Αχίλλια 2010, όπως λέμε... «Παναθήναια»!!!

Ο Χριστιανισμός από τότε που έγινε καθεστώς, άρχισε να μιμείται τους ειδωλολάτρες. Η εξουσία πάντα διέφθειρε. Το «άρτος και θέαμα» ήταν πάντα μια προσφιλής και αποδοτική αρχή των εχόντων την εξουσία.

Κάποτε οι Κορίνθιοι γιόρταζαν τα «Ίσθμια», οι Ελευσίνιοι τα «Ελευσίνια», οι Αθηναίοι τα «Παναθήναια» κοκ. Σήμερα οι όψιμοι αντιγραφείς της Θεσσαλονίκης γιορτάζουν τα «Δημήτρια» και της Λάρισας τα «Αχίλλια»! Χάρη λοιπόν ενός πεθαμένου παπά ή δεσπότη, όσο άγιος κι αν ήταν αυτός, διοργανώνονται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις –ο Θεός να τις κάνει καλλιτεχνικές-, αθλητικοί αγώνες –του επαγγελματικού αθλητισμού μάλιστα- και πανηγύρια με σουβλάκια, πατατάκια, ποπ κορν... με τα απαραίτητα μπουζούκια! Τι βλέπει ο Θεός από εκεί πάνω!!! Ή επί το λαϊκότερον: Αν ο Θεός έχει τέτοιους φίλους, τι τους θέλει τους εχθρούς; Από την εποχή του προφήτη Ησαΐα έλεγε ο Θεός στους τότε εφησυχασμένους, τυπικούς λατρευτές του: « Μη φέρνετε πλέον μάταιες προσφορές· το θυμίαμα είναι σε μένα βδέλυγμα·
τις νεομηνίες σας και τα Σάββατα, το συγκάλεσμα των συνάξεων, δεν μπορώ να υποφέρω, ανομία και πανηγυρική σύναξη. Τις νεομηνίες σας και τις διαταγμένες γιορτές σας μισεί η ψυχή μου· είναι φορτίο σε μένα· βαρέθηκα να υποφέρω.” (Ησ. α’ 13-14).

Ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα του φετινού εορτασμού των «Αχιλλίων», αυτό που μου μένει είναι απογοήτευση. Δεν υπάρχει φαντασία στο πρόγραμμα. Δεν υπάρχει ουσία στο περιεχόμενο. Δεν έχουν κληθεί άνθρωποι εγνωσμένης αξίας, ποιότητας και κύρους να συμμετέχουν, ώστε να δούμε κάτι που να αξίζει σ’ αυτά τα 30ήμερα και πλέον «Αχίλλια»! «Ουκ εν τω πολλώ το ευ» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Το πρόγραμμα εξάλλου αποτυπώνει μια βαθιά πολιτισμική πενία του λαού μας και ιδιαίτερα της Λάρισας, αν πραγματικά αντανακλά τις προτιμήσεις των συμπολιτών μας. Αν ο σκοπός ήταν να αναδειχτεί η εντόπια δημιουργία, πού είναι αυτή, υπάρχει;

Δείτε μόνοι σας την προχειρότητα και την πενία που αποπνέει το πρόγραμμα είτε από την πλευρά του Δήμου, είτε από την πλευρά της Μητρόπολης:

- Ερασιτεχνικά μουσικά και χορευτικά σύνολα... λεσχών πολιτισμού του Δήμου. Κάτι σαν σχολική επίδειξη δηλαδή.

- Πολύς χορός με δημοτικά και λαϊκά τραγούδια –το "άρτος και θέαμα" που λέγαμε-.

- Τίποτα από ποιοτική τέχνη. Δεν αγαπούν την τέχνη στη Λάρισα; Μόνο χορό μετά ψητών και ποτών;

- Οι συντελεστές των πιο πολλών εκδηλώσεων είναι σχολικού επιπέδου. Δεν λέω ονόματα για να μη θίξω κανένα. Μακάρι δηλαδή να είχαμε και σχολεία φυτώρια τέχνης υψηλού επιπέδου.

- Για να γεμίσει ασφυκτικά το πρόγραμμα προβάλλοντας «έργο» επιστρατεύτηκε η... φιλαρμονική –Γιώργο μου σ’ εκτιμώ, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτές οι φιλαρμονικές έχουν άλους και συγκεκριμένους λόγους ύπαρξης-. Επιστρατεύτηκε ακόμα ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς –τι σχέση έχει ο Άγιος Αχίλλειος, με την εργατική ή την ανθοστέφανη Πρωτομαγιά, το θέμα είναι και ολίγον παρεξηγήσιμο-!

-και τέλος επιστρατεύτηκαν διάφορες άλλες αδιάφορες καλλιτεχνικές ή «καλλιτεχνικές» εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να είχανε γίνει πιο πριν, να συμπέσουν αυτή την περίοδο, για να δώσουν την εικόνα του καλλιτεχνικού πλούτου –ή μήπως νεό-πλουτου;-

Τι λένε γι’ αυτά οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου –αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι-;