Σήμερα αν και ξύπνησα νωρίς, για τον καθημερινό αγώνα της επιβίωσης, η θερμοκρασία ήταν αρκετά υψηλή. Όταν ξυπνάς και η θερμοκρασία πριν από τις 8.00πμ είναι 3 βαθμούς κάτω από τους 20C, ε τότε ας μη παραπονιόμαστε! Σήμερα άκουσα και τα πρώτα παράπονα για τη ζέστη. Το μεσημέρι το θερμόμετρο του αυτοκινήτου μου έδειχνε πάνω από 30 βαθμούς Κελσίου!
Ο ουρανός καταγάλανος, η μυρωδιά των γιασεμιών της αυλής μου μεθυστική. Τα έντομα ξύπνησαν και ζουζουνίζουν, δίνοντας τον τόνο. Ευτυχώς σήμερα δεν πρόλαβα να διαβάσω εφημερίδες, ούτε να ακούσω ειδήσεις, έτσι έμεινα στην ανοιξιάτικη μακαριότητά μου...
Ο Θεός να μας φυλάξει από αυτή τη μελαγχολία που υποβόσκει. Κι εγώ προσωπικά δεν ξέρω ακόμα πώς θα τα καταφέρω να επιβιώσω μέσα σ' αυτό το τόσο δυσμενές περιβάλλον, όμως είμαι βέβαιος ότι ο Θεός δεν θα με αφήσει. Επίσης είμαι βέβαιος ότι το 2010 που..."διάγουμε" είναι μοναδικό για τη ζωή μας μέσα στην κατάντια του. Είναι μοναδικό γιατί αργότερα θα αποδειχθεί ότι συνέβαλε κι αυτό στην όποια διαμόρφωσή μας. Είναι μοναδικό γιατί σίγουρα είναι ανεπανάληπτο. Είναι μοναδικό γιατί απλώς είναι στιγμές από τη ΔΙΚΗ μας ζωή. Μπορεί να μην είναι όπως θα το... ευχόμασταν, αλλά καλύτερα γιατί αλλιώς η ζωή μας θα ήταν πολύ προβλεπόμενη. Όχι δεν έχω σκοπό να αναλάβω τον άχαρο ρόλο του παρηγορητή. Πάντα όμως, έχω παρατηρήσει στην ως τώρα εμπειρία της ζωής μου, ότι τα παραπάνω αποδεικνύονται πραγματικότητα εκ των υστέρων στη ζωή μας.
Carpe Diem. Ας ζήσουμε τη στιγμή, κάτι που τόσο πολύ έχουμε ξεχάσει στην καθημερινότητα της σύγχρονης αστικής ζωής. Ας ρουφήξουμε τον ήλιο που έχουμε σήμερα γιατί αύριο μπορεί να έχουμε συννεφιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου