκε: «Όσο ζει ο Ντενκτάς, μη περιμένεις λύση στο πρόβλημα της Κύπρου. Είναι αγύριστο κεφάλι!»

Προχτές, στις 13 του μήνα, μας άφησε χρόνους ο Ραούφ Ντενκτάς. Παρότι τα τελευταία χρόνια δεν είχε πλέον ενεργό μέρος στην πολιτική, ήταν όμως αυτός, που «δούλεψε», όσο κανένας άλλος για την διχοτόμηση της μεγαλονήσου από τότε που νεαρός δικηγόρος, από τη δεκαετία του πενήντα και μετά, έβαλε την ιδέα στο μυαλό του. Όχι, ότι δεν έγιναν λάθη και από την δική μας πλευρά και μάλιστα λάθη τραγικά! Αλλά να, με θλίψη αναλογιζόμουν, διαβάζοντας για τον θάνατό του, πού οδηγεί η αδιαλλαξία, το μίσος, ο εγωισμός και η δίψα για την εξουσία! Και τα πληρώνουν τα σπασμένα των μεγάλων, όπως πάντα αυτοί που δε φταίνε σε τίποτα, ή που τέλος πάντων έχουν περιορισμένη ευθύνη στην καταστροφή και στον όλεθρο. Σήμερα η Κύπρος είναι χώρα ανεξάρτητη, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μόνο στο ελεύθερο τμήμα της, υπό την ελληνοκυπριακή κυβέρνηση, εφαρμόζεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το άλλο στενάζει ακόμη κάτω από την κατοχή των τουρκικών στρατευμάτων. Λίγοι είναι πλέον και οι Τουρκοκύπριοι, που έχουν μείνει στο νησί, γιατί την θέση τους την έχουν πάρει οι έποικοι από την Ανατολία και οι τούρκοι στρατιώτες. Το πολιτικό αλισβερίσι συνεχίζεται, αλλά λύση δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα για το πολύπαθο νησί. Ή λέτε να βγουν αληθινά τα λόγια του συναδέλφου και να δούμε σύντομα ολόκληρη την Κύπρο να ελευθερώνεται μιας και ένας από τους πρωτεργάτες της ιδέας της διχοτόμησης δεν υπάρχει πλέον;

Σε δύο ώρες νυχτώνει πάλι...
Μέχρι να καλοξυπνήσουμε έχει ήδη πέσει η νύχτα!
Ζούμε μια συνεχή νύχτα, μια νυσταγμένη εποχή...

ΣΠΑΤΑΛΗ ΜΕΡΑΣ

Θεέ μου

Πόσο γρήγορα μπορείς να σπαταλήσεις μια μέρα!

Μια τρυφερή, γαλανή, φρέσκια μέρα

Που μυρίζει γιορτή κι υποσχέσεις

Πόσο γρήγορα μπορείς να ξοδέψεις

Τον άπιαστο χρόνο

Στο περιθώριο της ζωής

Χωρίς κέρδος κανένα!

Παιδιά πιάσαμε να ερμηνέψουμε

Τα σύννεφα τ’ ουρανού

Κι είδαμε γέροντες με γενειάδες

Και νεράιδες να μας κοιτούν

Μα όσο κι αν τα στύψαμε δεν έσταξαν στάλα!

Μπουμπούκια της νιότης

Πιάσαμε τη ζωή τόσο σφικτά στα μπράτσα μας

Που όταν ξυπνήσαμε

Είχε πια περάσει

Αφήνοντας μόνο μια γεύση στα χείλη μας,

Τη γεύση του τίποτα και της προδοσίας.

                                       2/1/04

Ποιητικό διάλειμμα

Με συγχωρείτε που το έριξα στην... ποίηση, αλλά στις σχιζοφρενικές εποχές που ζούμε, δεν έχω τίποτα άλλο να πω. Το στόμα μου είναι σφραγισμένο. Δεν ανεβαίνουν εύκολα στο στόμα μου λόγια πεζού λόγου, θα είναι εντελώς ...πεζά και παράταιρα.
Αμηχανία ψαλτού... βήγξ!
Τεχνικό πρόβλημα... μουσικό διάλειμμα!
Κενό λόγου... ποιητικό διάλειμμα!

Μεθεόρτια

Πέρασε τ’ απομεσήμερο

σκαρφάλωσαν οι ώρες

κι έμειναν έρ’μα τα στενά

κι οι πόρτες κλείσαν όλες.

Μία κουρτίνα απλώθηκε

σημαίνοντας το τέλος

ψυχρή μας ρίγησε πνοή 

στο ασημένιο φέγγος.

Ποιος θα μαζέψει τώρα πια

τα χθεσινά λαμπιόνια

πού ‘μειναν  έρμαια φριχτά

στα παγωμένα κλώνια;

...Βουβά βιολιά που μούσκεψαν

στην υγρασία της νύχτας,

ποτήρια που μνήσκουν μισόπιοτα

σκιές της άδειας πίστας;

(Το πρωτοέγραψα 4/1/10 αλλά δεν μου έβγαινε. Το βρήκα 7/1/11 το δούλεψα και μου... βγήκε!)

Δεν ξέρω αν αναφέρεται στα μεθεόρτια, τα μετά τις γιορτές Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς, Θεοφανείων ή στα μεθεόρτια τα μετά το μεγάλο φαγοπότι, που συλλογικά πειστήκαμε ότι ανήκουμε στην ελίτ με τους Αλβανούς, Πακιστανούς και λοιπούς κάτω από τα πόδια μας, καθώς τώρα εμείς πρέπει να πάρουμε τη θέση τους κάτω από τα πόδια άλλων, αν όχι κάτω από τα πόδια των ίδιων των πρώην υποποδίων... 

ΠΟΙΗΣΗ για τα μεθεόρτια

19/9/09

Ποιος ξέχασε αυτό το χριστουγεννιάτικο φωτάκι αναμμένο;

Καθώς πέφτει το σκοτάδι

στην υγρασία του έρημου δρόμου

“εν τούτω νίκα” φωνάζει 

καμπάνα με γκι στα κόκκινα

Ποιος σε ξέχασε γιορτινό φωτάκι αναμμένο;

Το παιδιάστικό σου χαμόγελο

γεμίζει τη νύχτα μου.

Θα προβάλλω τις νύχτες στο παράθυρό μου

και θα σου χαρίζω ένα χαμόγελο 

στη μοναξιά του παγωμένου δρόμου.

Θα περάσει από κάτω σου ο καρνάβαλος 

μη ντραπείς,

θα περάσει κι ο επιτάφιος 

μη ζηλέψεις,

ένα παιδί θα ονειρεύεται μόνο βουτιές 

στην κάψα του θέρους, 

κάνε υπομονή.

Όλοι γυρνούν κάποτε

κι από Σεπτέμβρη

θα προσβλέπουν σε σένα μ’ ελπίδα

θα τους είσαι μια υπόσχεση να βγάλουν

και πάλι τον ανήφορο.

Στις επερχόμενες γιορτές

θα ‘σαι ο αυγερινός τους

κι ίσως τότε να μη σε ξεχάσουν

αλλά να σε στείλουν 

στο αιώνιο νιρβάνα σου.

ΠΟΙΗΣΗ: Υπολογίζοντας το ευρώ

Φέτος με την Πρωτοχρονιά Κλείσαμε 10 χρόνια στο ευρώ!

Πριν από 4 μέρες τα παιδιά μας τραγούδησαν έξω από την πόρτα μας τα κάλαντα.

Κι εγώ πριν από 8 χρόνια τέτοιο καιρό έγραφα... 

«…Όταν έκλεισα την πόρτα συνειδητοποίησα ότι έδωσα για τα κάλαντα 10 €, 3.450 δρχ. δηλαδή! Δύο χρόνια με ευρώ κι ακόμα όταν αιφνιδιάζομαι τα κάνω σαλάτα.

                                                                       (Δημοσιογράφος στο ΒΗΜΑ)

Άλλαξε το νόμισμα

Άλλαξαν τα μέτρα και τα σταθμά

Δώστε μας μια βάση να μετράμε τις αξίες

Δεν ξέρουμε πλέον πόσο αξίζει ένα πουρμπουάρ

Πόσο κοστίζει ένα δώρο

Ή ένα φιλί.

Πώς να σταθμίσουμε πια

Μια καρδιά που χτυπάει για μας;

Πώς να κοστολογήσουμε

Το φορτίο του στολισμένου δέντρου

Του αγιοβασιλιάτικου σάκου;

Και της ζωής μας 

Που δεν την φτάνουμε πλέον…

Άλλαξαν οι δραχμές σε ευρώ

Το παλιό με καινούργιο

Η μέρα με τη νύχτα

Κι ένα ασημένιο φεγγάρι μας κοιτάζει θλιμμένα.

Δεν έχουμε να πληρώσουμε πια…

Είμαστε χαμένοι σε μια άβυσσο

Πελαγωμένοι στ’ ανοιχτά

Και δεν έχουμε κάπου ν’ ακουμπήσουμε

Γυρνάμε στα παλιά λημέρια

Που μίσεψαν από καιρό

Αγαπάμε τη θλίψη μας

Και φωνάζουμε στα παιδιά να φύγουν:

«Δεν μας έμεινε τίποτα», 

«δώσαμε», 

«μας τα ‘παν».

               2 Ιανουαρίου 2004